49°19′05″N 22°28′44″E/49,318056 22,478889Rajskie (województwo podkarpackie)
 |
Ten artykuł od 2014-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Artykuł | 49°19′5″N 22°28′44″E |
| - błąd | 39 m |
| WD | 49°19'N, 22°29'E |
| - błąd | 2337 m |
| Odległość | 377 m |
| ||||
| ||||
 San w Rajskiem | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  podkarpackie
| |||
| Powiat | leski | |||
| Gmina | Solina | |||
| Liczba ludności (2019) | 50[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 13 | |||
| Kod pocztowy | 38-610[2] | |||
| Tablice rejestracyjne | RLS | |||
| SIMC | 0360610 | |||
Położenie na mapie gminy Solina  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu leskiego  | ||||
| 49°19′05″N 22°28′44″E/49,318056 22,478889
| ||||
Rajskie (pierwotnie Ralskie) - wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina[3][4]. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 894
We wsi znajduje się kościół pod wezwaniem św. Rafała Kalinowskiego, który jest filią parafii świętego Maksymiliana Kolbe w Wołkowyi (dekanat Solina).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przez teren wsi przebiegał szlak handlowy nad Sanem. Świadczą o tym znaleziska z epoki brązu i żelaza.
Najstarsze dokumenty o miejscowości pochodzą z 1425. W 1436 wieś była własnością Sobieńskich w dobrach Kmitów. W 1436 – Jan Goligyan w imieniu żony Małgorzaty wystąpił do sądu grodzkiego w Sanoku przeciw Mikołajowi Kmicie kasztelanowi przemyskiemu, który zajął gwałtem dobra ojczyste Małgorzaty Goligyan, przypadłe jej po bracie zm. Janie Kmicie i jego dzieciach z Bachórza, tj. zamek Sobień z wsiami doń należącymi Rajskie, Olszanica, Myczkowce, i inne. Spór ten trwał do 1441, aż gdy doszło do ugody między Małgorzatą a jej stryjem Mikołajem Kmitą z Wiśnicza, kasztelanem przemyskim. Małgorzata była wtedy żoną Mościca z Wielkiego Koźmina. Odstąpiła Mikołajowi i jego synom zamek Sobień z wsiami do niego należącymi jak Huzele, Myczkowce, Uherce.
Wieś prawa wołoskiego, położona była w drugiej połowie XV wieku w ziemi sanockiej województwa ruskiego[5].
W 1672, po najeździe Tatarów, we wsi Romerów ocalały tylko 4 chaty - inne napastnicy spalili, a mieszkańców uprowadzili w jasyr.
W 1773 Rajskie należało do Józefa Ossolińskiego.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Rajskie z Łużkiem był karoł hr. Łoś[6].
W 1863, ks. Kuryło Czajkowski poświęcił w cerkwi, Polakom wyruszającym do Powstania styczniowego, sztandary i broń, za co był przez 6 tygodni więziony w Sanoku.
Był tu też Klasztor Zgromadzenia św. Wincentego a Paulo (Szarytek). Mieścił się w dworze ofiarowanym przez dziedziczkę wioski h. Urszulę Golejewską h. Łosiów, która założyła tu ok. 1869 kopalnię ropy.
W 1992 na Rajskiem odbył się zlot Rainbow Family, w którym uczestniczyło ponad dwa tysiące członków i sympatyków Tęczowej Rodziny z całego świata.
Z Rajskiego pochodzili:
- Ksawery Antoni Romer - syn zarządcy majątku - powstaniec styczniowy z 1863, który zginął w powstaniu w sandomierskim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ B.I.P. Gminy Solina, bip.solina.regiony.pl [dostęp 2020-06-21] (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1072 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 180.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rajskie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 499.
| Sołectwa | |
|---|---|
| Miejscowości niesołeckie | |
| Części wsi | |
| Miejscowości nieistniejące |
