Rajdowe Mistrzostwa Świata 2021

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2021
Rajdowych mistrzostw świata
Ilustracja
Liczba rajdów

12

Pierwsza runda

Monako Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Japonia Rajd Japonii

Mistrzowie
Kierowcy

Francja Sébastien Ogier

Konstruktorzy

Japonia Toyota Gazoo Racing WRT

Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons
Elfyn Evans podczas Rajdu Chorwacji przegrał pierwsze miejsce o 0,6 sekundy

Sezon Rajdowych Mistrzostw Świata 2021 jest 49. sezonem Rajdowych Mistrzostw Świata (FIA World Rally Championship). Mistrzostwa składały się z dwunastu rajdów, rozgrywanych na dwóch kontynentach. Mistrzem świata po raz ósmy w karierze został Francuz Sébastien Ogier, w klasyfikacji producentów wygrał zespół Toyoty, który po raz trzeci w historii zapewnił sobie komplet tytułów mistrzowskich (kierowcy, pilota i producenta), a jako producent tryumfował po raz piąty[1].

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Mapa przedstawiająca kraje w których są planowane rundy WRC w roku 2021 (zaznaczone na zielono) i rundy, które zostały odwołane (zaznaczone na niebiesko).

Kalendarz RSMŚ w sezonie 2021[2]. Z powodu niestabilnej sytuacji na świecie spowodowanej pandemią COVID-19 odwołano wcześniej zaplanowane Rajd Szwecji, Rajd Wielkiej Brytanii, Rajd Chile, oraz Rajd Japonii.

Runda Nazwa rajdu Data rozpoczęcia Data zakończenia Baza rajdu Nawierzchnia Zwycięzca
1 Monako Rajd Monte Carlo 21 stycznia 24 stycznia Gap Mieszana Francja Sébastien Ogier
2 Finlandia Rajd Arktyczny[3] 26 lutego 28 lutego Rovaniemi Śnieg Estonia Ott Tänak
3 Chorwacja Rajd Chorwacji 22 kwietnia 25 kwietnia Zagrzeb Asfalt Francja Sébastien Ogier
4 Portugalia Rajd Portugalii 19 maja 23 maja Matosinhos Szuter Wielka Brytania Elfyn Evans
5 Włochy Rajd Sardynii 3 czerwca 6 czerwca Olbia Szuter Francja Sébastien Ogier
6 Kenia Rajd Safari 24 czerwca 27 czerwca Naivasha Szuter Francja Sébastien Ogier
7 Estonia Rajd Estonii 15 lipca 18 lipca Tartu Szuter Finlandia Kalle Rovanperä
8 Belgia Rajd Ypres 13 sierpnia[4] 15 sierpnia[4] Ypres Asfalt Belgia Thierry Neuville
9 Grecja Rajd Akropolu[5] 9 września 12 września Lamia Szuter Finlandia Kalle Rovanperä
10 Finlandia Rajd Finlandii 30 września[6] 3 października[6] Jyväskylä Szuter Wielka Brytania Elfyn Evans
11 Hiszpania Rajd Hiszpanii 14 października 17 października Salou Asfalt Belgia Thierry Neuville
12 Włochy Rajd Monza[7] 19 listopada 21 listopada Monza Asfalt Francja Sébastien Ogier
Odwołane
*[8] Szwecja Rajd Szwecji 11 lutego 14 lutego Śnieg
*[9] Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii 19 sierpnia 22 sierpnia Szuter
*[10] Chile Rajd Chile 9 września 12 września Szuter
*[11] Japonia Rajd Japonii 11 listopada 14 listopada Asfalt

Zmiany[edytuj | edytuj kod]

  • Począwszy od tego sezonu dostawcą opon dla zespołów fabrycznych zostaje firma Pirelli, która zastępuje firmę Michelin[12].
  • Na ostatnim odcinku rajdu, oprócz pięciu najlepszym zawodnikom, dodatkowe punkty za Power Stage będą przyznawane również producentom. Będą zdobywane przez dwóch najlepszych kierowców nominowanych przez zespół, finiszujących w pierwszej piątce na ostatnim oesie rajdu, zmiana dotyczy kategorii WRC, WRC2, WRC3[13].

