Rajtuzy (spodnie)
Rajtuzy (niem. Reithose od reiten − daw. "posuwać się naprzód", "jeździć konno") – długie, obcisłe spodnie kawaleryjskie z XIX wieku, często podszyte skórą, niekiedy zapinane na guziki na całej długości wzdłuż zewnętrznych szwów na nogawkach[1].
W schyłkowych latach I Rzeczypospolitej nosiła je Kawaleria Narodowa, podobnie jak ułani i żołnierze innych polskich formacji kawaleryjskich epoki napoleońskiej. Szczególnie obcisłe rajtuzy (zwane też pantalonami) uważane były w latach 1807-1812 za typowo polskie[a][2]. Podobne nosili oficerowie armii Królestwa Polskiego w latach 1815-1831.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J.R.Elting: The snug pantalons were typically Polish.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. T. IV: Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1966.
- Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.
- Imperial Guard. W: John R. Elting: Napoleonic uniforms. Herbert Knötel (ilustr.). T. II. New York: Macmillan Publishing Co., 1993. ISBN 0-02-897115-9.