Rajdowe Mistrzostwa Świata 2013

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2013
Rajdowych mistrzostw świata
Ilustracja
Liczba rajdów

13

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Sébastien Ogier

Konstruktorzy

Volkswagen Motorsport

Poprzedni sezonNastępny sezon
Sébastien Ogier zdobył pierwszy w karierze tytuł mistrzowski.

Rajdowe Mistrzostwa Świata 2013 były 41 sezonem Rajdowych Mistrzostw Świata FIA. Mistrzostwa składały się z trzynastu rajdów. Pierwszy z nich - Rajd Monte Carlo rozpoczął się 16 stycznia[1], ostatni - Rajd Wielkiej Brytanii zakończył sezon 17 listopada[2].

Po raz pierwszy od sezonu 1988 w mistrzostwach wystartował zespół Volkswagen, który aby uczestniczyć w mistrzostwach przystosował Volkswagen Polo do rajdów samochodowych[3].

Od tego sezonu wprowadzono nową kategorię samochodów nazywaną grupa R. Zamiast w grupach A i N, nowe samochody były homologowane do poszczególnych podgrup grupy R. Wcześniejsze kategorie SWRC i PWRC zostały zastąpione przez WRC-2 i WRC-3. Kategoria WRC-2 przeznaczona była dla samochodów grupy R5, R4, Super 2000 oraz N4, natomiast w kategorii WRC-3 startowały samochody grupy R1, R2 i R3[4].

Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 2013 został po raz pierwszy w swojej karierze francuski kierowca Sébastien Ogier startujący samochodem Volkswagen Polo R WRC, wyprzedzając Belga Thierrego Neuvilla i Fina Jari-Mattiego Latvale. Tytuł konstruktorów wygrał zespół Volkswagena, który wyprzedził zespół Citroëna i M-Sportu, korzystający z samochodów Ford.

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2013 kalendarz mistrzostw świata składał się z trzynastu rajdów (tyle samo co rok wcześniej). Pojawił się jeden nowy rajd Australii, a ubył rajd Nowej Zelandii[5].

Runda Data Nazwa rajdu Baza rajdu Nawierzchnia Zwycięzca
1 16–19 stycznia Monako 81. Rajd Monte Carlo Francja Valence, Rodan-Alpy Mieszana Francja Sébastien Loeb
2 7–10 lutego Szwecja 61. Rajd Szwecji Szwecja Hagfors, Värmland Śnieg Francja Sébastien Ogier
3 8–10 marca Meksyk 26. Rajd Meksyku Meksyk León, Guanajuato Szuter Francja Sébastien Ogier
4 10–12 kwietnia Portugalia 47. Rajd Portugalii Portugalia Faro, Algarve Szuter Francja Sébastien Ogier
5 3–5 maja Argentyna 33. Rajd Argentyny Argentyna Villa Carlos Paz, Córdoba Szuter Francja Sébastien Loeb
6 31 maja–2 czerwca Grecja 59. Rajd Akropolu Grecja Lutraki, Nomos Koryntia Szuter Finlandia Jari-Matti Latvala
7 21–23 czerwca Włochy 10. Rajd Włoch Sardegna Włochy Olbia, Olbia-Tempio Szuter Francja Sébastien Ogier
8 2–4 sierpnia Finlandia 63. Rajd Finlandii Finlandia Jyväskylä, Keski-Suomi Szuter Francja Sébastien Ogier
9 23–25 sierpnia Niemcy 31. Rajd Niemiec Niemcy Trewir, Nadrenia-Palatynat Asfalt Hiszpania Dani Sordo
10 13–15 września Australia 22. Rajd Australii Australia Coffs Harbour, Nowa Południowa Walia Szuter Francja Sébastien Ogier
11 4–6 października Francja 3. Rajd Francji - Alzacja Francja Strasburg, Alzacja Asfalt Francja Sébastien Ogier
12 25–27 października Hiszpania 49. Rajd Katalonii Katalonia Salou, Tarragona Mieszana Francja Sébastien Ogier
13 15–17 listopada Wielka Brytania 69. Rajd Wielkiej Brytanii Walia Cardiff, Walia Szuter Francja Sébastien Ogier