Zespoły i ich załogi[edytuj | edytuj kod]

Załogi WRC zgłoszone do klasyfikacji zespołowej.
Producent Zespół Samochód Nr Kierowca Pilot
Ford Wielka Brytania M-Sport Ford WRT[14] Ford Fiesta WRC 16 Francja Adrien Fourmaux[15] Belgia Renaud Jamoul[16]
Francja Alexandre Coria
44 Wielka Brytania Gus Greensmith[15] Wielka Brytania Elliott Edmondson
Irlandia Chris Patterson
Wielka Brytania Stuart Loudon
3 Finlandia Teemu Suninen[15] Finlandia Mikko Markkula
Hyundai Korea Południowa Hyundai Motorsport Hyundai i20 Coupe WRC 8 Estonia Ott Tänak[17] Estonia Martin Järveoja
11 Belgia Thierry Neuville[17] Belgia Martijn Wydaeghe[18]
6 Hiszpania Dani Sordo[17] Hiszpania Carlos del Barrio[14]
Hiszpania Borja Rozada[19]
Hiszpania Cándido Carrera
42 Irlandia Craig Breen[17] Irlandia Paul Nagle
Francja Hyundai 2C Competition Hyundai i20 Coupe WRC 7 Francja Pierre-Louis Loubet[19] Francja Vincent Landais[19]
Francja Florian Haut-Labourdette
2 Szwecja Oliver Solberg Wielka Brytania Sebastian Marshall
Irlandia Aaron Johnston
Wielka Brytania Craig Drew
7 Hiszpania Nil Solans Hiszpania Marc Martí
Toyota Japonia Toyota Gazoo Racing WRT Toyota Yaris WRC 33 Wielka Brytania Elfyn Evans Wielka Brytania Scott Martin
1 Francja Sébastien Ogier Francja Julien Ingrassia
69 Finlandia Kalle Rovanperä Finlandia Jonne Halttunen

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda Nazwa Rajdu Podium
Miejsce Kierowca Samochód Czas
1 Monako Rajd Monte Carlo
(21–24 stycznia) — Wyniki[20] 		1 Francja Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC 2:56:33.7
2 Wielka Brytania Elfyn Evans Toyota Yaris WRC +32.6
3 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +1:13.5
2 Finlandia Rajd Arktyczny
(26–28 lutego) — Wyniki[21] 		1 Estonia Ott Tänak Hyundai i20 Coupe WRC 2:03:49.6
2 Finlandia Kalle Rovanperä Toyota Yaris WRC +17.5
3 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +19.8
3 Chorwacja Rajd Chorwacji
(22–25 kwietnia ) — Wyniki[22] 		1 Francja Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC 2:51:22,9
2 Wielka Brytania Elfyn Evans Toyota Yaris WRC +0.6
3 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +8,1
4 Portugalia Rajd Portugalii
(19–23 maja) — Wyniki[23] 		1 Wielka Brytania Elfyn Evans Toyota Yaris WRC 3:38:26.2
2 Hiszpania Dani Sordo Hyundai i20 Coupe WRC +28.3
3 Francja Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC +1:23.6
5 Włochy Rajd Sardynii
(3–6 czerwca) — Wyniki[24] 		1 Francja Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC 3:19:26.4
2 Wielka Brytania Elfyn Evans Toyota Yaris WRC +46.0
3 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +1:05.2
6 Kenia Rajd Safari
(23–27 czerwca) — Wyniki[25] 		1 Francja Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC 3:18:11.3
2 Japonia Takamoto Katsuta Toyota Yaris WRC +21.8
3 Estonia Ott Tänak Hyundai i20 Coupe WRC +1:09.5
7 Estonia Rajd Estonii
(15-18 lipca) — Wyniki[26] 		1 Finlandia Kalle Rovanperä Toyota Yaris WRC 2:51:29.1
2 Irlandia Craig Breen Hyundai i20 Coupe WRC +59.9
3 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +1:12.4
8 Belgia Rajd Ypres
(13-15 sierpnia) — Wyniki[27] 		1 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 2:30.24.2
2 Irlandia Craig Breen Hyundai i20 Coupe WRC +30.7
3 Finlandia Kalle Rovanperä Toyota Yaris WRC +43.1
9 Grecja Rajd Akropolu
(9-12 września) — Wyniki[28] 		1 Finlandia Kalle Rovanperä Toyota Yaris WRC 3:28:24.6
2 Estonia Ott Tänak Hyundai i20 Coupe WRC +42.1
3 Francja Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC +1:11.3
10 Finlandia Rajd Finlandii
(30 września-3 października) — Wyniki[29] 		1 Wielka Brytania Elfyn Evans Toyota Yaris WRC 2:19:13.7
2 Estonia Ott Tänak Hyundai i20 Coupe WRC +14.1
3 Irlandia Craig Breen Hyundai i20 Coupe WRC +42.2
11 Hiszpania Rajd Hiszpanii
(14-17 października) — Wyniki[30] 		1 Belgia Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 2:34:11.8
2 Wielka Brytania Elfyn Evans Toyota Yaris WRC +24.1
3 Hiszpania Dani Sordo Hyundai i20 Coupe WRC +35.3
12 Włochy Rajd Monza
(18-21 listopada) — Wyniki[31] 		1 Francja Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC 2:39:08.6
2 Wielka Brytania Elfyn Evans Toyota Yaris WRC +7.3
3 Hiszpania Dani Sordo Hyundai i20 Coupe WRC +21.3

