Raimonds Pauls

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raimonds Pauls
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1936
Ryga

Zawód, zajęcie

kompozytor, pianista, polityk

Odznaczenia
Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa) Kawaler 1. klasy Orderu Gwiazdy Polarnej (od 1975) Krzyż Uznania I klasy (Łotwa) Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Order Honoru (Armenia) Order Honoru (Gruzja) Order Honoru
Strona internetowa

Raimonds Ojārs Pauls (ur. 12 stycznia 1936 w Rydze[1]) – łotewski kompozytor, pianista i polityk, parlamentarzysta, w latach 1990–1993 minister kultury. Uznawany za najbardziej cenionego łotewskiego kompozytora muzyki popularnej[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Naukę gry na fortepianie zaczął w wieku czterech lat. Uczył się w szkołach muzycznych, w 1958 ukończył studia w konserwatorium łotewskim, na którym później kształcił się również w zakresie kompozycji. W 1967 dołączył do Związku Kompozytorów Łotewskich. W 1956 współtworzył orkiestrę radiową, w tym samym roku nagrał swoją pierwszą piosenkę. Związany następnie z Filharmonią Łotewską i ryskimi orkiestrami, był m.in. dyrektorem muzycznym Rīgas estrādes orķestris. W 1971 założył własną grupę pod nazwą „Modo”, a w 1985 zespół „Remix”. Od 1979 pełnił dyrektorskie funkcje w łotewskim radiu i telewizji[3]. Od końca lat 70. prowadził programy w łotewskiej telewizji[4].

Jako kompozytor tworzył m.in. muzykę do produkcji teatralnych i filmowych[2], a także utwory chóralne i jazzowe[3] oraz muzykę baletową[2]. Współpracował z takimi poetami jak Andriej Wozniesienski czy Ilja Rieznik. Tworzył piosenki dla Ałły Pugaczowej (m.in. przeboje „Miłlion ałych roz” i „Maestro”[2]), Walerija Leontjewa i Laimy Vaikule[4]. Zyskał dzięki temu znaczną popularność w Rosji[2].

W 1988 został przewodniczącym państwowego komitetu do spraw kultury, a rok później ministrem kultury Łotewskiej SRR. Pozostał na tym stanowisku również po odzyskaniu w 1990 przez Łotwę niepodległości, zajmując je do 1993[3]. W latach 1993–1998 pełnił funkcję doradcy prezydenta Łotwy do spraw kultury. Do 1995 był jednocześnie dyrektorem artystycznym i dyrygentem orkiestry „Big bends” przy Latvijas Radio[3].

W 1998 założył i stanął na czele ugrupowania pod nazwą Nowa Partia[5]. Partia wprowadziła w tym samym roku swoją reprezentację do Sejmu, a jej lider uzyskał mandat poselski[3]. Formacja uległa jednak dezintegracji[5]. Raimonds Pauls dołączył do Partii Ludowej. Z jej ramienia zasiadał w parlamencie przez dwie kolejne kadencje (2002–2010)[6][7].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Creative Biography of Raimonds Pauls. raimondspauls.lv. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  2. a b c d e Raimonds Pauls w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2018-02-24].
  3. a b c d e f Pauls, Raimonds. musicabaltica.com. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  4. a b Birgit Beumers: Pop Culture Russia! Media, Arts, and Lifestyle. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2005, s. 260. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  5. a b Leaders of Latvia. zarate.eu. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  6. Frakcijas 8.Saeimā. saeima.lv. [dostęp 2018-02-24]. (łot.).
  7. 9.Saeima: Raimonds Pauls. [dostęp 2018-02-24]. (łot.).
  8. Triju Zvaigžņu Ordeņa domes paziņojums. vestnesis.lv, 1995-04-19. [dostęp 2019-12-27]. (łot.).
  9. Lāčplēša dienā valsts augstākos apbalvojumus saņems arī divi liepājnieki. liepajniekiem.lv, 2008-11-10. [dostęp 2019-12-27]. (łot.).
  10. Указ Президента Российской Федерации от 06.07.2010 г. № 834 „О награждении государственными наградами Российской Федерации Паулса Р.В. и Баршевского А.”. kremlin.ru, 6 lipca 2010. [dostęp 2019-12-26]. (ros.).
  11. Ռ. Պաուլսին Պատվո շքանշանով պարգևատրելու մասին. president.am, 2013-10-14. [dostęp 2019-12-27]. (orm.).
  12. Raimondam Paulam – jau otrais triju Zvaigžņu ordenis. la.lv, 2016-04-15. [dostęp 2019-12-26]. (łot.).
  13. Раймонд Паулс принял грузинский Орден Чести из рук советника президента Грузии. baltnews.com, 2017-12-08. [dostęp 2019-12-27]. (ros.).
  14. Latvian maestro Raimonds Pauls awarded Japanese state decorations. lsm.lv, 2020-11-03. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).