Radziecka strefa okupacyjna w Niemczech
| 1945–1949 | |||
| |||
| Stolica | |||
|---|---|---|---|
| Status terytorium | |||
| Zależne od | |||
| Waluta |
Reichsmark i Rentenmark (1945–1948) | ||
| Kapitulacja III Rzeszy | |||
| Proklamowanie Niemieckiej Republiki Demokratycznej | |||
 Radziecka strefa okupacyjna | |||
.svg)
Radziecka strefa okupacyjna w Niemczech (niem. Sowjetische Besatzungszone, SBZ; ros. Советская зона Германии) – obszar środkowych (w granicach przedwojennych) lub wschodnich (w granicach powojennych) Niemiec, okupowany przez ZSRR od końca II wojny światowej w 1945. 7 października 1949 utworzono na jego terenie Niemiecką Republikę Demokratyczną.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Radziecka strefa okupacyjna była jedną z czterech stref w Niemczech, które utworzono po zakończeniu II wojny światowej. Zgodnie z konferencją poczdamską Radziecka Administracja Wojskowa w Niemczech (SMAD) objęła kontrolę i odpowiedzialność nad wschodnią częścią Niemiec. Część terenów, które przypadły do radzieckiej strefy okupacyjnej zostało w czasie działań wojennych zajęte przez wojska amerykańskie, które wycofały się z nich dopiero po nastaniu pokoju.
Radziecka administracja dopuściła utworzenie w swojej strefie okupacyjnej czterech partii politycznych, które utworzyły później Front Narodowy. W kwietniu 1946 wschodnioniemieckie struktury SPD i Komunistyczna Partia Niemiec utworzyły wspólnie SED.
Początkowo Józef Stalin miał nadzieję na objęcie swoim wpływem całości Niemiec. Jednakże 1 stycznia 1947 ze strefy amerykańskiej i brytyjskiej powstała Bizonia, a w maju 1949 roku dołączyła do niej francuska strefa okupacyjna tworząc Trizonię. W rezultacie cele Stalina okazały się nierealne. W lutym 1948 roku przedstawiciele Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Francji na konferencji w Londynie debatowali nad dalszą przyszłością ich stref okupacyjnych. Niezaproszenie na konferencję przedstawicieli Związku Radzieckiego oraz rozbieżne cele dotyczące przyszłości Niemiec doprowadziły do wycofania przedstawicieli ZSRR w marcu 1948 roku z Sojuszniczej Rady Kontroli, co zakończyło działalność tego organu.
Stosunki pomiędzy Związkiem Radzieckim a państwami zachodnimi pozostawały napięte. W czerwcu 1948 przeprowadzono reformę walutową, która objęła swoim zasięgiem zachodnie strefy okupacyjne oraz strefy państw zachodnich w samym Berlinie. W ten sposób na terenie Niemiec powstały dwa odrębne systemy gospodarcze: zachodni z nową marką niemiecką i wschodni. W odpowiedzi Związek Radziecki wprowadził blokadę Berlina Zachodniego starając się odciąć wszelkie drogi zaopatrzenia dla tej części miasta, by na państwach zachodnich wymóc wycofanie się z podjętych działań. Ponieważ odtąd żywność i inne produkty dostarczano do Berlina drogą powietrzną blokada miasta nie przyniosła efektów. 1 lipca 1948 roku gubernatorzy każdej ze stref Trizonii podpisali dokumenty frankfurckie, które miały umożliwić zwołanie Zgromadzenia Konstytucyjnego Niemiec. 1 września 1948 roku w Bonn rozpoczęła obrady Rada Parlamentarna Niemiec a dnia 8 maja 1949 roku uchwalono konstytucję. W ten sposób 21 września 1949 roku powstała Republika Federalna Niemiec ze stolicą w Bonn[1].
W odpowiedzi na te działania na terenie radzieckiej strefy okupacyjnej w setną rocznicę wybuchu Wiosny Ludów w Niemczech, 18 marca 1948 zebrał się Kongres Ludowy, który wyłonił Radę Ludową. Rozpoczęto też akcję propagandową mającą na celu doprowadzić do referendum ludowego, w którym ludność strefy radzieckiej miała się wypowiedzieć czy jest za budowaniem „antyfaszystowskiej demokracji w jednolitej republice niemieckiej” co w praktyce oznaczało stworzenie satelickiego socjalistycznego państwa odrębnego od części zachodniej. Przygotowano projekt konstytucji nowego państwa, który Rada Ludowa przyjęła w głosowaniu 18 marca 1949 roku. Sama Rada przekształciła się w Tymczasową Izbę Ludową. Ona też 7 października ogłosiła powstanie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Stolicą nowego państwa został Berlin[1].
Administracja wojskowa ZSRR przejęła część obozów koncentracyjnych III Rzeszy na potrzeby własne.
W 1952 zlikwidowano w NRD landy, tworząc 14 okręgów (Bezirke) oraz miasto Berlin Wschodni.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Okupacja aliancka Niemiec
- Enklawa Policka
- Ambasada Rosji w Berlinie
- Grupa Wojsk Radzieckich w Niemczech
- Radziecka Administracja Wojskowa w Niemczech (1945–1949)
- Niemiecka Komisja Gospodarcza (1947–1949)
- Radziecka Komisja Kontroli w Niemczech (1949–1953)
- Wysoki Komisarz ZSRR w Niemczech (1953–1955)
- Zakazane pociągi
- Kolonne
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD). infoniemcy.eu. [dostęp 2017-10-09].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lewkowicz, Nicolas: The German Question and the Origins of the Cold War, IPOC Milan 2008
- Lewkowicz, Nicolas: The German Question and the International Order, 1943-48, Palgrave Macmillan Basingstoke/New York 2010