Końcowa klasyfikacje RMŚ 2021[edytuj | edytuj kod]

Punkty otrzymuje 10 pierwszych zawodników, którzy ukończą wyścig według klucza:

Miejsce  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10 
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

W tabeli uwzględniono miejsce, które zajął zawodnik w poszczególnym rajdzie, a w indeksie górnym umieszczono miejsce uzyskane na ostatnim odcinku specjalnym tzw. Power Stage, w którym punkty przyznawane są według porządku:

Miejsce  1   2   3   4   5 
Punkty 5 4 3 2 1

Piloci[edytuj | edytuj kod]

Msc. Kierowca MON
Monako 		ARK
Finlandia 		HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		ITA
Włochy 		KEN
Kenia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		GRE
Grecja 		FIN
Finlandia 		ESP
Hiszpania 		MON
Włochy 		Punkty
1 Francja Julien Ingrassia 11 205 11 33 14 14 43 52 33 5 44 15 230
2 Wielka Brytania Scott Martin 23 5 24 15 2 103 54 45 62 11 23 24 207
3 Belgia Martijn Wydaeghe 34 33 33 362 31 NU 32 13 84 NU 12 41 176
4 Finlandia Jonne Halttunen 42 21 NU 224 253 62 15 34 11 34 55 9 142
5 Estonia Martin Järveoja NU 14 45 211 242 31 311 61 25 22 NU 128
6 Irlandia Paul Nagle 42 82 2 2 35 76
7 Wielka Brytania Daniel Barritt 6 6 6 4 4 2 NU 66
8 Irlandia Chris Patterson 7 5 WD 4 32 47 5 6 6 54
9 Hiszpania Cándido Carrera 4 31 33 50
10 Belgia Renaud Jamoul 9 48 5 6 30 5 12 NU 7 36
11 Finlandia Mikko Markkula NU 8 10 8 31 WD 6 NU WD 8 11 6 29
12 Finlandia Janne Ferm 10 7 43 22
13 Hiszpania Borja Rozada 2 175 125 NU 20
14 Wielka Brytania Elliott Edmondson 8 9 9 5 18
15 Francja Alexandre Coria 22 14 14 7 7 DSQ 7 16 55 18
16 Norwegia Torstein Eriksen 9 9 6 10 31 9 15 15
17 Irlandia Aaron Johnston NU WD 11 NU NU NU NU 374 39 72 12
18 Hiszpania Carlos del Barrio 55 33 17 18 11 20 33 11
19 Finlandia Mikko Lukka NU 34 5 NU 19 11 NU 14 10
20 Norwegia Ola Fløene 7 11 39 WD NU WD 9 8
21 Wielka Brytania Sebastian Marshall 7 NU NU 20 6
22 Francja Florian Haut-Labourdette NU NU WD 7 68 NU WD 6
23 Wielka Brytania Craig Drew NU 7 6
24 Wielka Brytania Drew Sturrock 7 6
25 Szwecja Jonas Andersson 16 DNS WD 8 4
26 Hiszpania Marc Martí 28 NU 8 4
27 Belgia Jasper Vermeulen 50 8 4
28 Hiszpania Diego Vallejo NU 8 4
29 Kenia Tauseef Khan 8 4
30 Yaroslav Fedorov[a] 8 4
31 Hiszpania Rodrigo Sanjuan de Eusebio 47 NU 9 NU 2
32 Kenia Tim Jessop 9 2
33 Niemcy Frank Christian 9 2
34 Francja Maxime Vilmot 9 2
35 Argentyna Marcelo Der Ohannesian 15 12 12 10 WD 11 10 NU 59 2
36 Konstantin Aleksandrov[b] 12 12 NU 10 NU NU 59 13 36 10 13 2
37 Finlandia Reeta Hämäläinen NU 27 NU NU 14 10 1
38 Francja François-Xavier Buresi 10 WD 1
39 Belgia Filip Cuvelier 10 1
40 Włochy Pietro Ometto 10 1
Msc. Kierowca MON
Monako 		ARK
Finlandia 		HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		ITA
Włochy 		KEN
Kenia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		GRE
Grecja 		FIN
Finlandia 		ESP
Hiszpania 		MON
Włochy 		Punkty


Klasyfikacja zespołowa[edytuj | edytuj kod]

W tabeli uwzględniono miejsce, które zajął zawodnik w poszczególnym rajdzie. W klasyfikacji zespołowej każdy producent może nominować trzy załogi do zdobywania punktów, ale na mecie tylko dwie najlepsze je zdobywają. Pozostałe samochody "nie blokują" punktów innym ekipom. Dodatkowo z w indeksie górnym umieszczono miejsce uzyskane na ostatnim odcinku specjalnym tzw. Power Stage. Tu inaczej niż w klasyfikacji zespołowej punkty zdobywają również dwie najlepsze ekipy zespołu, ale trzecia już "blokuje" punkty innym. Klucz przyznawania punktów za poszczególne miejsca (w klasyfikacji generalnej jak i za odcinek Power Stage) jest taki sam jak w klasyfikacji indywidualnej[32].

Msc. Zespół MON
Monako 		ARK
Finlandia 		HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		ITA
Włochy 		KEN
Kenia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		GRE
Grecja 		FIN
Finlandia 		ESP
Hiszpania 		MON
Włochy 		Punkty
1 Japonia Toyota Gazoo Racing WRT 11 21 11 1 13 1 1 34 11 11 23 14 522
2 4 24 33 2 52 43 4 3 44 44 23
NC2 NC5 NU NC4 NC4 NC3 NC4 NC2 NC2 NC NC NC
2 Korea Południowa Hyundai Shell Mobis WRT 34 1 33 2 31 21 2 13 25 22 12 32 463
45 33 4 61 4 65 32 2 4 33 31 41
NU NC2 NC2 NC2 NC2 NU NC1 NC1 NC4 NU NU NC
3 Wielka Brytania M-Sport Ford WRT 5 6 5 4 5 3 5 5 5 55 5 6 200
NU 7 6 5 6 4 7 NU 6 6 8 75
4 Francja Hyundai 2C Competition 6 5 7 NU NU NU 6 6 NU 6 5 68
8 WD WD 7

WRC2[edytuj | edytuj kod]

Do końcowej klasyfikacji liczone jest sześć najlepszych wyników spośród siedmiu wskazanych rajdów. Dodatkowe punkty są przyznawane za odcinek Power Stage[33].

