MY Safira
 RV „Kaszubski Brzeg” w 2006 | |
| Poprzednie nazwy |
R-22, Podwodnik, RV Kaszubski Brzeg |
|---|---|
| Bandera | |
| Numer IMO |
8829115 |
| Port macierzysty | |
| Armator |
YBM Shipyards |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data oddania do eksploatacji |
1955 |
| Data wycofania ze służby |
2023 |
| Dane techniczne | |
| Wyporność |
300 t |
| Wyporność całkowita |
311 t |
| Nośność (DWT) |
38,9 |
| Liczebność załogi |
4-8 |
| Liczba pasażerów |
12 |
| Długość całkowita (L) |
32,57 m |
| Szerokość (B) |
6,74 m |
| Zanurzenie (D) |
3,46 m |
| Pojemność brutto |
165 GT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
spalinowy Buckau Wolf R8DV136 |
| Moc silnika |
300 KM |
| Liczba śrub napędowych |
1 |
| Prędkość maks. |
9,7 w. |
M/Y Safira – polski jacht motorowy, dawny okręt ratowniczy Marynarki Wojennej R-22 i statek badawczy RV Kaszubski Brzeg. Statek zbudowany w Stoczni Północnej w Gdańsku w 1955 roku w ramach serii okrętów ratowniczych projektu 12, opartych na projekcie lugrotrawlerów rybackich.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Statek o stalowej konstrukcji nitowanej. Jego budowę rozpoczęto w Stoczni Północnej w Gdańsku w ramach serii lugrotrawlerów typu B-17[a]. W toku budowy wraz z trzema innymi został zakupiony dla Marynarki Wojennej i ukończony jako okręt ratowniczy projektu 12[1]. Wszedł do służby 22 maja 1955 roku[1]. Początkowo nosił oznaczenie AR-22, 20 września 1959 roku zmienione na R-22 (seria nosiła oznaczenia R-20 – R-23)[1]. Stacjonował w Świnoujściu[2]. Wycofany został ze służby 31 grudnia 1982 roku[1].
Po wycofaniu z Marynarki Wojennej, R-22 został przekazany w 1984 roku dla potrzeb Centralnego Muzeum Morskiego[b]. Jednostka została przebudowana i dostosowana do potrzeb archeologii podmorskiej jako baza dla płetwonurków i nurków. W 2007 roku został wycofany ze służby i wystawiony na sprzedaż. W 2008 nowy armator YBM Shipyards zmienił nazwę statku na „Safira” i eksploatuje go jako jednostkę do turystyki nurkowej[3]. W 2023 roku statek został zezłomowany przez firmę Panta w Gdańsku[4].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
- wyposażenie nurkowe: komora dekompresyjna jednoprzedziałowa z przedsionkiem i z instalacją tlenową
- agregaty prądotwórcze:
- nr 1 – S-324-M Andrychów, – Moc: 71,5 KM, Napięcie: 220 V (stałe)
- nr 2 – 3 NVD 18 Moc: 34 KM, Napięcie: 220 V (stałe)
- nr 3 – S- 324-M Andrychów, Moc: 71,5 KM, Napięcie: 220 V (zmienne)
- paliwo: L-1, zapas paliwa: 2 zbiorniki po 11 m³
- zapas wody – dwa zbiorniki, łącznie 9,26 t.
- zapas żywności: 500 kg
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
„Safira” w 2014
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Typ B-17 podaje Rochowicz 2018 ↓, s. 30. Według niektórych publikacji, okręty oparte były na kadłubach typu B-11 (np. Ciślak 1995 ↓, s. 138).
- ↑ Identyfikacja okrętu jako R-22 według Ciślak 1995 ↓, s. 141 iRochowicz 2018 ↓, s. 31. Według R-23: Okręt ratowniczy Marynarki Wojennej, Oddział Awaryjno-Ratowniczy [online], www.graptolite.net [dostęp 2018-05-18]., „Kaszubski Brzeg” to R-23.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Rochowicz 2018 ↓, s. 30.
- ↑ Ciślak 1995 ↓, s. 141.
- ↑ Dorota Karaś, Dawniej szukano na nim wraków. Zobacz, jak wygląda dziś „Kaszubski Brzeg” [online], trojmiasto.wyborcza.pl, 19 marca 2017 [dostęp 2018-05-18].
- ↑ Dane znalezione na stronie:, [w:] Strona Główna | PANTA Sp. z o.o. | Recykling | Kasacja Pojazdów, PANTA Sp. z o.o. [dostęp 2023-12-15] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centralne Muzeum Morskie. cmm.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-07)].
- Robert Rochowicz. Uniwersalni ratownicy. Kutry projektu R-30. „Morze”. 5/2018. IV (32), maj 2018. Warszawa. ISSN 2543-5469.
- Jarosław Ciślak: Polska Marynarka Wojenna 1995. Warszawa: Lampart i Bellona, 1995, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej. 6. ISBN 83-86776-08-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- R-23: Okręt ratowniczy Marynarki Wojennej, Oddział Awaryjno-Ratowniczy [online], www.graptolite.net [dostęp 2018-05-18].