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna kierowców[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców i pilotów w sezonie 2013 zaliczane było dziesięć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

W tabeli uwzględniono miejsce, które zajął zawodnik w poszczególnym rajdzie, a w indeksie górnym umieszczono miejsce uzyskane na ostatnim odcinku specjalnym tzw. Power Stage, w którym punkty przyznawane są według porządku:

Miejsce  1   2   3 
Punkty 3 2 1
Poz. Kierowca MCO
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Francja Sébastien Ogier 2 1 1 1 1 1 1 2 2 10 1 1 1 1 2 17 1 1 1 1 3 1 2 1 290
2 Belgia Thierry Neuville NU 5 3 18 5 3 2 2 2 1 2 2 2 4 2 4 1 3 1 176
3 Finlandia Jari-Matti Latvala NU 4 2 16 3 3 3 3 1 1 3 3 16 3 7 3 4 3 2 3 2 162
4 Finlandia Mikko Hirvonen 4 17 2 2 6 3 7 NU 4 3 3 6 3 NU 126
5 Hiszpania Dani Sordo 3 NU 4 12 9 2 4 5 1 2 2 1 NU 7 123
6 Norwegia Mads Østberg 6 3 3 11 2 8 2 7 6 8 3 9 5 8 6 4 3 102
7 Rosja Jewgienij Nowikow NU 9 10 4 4 9 2 NU 6 10 7 3 5 5 19 2 69
8 Francja Sébastien Loeb 1 2 1 NU 68
9 Czechy Martin Prokop 7 7 9 7 10 8 5 NU 4 NU 7 6 63
10 Norwegia Andreas Mikkelsen 6 8 4 3 NU 10 6 7 NU 5 50
11 Katar Nasser Al-Attiyah 5 5 5 13 NU 30
12 Wielka Brytania Elfyn Evans 23 6 NU 6 11 NU 8 20
13 Polska Robert Kubica 19 11 9 9 5 9 9 NU 18
14 Francja Bryan Bouffier 5 13 31 NU 10
15 Finlandia Juho Hänninen NU 6 32 8
16 Australia Chris Atkinson 6 8
17 Nowa Zelandia Hayden Paddon 11 8 17 8 8
18 Finlandia Jari Ketomaa NU 7 9 8
19 Polska Michał Kościuszko 10 14 NU NU NU 7 NU 7
20 Stany Zjednoczone Ken Block 7 6
21 Zjednoczone Emiraty Arabskie Khalid Al Qassimi NU 9 NU 10 11 9 11 5
22 Niemcy Sepp Wiegand 8 13 14 NU 14 NU 4
23 Szwecja Per-Gunnar Andersson 8 NU 4
24 Norwegia Henning Solberg 8 4
25 Meksyk Benito Guerra Jr. 8 14 4
26 Australia Nathan Quinn 8 4
27 Szwajcaria Olivier Burri 9 2
28 Katar Abdulaziz Al-Kuwari 12 16 13 13 11 10 10 2
29 Arabia Saudyjska Yazeed Al-Rajhi 10 12 13 12 1
30 Finlandia Esapekka Lappi NU 10 31 18 1
31 Francja Romain Dumas 10 1
32 Wielka Brytania Mark Higgins 10 1
Oznaczenia: NU – nie ukończył DK – dyskwalifikacja