Msc. Zespół MON
Monako 		ARK
Finlandia 		HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		ITA
Włochy 		KEN
Kenia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		GRE
Grecja 		FIN
Finlandia 		ESP
Hiszpania 		MON
Włochy 		nieliczone pkt Punkty
1 Norwegia Andreas Mikkelsen 11 21 51 WD NU WD 11 13 21 0 149
2 Norwegia Mads Østberg 14 34 22 23 81 22 41 9 126
3 Finlandia Jari Huttunen NU 11 NU 11 33 NU 12 0 107
4 Boliwia Marco Bulacia Wilkinson 43 33 62 33 WD 32 22 43 12 107
5 Finlandia Teemu Suninen 22 25 WD NU WD 11 22 0 93
6 Nikolay Gryazin[b] 34 NU 4 NU 22 35 64 NC NC 0 77
7 Finlandia Esapekka Lappi 12 11 0 59
8 Francja Eric Camilli 34 83 14 0 51
9 Czechy Martin Prokop 6 7 44 NU 5 45 0 51
10 Francja Adrien Fourmaux 22 95 65 44 0 48
11 Włochy Enrico Brazzoli 6 45 5 34 0 48
12 Estonia Georg Linnamäe 8 WD NU 6 44 5 65 NC 0 45
13 Stany Zjednoczone Sean Johnston 55 7 NU NU 6 5 0 35
14 Czechy Erik Cais 33 0 18
15 Szwecja Tom Kristensson NU 9 55 NU NU 0 13
16 Norwegia Ole Christian Veiby 53 DNS WD 0 13
17 Norwegia Eyvind Brynildsen 4 0 12
18 Szwecja Oliver Solberg 5 NU NU NU NU 0 10
19 Kanada Crazy Leo 7 0 6
Msc. Zespół MON
Monako 		ARK
Finlandia 		HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		ITA
Włochy 		KEN
Kenia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		GRE
Grecja 		FIN
Finlandia 		ESP
Hiszpania 		MON
Włochy 		nieliczone pkt Punkty

WRC3[edytuj | edytuj kod]

Do końcowej klasyfikacji liczone jest pięć najlepszych wyników spośród siedmiu wskazanych rajdów. Dodatkowe punkty są przyznawane za odcinek Power Stage[34].

