Komunistyczna Partia Izraela (1965)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Rakach)
Komunistyczna Partia Izraela
הַמִפְלָגָה הַקוֹמוּנִיסְטִית הַיִשְׂרְאֵלִית
الحزب الشيوعي الاسرائيلي
Państwo

 Izrael

Skrót

Maki

Lider

Komitet kolektywny

Data założenia

1 września 1965

Adres siedziby

Nazaret

Ideologia polityczna

komunizm, marksizm, leninizm[1], alterglobalizm[2]

Poglądy gospodarcze

socjalizm, interwencjonizm państwowy

Członkostwo
międzynarodowe

Międzynarodowe Spotkanie Partii Komunistycznych i Robotniczych

Barwy

     czerwień

Obecni posłowie
2/120
Strona internetowa

Komunistyczna Partia Izraela (hebr. הַמִפְלָגָה הַקוֹמוּנִיסְטִית הַיִשְׂרְאֵלִית, arab. الحزب الشيوعي الاسرائيلي); potocznie określana akronimem Maki (hebr. מק"י); w latach 1965–1989 jako Rakach (hebr. רק"ח, co jest akronimem od רשימה קומוניסטית חדשה, Nowa Lista Komunistyczna) – izraelska partia polityczna. Powstała w 1965 wskutek rozłamu w Komunistycznej Partii Izraela. Frakcja propalestyńska i antysyjonistyczna utworzyła nową partię Rakach, uznaną przez ZSRR za „oficjalną” partię komunistyczną w Izraelu. Ponieważ historyczna Maki z czasem przestała istnieć, w 1989 Rakach zmieniła przejęła jej nazwę[3].

Od 1977 Rakach współtworzy lewicowy blok wyborczy Hadasz[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rakah powstało 1 września 1965 w wyniku wewnętrznych nieporozumień w Maki, pierwotnej izraelskiej partii komunistycznej. W jej wnętrzu narastał rozłam między w dużej mierze żydowską i syjonistyczną frakcją kierowaną przez Mosze Sneha (przeciwną coraz bardziej antysyjonistycznej postawie Związku Radzieckiego), a frakcją w większości arabską, która była coraz bardziej antysyjonistyczna. W rezultacie frakcja proarabska/proradziecka (w tym Emil Habibi, Taufik Tubi i Me’ir Wilner) opuściła Maki, tworząc nową partię Rakah[5], którą Związek Radziecki uznał za „oficjalną” partię komunistyczną[6]. Eurokomunistyczna frakcja, na czele której stał Sneh, pozostała w Maki[7].

W wyborach 1965 partia Rakah zdobyła trzy mandaty, pokonując w całości Maki, której wynik spadł do zaledwie jednego. Sprzeciw Rakaha wobec syjonizmu i wojny sześciodniowej oznaczał, że zostali wykluczeni z rządów jedności narodowej szóstego Knesetu. W wyborach w 1969 Rakah ponownie zdobył trzy mandaty. Podczas wyborów w 1973 odnotowała wzrost poparcia, gdy partia zdobyła cztery mandaty[6].

Przed wyborami w 1977 roku partia połączyła się z innymi niedużymi ugrupowaniami lewicowymi i arabskimi, w tym z niektórymi członkami izraelskich Czarnych Panter, tworząc Hadash. Hadasz to akronim hebrajskiego „Demokratyczny Front na rzecz Pokoju i Równości” (Hachazit Hademokratit leshalom uleshivyon – „החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון”, w języku arabskim al-dżabha al-dimukratijja lil-salam wa al-musawa – الجبهه الدمقراطية للسلام والمساواةا). W międzyczasie pierwotna Maki zniknęła po połączeniu się z socjaldemokratyczną Ratz w 1981. W 1989 członkowie Rakah postanowili zmienić nazwę partii na Maki, aby odzwierciedlić ich status jedynej oficjalnej partii komunistycznej w Izraelu[8]. Partia do dziś pozostaje wiodącą siłą w Hadash. Koalicja Hadash liczy obecnie pięciu członków w dwudziestym trzecim Knesecie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ilan Lior, MK Dov Khenin: Netanyahu government is dangerous for Israel, Haaretz.com [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-08] (ang.).
  2. Dalia Shehori, He'll Wage War on Globalization and Global Warming, haaretz.com, 2003 [zarchiwizowane z adresu 2020-02-16] (ang.).
  3. Communist Party of Israel (Maki), Just Vision [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-19] (ang.).
  4. Rakah, en.idi.org.il [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-23] (ang.).
  5. Maki, en.idi.org.il [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-30] (hebr.).
  6. a b Maher Charif, The Palestinians and the Israeli Communist Party, Palestinian Journeys [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-08] (ang.).
  7. Colin Shindler, Historia współczesnego Izraela, Książka i Wiedza, 2011, ISBN 978-83-05-13599-3.
  8. New Communist List (Rakach), knesset.gov.il, 19 marca 2015 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-19] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]