Rafał Sołtan

Rafał Sołtan
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 października 1894 ; Pagiedoć
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	KRU Jarocin
Stanowiska	komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	; ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rafał Sołtan (ur. 21 października 1894 w majątku Pagiedoć na Kowieńszczyźnie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 października 1894 w rodzinie Konstantego, właściciela ziemskiego, i Anny z Tędziegolskich^[1]^[2]. Ukończył sześć klas w szkole handlowej w Kownie, a następnie w średniej szkole technicznej w Baku^[3].

20 października 1914 wstąpił jako ochotnik do Legionu Puławskiego^[3]. 5 stycznia 1915 został mianowany chorążym^[3]. Walczył w bitwie pod Pakosławiem i Michałowem (19/20 maja 1915). 24 sierpnia 1915 pod Zelwą został ciężko ranny^[3]. Po powrocie ze szpitala został wcielony Brygady Strzelców Polskich, a później Dywizji Strzelców Polskich^[3]. Awansował na porucznika. Od sierpnia 1917 walczył w ramach I Korpusu Polskiego dowodząc kompanią kaemów.

Od 1918 w Wojsku Polskim, skierowany na dowódcę kompanii ckm 26 pułku piechoty. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej został ranny w 1920 pod Białą Cerkwią.

10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu w 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim^[4]. W 1923 awansował do stopnia majora. Od 1 lipca do 15 września 1925 był dowódcą batalionu ciężkich karabinów maszynowych typu „B”. W czerwcu 1927 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 19 batalionu granicznego w Słobódce^[5]^[3]. 18 grudnia 1931 został przeniesiony do 66 pułku piechoty w Chełmnie na stanowisko kwatermistrza^[3]^[6]. W listopadzie 1934 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko kwatermistrza^[7]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Jarocin na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień^[8].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Rafał Sołtan był żonaty, miał córkę Bożennę (ur. 13 lutego 1926)^[9]^[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5315 (12 kwietnia 1922)^[11]^[12]^[13]
Krzyż Niepodległości (15 kwietnia 1932)^[14]^[15]^[16]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[17]^[18]
Złoty Krzyż Zasługi (26 lutego 1932)^[19]
Srebrny Krzyż Zasługi (15 grudnia 1925)^[20]^[17]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[17]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[17]
Odznaka za Rany i Kontuzje (z dwiema gwiazdkami)^[21]
Państwowa Odznaka Sportowa^[22]
Medal Zwycięstwa^[17]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 584.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kolekcja ↓, s. 4.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 551.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927, s. 191.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 255.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 258.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19, 848.
↑ Kolekcja ↓, s. 2.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 456.
↑ Kolekcja ↓, s. 1.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
↑ M.P. z 1931 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kolekcja ↓, s. 3.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
↑ M.P. z 1932 r. nr 52, poz. 55 „za zasługi w akcji przeciwpowodziowej na terenie województwa wileńskiego w r. 1931”.
↑ M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 „za zasługi, położone na polu organizacji armji”.
↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
↑ Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sołtan Rafał. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.54-4488 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFKolekcjas._1,_4-1] Kolekcja ↓, s. 1, 4.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000584-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 584.

[CITEREFKolekcjas._4-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kolekcja ↓, s. 4.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_22_z_22_lipca_1922,_s._551-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 551.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_17_z_25_czerwca_1927,_s._191-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927, s. 191.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932,_s._255-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 255.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_22_grudnia_1934,_s._258-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 258.

[CITEREFRybkaStepan200619,_848-8] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19, 848.

[CITEREFKolekcjas._2-9] Kolekcja ↓, s. 2.

[10] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_17_z_22_czerwca_1922,_s._456-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 456.

[CITEREFKolekcjas._1-12] Kolekcja ↓, s. 1.

[13] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].

[14] M.P. z 1931 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[15] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].

[16] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].

[CITEREFKolekcjas._3-17] Kolekcja ↓, s. 3.

[18] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].

[19] M.P. z 1932 r. nr 52, poz. 55 „za zasługi w akcji przeciwpowodziowej na terenie województwa wileńskiego w r. 1931”.

[20] M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 „za zasługi, położone na polu organizacji armji”.

[CITEREFKolekcjas._1_foto-21] Kolekcja ↓, s. 1 foto.

[22] Na podstawie fotografii [1].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]