Msc. Zespół MON
Monako 		ARK
Finlandia 		HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		ITA
Włochy 		KEN
Kenia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		GRE
Grecja 		FIN
Finlandia 		ESP
Hiszpania 		MON
Włochy 		Punkty 5 naj
1 Francja Yohan Rossel 13 31 22 13 12 DSQ 21 20 130
2 Polska Kajetan Kajetanowicz 13 13 82 2 11 21 33 26 127
3 Finlandia Emil Lindholm[c] NU 24 101 NU NU 32 13 0 73
4 Wielka Brytania Chris Ingram 55 34 NU 23 43 84 0 70
5 Francja Nicolas Ciamin 31 42 45 6 0 57
6 Hiszpania Pepe López NU 24 42 WD 42 NU 0 52
7 Finlandia Mikko Heikkilä 3 35 25 10 0 51
8 Paragwaj Fabrizio Zaldívar 13 6 6 4 71 94 6 4 47
9 Irlandia Josh McErlean 5 5 34 65 0 46
10 Estonia Egon Kaur 21 NU 121 103 61 0 45
11 Kenia Onkar Rai 11 0 30
12 Finlandia Reeta Hämäläinen[c] 12 0 29
13 Włochy Andrea Crugnola 12 0 29
14 Finlandia Teemu Asunmaa 13 NU 0 28
15 Aleksey Lukyanuk[a] 1 0 25
16 Francja Yoann Bonato 22 0 22
17 Kenia Karan Patel 24 0 20
18 Luksemburg Grégoire Munster 91 4 0 19
19 Belgia Pieter Jan Michiel Cracco 2 0 18
20 Kenia Carl Tundo 33 0 18
21 Belgia Vincent Verschueren 34 0 17
22 Finlandia Lauri Joona 34 0 17
23 Niemcy Armin Kremer 7 55 0 17
24 Hiszpania Jan Solans NU 35 NU 0 16
25 Polska Daniel Chwist 42 0 16
26 Estonia Raul Jeets 5 7 0 16
27 Chile Emilio Fernández 13 5 84 0 16
28 Belgia Cédric De Cecco 55 NU 85 0 16
29 Austria Hermann Neubauer 44 NU 0 14
30 Belgia Sébastien BedoNU 10 4 0 13
31 Finlandia Eerik Pietarinen 45 NU 0 13
32 Grecja Giorgos Kehagias 4 0 12
33 Szwecja Mattias Ekström 54 0 12
34 Austria Johannes Keferböck 7 7 0 12
35 Włochy Mauro Miele NU 21 8 9 7 11 0 12
36 Kenia Aakif Virani 55 0 11
37 Grecja Roustemis Panagiotis 5 0 10
38 Finlandia Riku Tahko 5 0 10
39 Włochy Damiano De Tommaso 5 0 10
40 Belgia Ghislain de Mevius 73 0 9
41 Estonia Gregor Jeets 6 11 0 8
42 Belgia Davy Vanneste 6 14 0 8
43 Litwa Vladas Jurkevičius 18 6 0 8
44 Belgia Bernd Casier 6 0 8
45 Grecja Vasileios Velanis 6 0 8
46 Brazylia Paulo Nobre 7 10 0 7
47 Finlandia Pekka Keski-Korsu 7 0 6
48 Portugalia Armindo Araújo 7 0 6
49 Włochy Alessandro Perico 7 0 6
50 Szwecja Johan Kristoffersson 102 0 5
51 Chile Alberto Heller 8 NU 0 4
52 Włochy Giacomo Ogliari 8 14 0 4
53 Finlandia Tuomas Skantz 8 0 4
54 Grecja Ioannis Plagos 8 0 4
55 Czechy Martin Vlček 8 0 4
56 Wielka Brytania Neil Simpson 8 0 4
57 Hiszpania Miguel Díaz-Aboitiz 11 20 9 11 12 NU 0 2
58 Belgia Cédric Cherain 9 0 2
59 Polska Michał Sołowow 9 0 2
60 Austria Kevin Raith 9 0 2
61 Portugalia Paulo Neto 9 0 2
62 Finlandia Jari Huuhka 9 0 2
63 Wielka Brytania Sebastian Perez 9 0 2
64 Włochy Alberto Dall'Era 9 0 2
65 Wielka Brytania Tom Williams 10 0 1
66 Włochy Pablo Biolghini 10 15 0 1
67 Belgia Kris Princen 10 0 1
68 Grecja Panagiotis Hatzitsopanis 10 0 1
69 Włochy Marco Roncoroni 10 0 1
70 Grecja Lambros Athanassoulas 125 0 1
Msc. Zespół MON
Monako 		ARK
Finlandia 		HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		ITA
Włochy 		KEN
Kenia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		GRE
Grecja 		FIN
Finlandia 		ESP
Hiszpania 		MON
Włochy 		Punkty 5 naj

Junior WRC[edytuj | edytuj kod]

W kategorii Junior WRC dodatkowe punkty wyszczególnione w indeksie górnym w tabeli, dodawane są za każdy wygrany odcinek specjalny.