Klasyfikacja generalna pilotów[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca MCO
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Francja Julien Ingrassia 2 11 11 11 22 101 11 12 171 11 13 13 1 290
2 Belgia Nicolas Gilsoul NU 5 3 17 5 3 22 21 2 22 42 41 31 176
3 Finlandia Miikka Anttila NU 42 163 33 31 1 33 173 73 4 3 22 2 162
4 Finlandia Jarmo Lehtinen 4 17 2 2 63 8 NU 4 3 3 6 3 NU 126
5 Hiszpania Carlos del Barrio 3 NU 4 12 9 2 4 5 12 21 NU 7 123
6 Szwecja Jonas Andersson 6 33 112 82 7 6 8 3 9 5 8 6 42 102
7 Austria Ilka Minor NU 9 10 4 4 92 NU 6 10 71 5 5 192 69
8 Monako Daniel Elena 1 2 1 NU 68
9 Czechy Michal Ernst 7 7 9 7 10 7 5 NU 4 NU 7 6 63
10 Włochy Giovanni Bernacchini 27 5 5 5 6 13 NU WD 38
11 Finlandia Mikko Markkula 6 8 43 NU 10 WD NU 5 36
12 Polska Maciej Baran 19 11 9 9 5 9 9 18
13 Irlandia Paul Nagle 6 7 14
14 Wielka Brytania Daniel Barritt 32 NU 6 11 NU 8 12
15 Francja Xavier Panseri 5 13 31 WD NU 10
16 Finlandia Tomi Tuominen NU 6 WD 32 8
17 Belgia Stephane Prévot 6 8
18 Szwecja Emil Axelsson 8 NU 13 8 NU 8
19 Nowa Zelandia John Kennard 11 8 17 8 8
20 Polska Maciej Szczepaniak 10 14 NU NU NU WD 7 NU 7
21 Włochy Alex Gelsomino 7 6
22 Finlandia Marko Sallinen 7 6
23 Wielka Brytania Scott Martin NU 9 NU 10 11 9 11 5
24 Niemcy Frank Christian 8 13 14 NU 14 NU 4
25 Hiszpania Borja Rozada WD 8 14 4
26 Australia Glenn MacNeall 8 4
27 Francja Guillaume Duval 9 17 2
28 Irlandia Killian Duffy 12 16 13 13 11 10 10 WD 2
29 Finlandia Tapio Suominen 9 1
30 Wielka Brytania Michael Orr 10 WD 12 13 12 18 1
31 Finlandia Janne Ferm NU 10 31 1
32 Francja Denis Giraudet 10 11 1
33 Wielka Brytania Carl Williamson 10 1

Klasyfikacja generalna konstruktorów[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata producentów w sezonie 2013 zaliczane było dziesięć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie przez nominowane załogi i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

Dla każdego producenta punkty zdobywały tylko dwie załogi nominowane przed każdym rajdem.

Poz. Zespół MCO
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Niemcy Volkswagen Motorsport 18 37 26 40 33 26 40 31 11 37 40 43 43 425
2 Francja Citroën Total Abu Dhabi World Rally Team 37 20 30 20 33 22 12 22 40 15 8 15 6 280
3 Wielka Brytania Qatar M-Sport World Rally Team 10 21 6 18 18 10 6 23 14 16 14 18 16 190
4 Wielka Brytania Qatar World Rally Team 0 10 25 1 10 25 18 18 20 18 12 12 15 184
5 Czechy Jipocar Czech National Team 0 8 6 8 1 6 10 0 12 - 0 6 8 65
6 Francja Abu Dhabi Citroen Total World Rally Team 15 0 8 4 2 0 4 0 4 4 18 4 - 63
7 Niemcy Volkswagen Motorsport 2 - - - 10 4 12 0 - 0 8 6 0 10 50
8 Włochy/Polska Lotos Team WRC 8 4 0 0 0 - 8 - 0 - - - - 20

