Raisa Nikanorowa
| Data i miejsce urodzenia |
19 lutego 1950 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | |||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Raisa Nikołajewna Nikanorowa po mężu Stiepanowa (ros. Раиса Николаевна Никанорова (Степанова}, ur. 19 lutego 1950 w Wołogdzie[1]) – radziecka lekkoatletka, sprinterka, medalistka mistrzostw Europy z 1971.
Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Nikanorowa, Nadieżda Biesfamilna, Marina Nikiforowa i Ludmiła Żarkowa) i srebrny medal w biegu na 400 metrów na europejskich igrzyskach juniorów w 1968 w Lipsku[2][3].
Zwyciężyła w sztafecie 1+2+3+4 okrążenia na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie (sztafeta radziecka biegła w ustawieniu: Wira Popkowa, Ludmiła Samotiosowa, Nikanorowa i Anna Zimina), a w biegu na 400 metrów zakwalifikowała się do biegu finałowego, lecz go nie ukończyła[4].
Zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[5]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[6].
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach (skład sztafety: Nikanorowa, Popkowa, Nadieżda Kolesnikowa i Natalja Czistiakowa)[7].
Była wicemistrzynią ZSRR w biegu na 400 metrów w 1969 i w biegu na 200 metrów w 1971 oraz brązową medalistką w biegu na 100 metrów w 1971[1].
Pięciokrotnie poprawiała rekord ZSRR w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:33,7 osiągniętego 20 września 1969 w Atenach[8].
Rekordy życiowe Nikanorowej[1][9]:
| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| bieg na 100 metrów | 1974 | 11,4 |
| bieg na 200 metrów | 1971 | 23,6 |
| bieg na 400 metrów | 1970 | 54,2 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 1: А–Н. Moskwa: Человек, 2012, s. 695. ISBN 978-5-904885-80-9. (ros.).
- ↑ European Junior Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-01-27] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1968 [online], wjah.co.uk [dostęp 2019-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 70 i 71.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 537 [dostęp 2018-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 417 [dostęp 2021-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 545 [dostęp 2018-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 373. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Raisa Nikanorova (neé Stepanova) [online], Track and Field Statistics [dostęp 2019-01-27] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Степанова (Никанорова) Раиса Николаевна [online], vologda-oblast.ru [dostęp 2019-01-27] (ros.).