Msc. Kierowca HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		ESP
Hiszpania 		Punkty
1 Finlandia Sami Pajari 69 22 19 22 14 120
2 Wielka Brytania Jon Armstrong 12 NU6 25 17 47 107
3 Łotwa Mārtiņš Sesks 2 13 37 62 6 85
4 Finlandia Lauri Joona 31 64 4 4 2 70
5 Estonia Robert Virves 7 3 7 3 35 62
6 Wielka Brytania William Creighton 5 5 6 57 51 56
7 Słowacja Martin Koci 43 44 NU3 34
8 Rumunia Raul Badiu 83 NU 5 17
Msc. Kierowca HRV
Chorwacja 		POR
Portugalia 		EST
Estonia 		BEL
Belgia 		ESP
Hiszpania 		Punkty

Statystyki sezonu 2021[35][edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy odcinków specjalnych

lp Kierowca Ilość
1 Estonia Ott Tänak 49
2 Belgia Thierry Neuville 44+1
3 Francja Sébastien Ogier 43
4 Wielka Brytania Elfyn Evans 36+1
Finlandia Kalle Rovanperä 22
6 Hiszpania Dani Sordo 14
7 Irlandia Craig Breen 8
8 Japonia Takamoto Katsuta 4
9 Francja Adrien Fourmaux 1

Liderzy rajdu

lp Kierowca Ilość
1 Belgia Thierry Neuville 49
2 Francja Sébastien Ogier 46
3 Estonia Ott Tänak 37
Finlandia Kalle Rovanperä 37
5 Wielka Brytania Elfyn Evans 31
6 Hiszpania Dani Sordo 5
Irlandia Craig Breen 5
8 Japonia Takamoto Katsuta 3


Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Aleksiej Łukjaniuk jest Rosjaninem, ale startuje pod neutralną flagą, ponieważ Sportowy Sąd Arbitrażowy utrzymał w mocy zakaz startowania Rosji na Mistrzostwach Świata. Zakaz został NWrożony przez Światową Agencję Antydopingową w odpowiedzi na sponsorowany przez państwo program antydopingowy rosyjskich sportowców.
  2. ↑ a b c Nikołaj Griazin jest Rosjaninem, ale startuje pod neutralną flagą, ponieważ Sportowy Sąd Arbitrażowy utrzymał w mocy zakaz startowania Rosji na Mistrzostwach Świata. Zakaz został NWrożony przez Światową Agencję Antydopingową w odpowiedzi na sponsorowany przez państwo program antydopingowy rosyjskich sportowców.
  3. ↑ a b Hiszpańską rundę WRC3 wygrali Emil Lindholm i Reeta Hämäläinen. Punkty do klasyfikacji sezonu zdobędzie jednak pilotka, która została oficjalnie zgłoszona jako kierowca (Lindholm wyczerpał limit 7 rund w sezonie do zdobywania punktów]).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Toyota z kompletem tytułów. www.ewrc-results.com. [dostęp 2021-11-22]. (pol.).
  2. ↑ Dwanaście rund WRC 2021. www.ewrc-results.com, 09.10.2020. [dostęp 2020-10-09]. (pol.).
  3. ↑ WRC u Świętego Mikołaja. www.ewrc-results.com, 14-01-2021. [dostęp 2021-01-14]. (pol.).
  4. ↑ a b Do Belgii w połowie sierpnia. www.ewrc-results.com, 18-01-2021. [dostęp 2021-01-19]. (pol.).
  5. ↑ Grecja wraca do WRC. www.ewrc-results.com, 26-03-2021. [dostęp 2021-03-26]. (pol.).
  6. ↑ a b Nowy termin Rajdu Finlandii. www.ewrc-results.com, 20-04-2021. [dostęp 2021-04-20]. (pol.).
  7. ↑ Rally Monza na finał sezonu 2021. www.ewrc-results.com, 12-09-2021. [dostęp 2021-09-13]. (pol.).
  8. ↑ Rajd Szwecji odwołany. www.pl.motorsport.com. [dostęp 2020-12-15]. (pol.).
  9. ↑ Belgia w kalendarzu WRC. www.pl.motorsport.com, 08-01-2021. [dostęp 2021-01-08]. (pol.).
  10. ↑ Acropolis z „pełnym dystansem”. www.pl.motorsport.com, 26-03-2021. [dostęp 2021-03-26]. (pol.).
  11. ↑ Rajd Japonii odwołany. www.pl.motorsport.com, 26-03-2021. [dostęp 2021-09-07]. (pol.).
  12. ↑ Przygotowania do Monte Carlo rozpoczęte. www.pl.motorsport.com, 08.12.2020. [dostęp 2020-12-08]. (pol.).
  13. ↑ Więcej walki na Power Stage. www.pl.motorsport.com, 17.12.2020. [dostęp 2020-12-18]. (pol.).
  14. ↑ a b Prawie setka na inaugurację. www.pl.motorsport.com, 18.12.2020. [dostęp 2020-12-18]. (pol.).
