Rafael Merry del Val

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 maja 1900
Konsekrator	Mariano Rampolla del Tindaro
Współkonsekratorzy	Guglielmo Giosafat Giuseppe Pifferi; Edmund Stonor
Konsekrowani biskupi
Juan Bautista Castro	6 stycznia 1904
Celestino Endrici	13 marca 1904
Andrzej Jacek Longhin	17 kwietnia 1904
Alfredo Peri-Morosini	17 kwietnia 1904
Duarte Leopoldo e Silva	22 maja 1904
Josef Altenweisel	11 września 1904
Ambrose Agius	18 września 1904
Francesco Ragonesi	25 września 1904
Adolfo Alejandro Nouel	16 października 1904
Sebastiano Francisco Pifferi	22 października 1905
José Marcondes Homem de Melo	29 czerwca 1906
Giuseppe Aversa	8 września 1906
Georg Carić	8 grudnia 1906
Felice del Sordo	8 grudnia 1906
Achille Locatelli	27 grudnia 1906
Pietro di Maria	30 grudnia 1906
Augusto Silj	13 stycznia 1907
Ivan Borzatti de Löwenstern	19 marca 1907
Paolo Rosario Farrugia	7 lipca 1907
Francesco Maria Berti	20 października 1907
Manuel María Pólit y Laso	1 listopada 1907
Andreas Frühwirth	30 listopada 1907
Giovanni Vincenzo Tasso	28 maja 1908
Enrico Sibilia	11 października 1908
Tommaso Pio Boggiani	22 listopada 1908
Giuseppe Foschiani	22 listopada 1908
Agostino Zampini	6 stycznia 1911
Uberto Maria Fiodo	22 stycznia 1911
Antun Bauer	29 stycznia 1911
Antun Gjivoje	8 października 1911
Dionysius Antonius Schüler	5 listopada 1911
Raffaele Scapinelli di Léguigno	25 lutego 1912
Giovanni Bonzano	3 marca 1912
Nicolas Dobrecić	10 marca 1912
Joseph Malleret	19 marca 1912
Robert Fraser	25 maja 1913
Nematallah Carame	22 czerwca 1913
Felice Agostino Addeo	13 lipca 1913
Alberto Vassallo di Torregrossa	18 stycznia 1914
Julián Raymundo Riveiro y Jacinto	10 maja 1914
Bonaventura Cerretti	19 lipca 1914
Mauro Caruana	10 lutego 1915
Plácido Ángel Rey de Lemos	25 lutego 1917
Ramón Pérez y Rodríguez	28 listopada 1920
Johann Raffl	19 czerwca 1921
Hieronymus Maria Mileta	26 lutego 1922
Massimo Rinaldi	19 marca 1925
Arthur Hinsley	30 listopada 1926
Simone Lorenzo Salvi	28 października 1927
Ludovico Ferretti	4 grudnia 1927
Współkonsekrowani biskupi
Angelo Maria Dolci	13 maja 1900
Domenico Pugliatti	13 maja 1900
William O’Connell	19 maja 1901
Franz Zorn von Bulach	3 listopada 1901
Algernon Charles Stanley	15 marca 1903
Vittorio Amedeo Ranuzzi de’ Bianchi	12 lipca 1903

Rafael Merry del Val y Zulueta
	Kardynał prezbiter
	Da mihi animas cetera tolle
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	10 października 1865 ; Londyn
Data i miejsce śmierci	26 lutego 1930 ; Watykan
Miejsce pochówku	Groty Watykańskie
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	12 listopada 1903–20 sierpnia 1914
	Prefekt Kongregacji Nauki Wiary
Okres sprawowania	14 października 1914–26 lutego 1930
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 grudnia 1888
Nominacja biskupia	19 kwietnia 1900
Sakra biskupia	6 maja 1900
Kreacja kardynalska	9 listopada 1903; Pius X
Kościół tytularny	bazylika św. Praksedy w Rzymie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rafael Merry del Val y Zulueta (ur. 10 października 1865 w Londynie, zm. 26 lutego 1930 w Watykanie) – hiszpański duchowny katolicki, dyplomata watykański, sekretarz stanu, kardynał, Sługa Boży.

Życiorys

Był synem ambasadora hiszpańskiego w Anglii. Studiował w szkole jezuickiej w Namur (Belgia), w Kolegium św. Michała w Brukseli, Ushaw College w Durham oraz Papieskiej Akademii Szlacheckiej w Rzymie (watykańska szkoła dyplomacji). Przyjął święcenia kapłańskie 30 grudnia 1888 w Rzymie.

Otrzymał honorowe tytuły tajnego szambelana papieskiego (1891) i prałata domowego (1897). W 1897 pełnił funkcję delegata apostolskiego w Kanadzie.

W 1896 był sekretarzem komisji papieskiej, powołanej do zbadania ważności święceń udzielanych przez kościół anglikański. W październiku 1899 został mianowany prezydentem Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie. 19 kwietnia 1900 mianowany arcybiskupem tytularnym Nicei, otrzymał sakrę biskupią 6 maja 1900 w Rzymie z rąk kardynała Mariano Rampolli del Tindaro, sekretarza stanu. W 1901 reprezentował papieża na koronacji króla Anglii Edwarda VII.

Był sekretarzem konklawe zwołanego w 1903 po śmierci papieża Leona XIII. Nowy papież, Pius X, mianował go w sierpniu 1903 prosekretarzem stanu, a następnie w listopadzie t.r. wyniósł do godności kardynalskiej (z tytułem prezbitera św. Praksedy) i promował na pełnoprawnego sekretarza stanu. Merry del Val objął także funkcje prezydenta Papieskiej Komisji Administracji Dóbr Stolicy Świętej, prefekta Kongregacji Loreto oraz prefekta Pałacu Apostolskiego. W 1907 roku Franciszek Józef I nadał mu Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana^[1].

Brał udział w konklawe w 1914 i ponownie w 1922. W październiku 1914 został archiprezbiterem bazyliki watykańskiej i prefektem Kongregacji Świętego Oficjum (sekretariat stanu przejął Domenico Ferrata, a następnie Pietro Gasparri). Kilkakrotnie powierzano mu funkcje legata papieskiego na uroczystości rocznicowe ku czci św. Franciszka z Asyżu oraz na prowincjonalny kongres katechetyczny w Umbrii.

W lutym 1953 otwarto jego proces beatyfikacyjny.

Przypisy

↑ Archive.is: Magyar Királyi Szent István Rend. [dostęp 2013-08-11]. (węg.).

Bibliografia

sylwetka w internetowym słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].

[Stefan-1] Archive.is: Magyar Királyi Szent István Rend. [dostęp 2013-08-11]. (węg.).

[2] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[1]

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)