Rada Pracy i Obrony
Rady Pracy i Obrony (ros. Совет труда и обороны) – jeden z najwyższych organów RFSRR, następnie ZSRR, który zaczął działać w warunkach wojny domowej i interwencji wojskowej. Odpowiedzialna za zarządzanie rozwojem gospodarczym i obroną, kierowała działalnością resortów i branż.
Rada została powołana w kwietniu 1920 przez zmianę nazwy Rady Obrony Robotniczo-Chłopskiej (Совет рабочей и крестьянской обороны). W grudniu 1920 otrzymała status prawny Komisji Rady Komisarzy Ludowych RFSRR. W 1923, w czasie formowania Rady Komisarzy Ludowych ZSRR, Radę Pracy i Obrony RFSRR przekształcono w Radę Pracy i Obrony ZSRR. Ta ostatnia została zlikwidowana dekretem Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR w dniu 28 kwietnia 1937, a jego funkcje zostały przeniesione na Radę Gospodarczą i Komitet Obrony Rady Komisarzy Ludowych ZSRR.
W 1921 przy Radzie powołano Państwową Komisję Planowania (Государственная общеплановая комиссия - Госплан).
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Ostatnia siedziba Rady mieściła się w wybudowanym w latach 1932–1935 przy ul. Ochotny Riad 1 (Охотный Ряд, дом 1). Następnie zajmowały go Rada Komisarzy Ludowych ZSRR, Rada Ministrów ZSRR, Komisja Planowania ZSRR, obecnie — Duma Państwowa Federacji Rosyjskiej.
Przewodniczący
[edytuj | edytuj kod]- 1920—1924 - Włodzimierz Lenin
- 1924—1926 - Lew Kamieniew
- 1926—1930 - Aleksiej Rykow
- 1930—1937 - Wiaczesław Mołotow
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- K.G. Fiedorow: Союзные органы власти (1922 – 1962 гг.), Gosiurizdat Moskwa 1963
- Совет труда и обороны при Совете Народных Комиссаров СССР и подведомственные учреждения. guides.rusarchives.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-22)].
- Совет труда и обороны