  15. ↑ a b c Suninen przetestuje hybrydę. www.pl.motorsport.com, 07.01.2021. [dostęp 2021-01-07]. (pol.).
  16. ↑ Fourmaux chce mistrzostwa w WRC 2. www.pl.motorsport.com, 07.01.2021. [dostęp 2021-01-07]. (pol.).
  17. ↑ a b c d Hyundai ogłosił skład na sezon 2021. www.pl.motorsport.com, 09.12.2020. [dostęp 2020-12-11]. (pol.).
  18. ↑ Neuville zmienił pilota. www.pl.motorsport.com, 15.01.2021. [dostęp 2021-01-15]. (pol.).
  19. ↑ a b c Czwarty Hyundai WRC w mistrzostwach świata. www.pl.motorsport.com, 30.12.2020. [dostęp 2020-12-30]. (pol.).
  20. ↑ 89. Rallye Automobile de Monte-Carlo 2021 Wyniki. www.ewrc-results.com. [dostęp 2021-01-26]. (pol.).
  21. ↑ Arctic Rally Finland Powered by CapitalBox 2021 Wyniki. www.ewrc-results.com. [dostęp 29-02-2021]. (pol.).
  22. ↑ Croatia Rally 2021 Wyniki. www.ewrc-results.com. [dostęp 2021-04-29]. (pol.).
  23. ↑ 54. Vodafone Rally de Portugal 2021 Wyniki. www.ewrc-results.com. [dostęp 2021-05-23]. (pol.).
  24. ↑ 18. Rally Italia Sardegna 2021 Wyniki. ewrc-results.com. [dostęp 2021-06-06]. (pol.).
  25. ↑ Safari Rally Kenya 2021 Wyniki. ewrc-results.com. [dostęp 2021-06-30]. (pol.).
  26. ↑ 11. Rally Estonia 2021 Wyniki. ewrc-results.com. [dostęp 2021-07-18]. (pol.).
  27. ↑ 56. Renties Ypres Rally Belgium 2021 Wyniki. ewrc-results.com. [dostęp 2021-08-18]. (pol.).
  28. ↑ 65. EKO Acropolis Rally of Gods 2021 Wyniki. ewrc-results.com. [dostęp 2021-09-18]. (pol.).
  29. ↑ 70. Secto Rally Finland 2021 Wyniki. ewrc-results.com. [dostęp 2021-09-15]. (pol.).
  30. ↑ 56. RallyRACC Catalunya - Costa Daurada 2021 Wyniki. ewrc-results.com. [dostęp 2021-10-19]. (pol.).
  31. ↑ FORUM8 ACI Rally Monza 2021 Wyniki. www.ewrc-results.com. [dostęp 2021-11-22]. (pol.).
  32. ↑ Punktacja po Monte Carlo. www.pl.motorsport.com, 25-01-2021. [dostęp 2021-01-25]. (pol.).
  33. ↑ Zawiłości WRC 2. www.pl.motorsport.com, 20-01-2021. [dostęp 2021-01-20]. (pol.).
  34. ↑ Ale zamieszanie! Jak wygląda aktualna punktacja WRC? Polacy walczą o mistrzostwo [TABELE]. wrc.net.pl. [dostęp 2021-08-17]. (pol.).
  35. ↑ Sezon 2021 WRC 2021. www.ewrc-results.com. [dostęp 2021-12-23]. (pol.).
Rajdowe Mistrzostwa Świata 2021
Sezony rajdowych mistrzostw świata
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rajdowe_Mistrzostwa_Świata_2021&oldid=73604528”