Klasyfikacja WRC-2[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca MCO
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Polska Robert Kubica 6 1 1 2 1 1 1 143
2 Katar Abdulaziz Al-Kuwari 1 5 1 3 2 1 118
3 Ukraina Jurij Protasow 3 4 5 5 2 NU 2 83
4 Peru Nicolás Fuchs 5 2 4 2 6 4 5 80
5 Arabia Saudyjska Yazeed Al-Rajhi 1 4 3 2 8 74
6 Niemcy Sepp Wiegand 1 3 3 NU 4 NU 67
7 Wielka Brytania Elfyn Evans 8 NU 2 2 NU 1 65
8 Meksyk Ricardo Triviño 5 7 3 6 14 7 5 55
9 Irlandia Robert Barrable 2 7 NU 4 3 9 53
10 Zjednoczone Emiraty Arabskie Rashid al Ketbi 4 8 NU 5 6 3 NU 49
11 Finlandia Jari Ketomaa NU 1 2 43
12 Nowa Zelandia Hayden Paddon 3 3 5 40
13 Niemcy Armin Kremer 2 4 NU 5 NU 40
14 Argentyna Juan Carlos Alonso 9 4 10 6 NU 6 31
15 Kazachstan Arman Smailov 6 10 7 NU NU 4 27
16 Finlandia Esapekka Lappi NU 1 11 25
18 Włochy Edoardo Bresolin 7 5 6 14
18 Norwegia Anders Grøndal 2 18
19 Wenezuela Alejandro Lombardo NU 6 6 16
20 Jordania Alaa Rasheed 14 12 7 7 8 16
21 Włochy Lorenzo Bertelli NU NU NU NU 3 NU 11 15
22 Argentyna Marcos Ligato 3 15
22 Wielka Brytania Mark Higgins 3 15
24 Włochy Marco Vallario 11 13 13 8 8 NU 7 14
25 Indie Subhan Aksa 11 NU NU NU 4 10 13
26 Norwegia Eyvind Brynildsen NU 10 NU 4 13
27 Ukraina Ołeksij Tamrazow 4 12
28 Ukraina Wałeryj Horbań 8 NU 9 7 12
29 Estonia Karl Kruuda 5 10
30 Wielka Brytania Tom Cave 5 10
31 Finlandia Juha Salo 6 8
32 Wenezuela Carlos Garcia Fessmann NU 9 7 8
33 Ukraina Ołeksij Kikireszko 9 NU 8 NU NU 6
34 Czechy Martin Hudec 10 12 8 5
35 Wenezuela Jose Gelvez Monterrey NU 14 8 4
36 Hiszpania Alexander Villanueva 9 NU NU 13 2

Klasyfikacja WRC-3[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca MCO
Monako
SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Francja Sébastien Chardonnet 1 2 4 2 1 2 104
2 Irlandia Keith Cronin 5 2 1 2 3 2 104
3 Francja Quentin Gilbert 3 3 5 5 1 75
4 Niemcy Christian Riedemann NU 1 NU 3 4 52
5 Zjednoczone Emiraty Arabskie Mohammed Al Mutawaa 4 2 30
6 Francja Bryan Bouffier 1 8 NU 29
7 Hiszpania Enrique García Ojeda NU 1 25
8 Finlandia Jukka Korhonen 1 25
9 Włochy Simone Campedelli 6 4 20
10 Finlandia Jussi Vainionpää 3 15
11 Zjednoczone Emiraty Arabskie Mohammad Al Sahlawi 3 15
12 Wielka Brytania Alastair Fisher 4 9 NU 14
13 Szwajcaria Federico Della Casa NU 5 NU 10
14 Włochy Francesco Parli NU 7 6
EX Francja Stephane Consani 6 6 NU 16

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. David Evans: Monte Carlo Rally confirms 2013 date. autosport.com. [dostęp 2012-07-12]. (ang.).
  2. Matt Beer: Rally GB to conclude the 2013 WRC season. autosport.com. [dostęp 2012-09-28]. (ang.).
  3. James Weeks: Ogier joins Volkswagen WRC programme. motorstv.com. [dostęp 2011-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-31)]. (ang.).
  4. 2013 FIA WRC Sporting Regulations. fia.com. [dostęp 2013-03-14]. (ang.).
  5. Home > Seasons > Season 2013. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-16]. (ang.).