Rafał Łoc
| Data urodzenia |
27 września 1907 |
|---|---|
| Data śmierci |
24 kwietnia 1996 |
| konsul generalny PRL w Tel Awiwie | |
| Okres | |
| Odznaczenia | |
| |
Rafał Łoc (ur. 27 września 1907, zm. 24 kwietnia 1996) – polski prawnik i dyplomata żydowskiego pochodzenia, konsul generalny w Tel Awiwie (1946–1949), działacz socjalistyczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jakuba. Z wykształcenia był prawnikiem, w dwudziestoleciu międzywojennym pracował jako aplikant sądowy w Słonimie. Działał w socjalistycznych organizacjach żydowskich.
Po II wojnie światowej zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych m.in. jako naczelnik Wydziału Krajów Bliskiego Wschodu (1945–1946). Od 1946 do 1949 pełnił obowiązki polskiego konsula generalnego w Tel Awiwie. W latach 1950–1953 pracował jako radca w Departamencie Prawno-Traktatowym MSZ, następnie był naczelnikiem Wydziału Prawa Dyplomatyczno-Konsularnego MSZ. W okresie pobytu w Polsce był przedmiotem inwigilacji przez MBP ze względu na przedwojenną przeszłość i pochodzenie, kontakty międzynarodowe oraz stosunki towarzyskie.
Żonaty z żydowską pielęgniarką i uczestniczką radzieckiego ruchu oporu na Polesiu Fanny Sołomian-Łoc[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1946)[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Fanny Sołomian-Łoc, Getto i gwiazdy, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1993.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35 „za zasługi na polu ogólno-państwowej pracy”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bożena Szaynok, Z historią i Moskwą w tle: Polska a Izrael 1944–1968, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny, Warszawa–Wrocław 2007, s. 57, 116, 143–145, 147, 176–177, 215, 244, 254.
- (wybór i oprac. Szymon Rudnicki, Marcos Silber), Stosunki polsko-izraelskie (1945–1967): wybór dokumentów, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Archiwum Państwowe Izraela, Warszawa 2009, s. 56.