Ralph Macchio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ralph Macchio
Ilustracja
Ralph Macchio (2016)
Imię i nazwisko

Ralph George Macchio

Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1961
Huntington, Nowy Jork

Zawód

aktor, producent

Współmałżonek

Phyllis Fierro (od 1987)

Lata aktywności

od 1980

Multimedia w Wikimedia Commons

Ralph George Macchio[1][2] (ur. 4 listopada 1961 w Huntington na Long Island w Nowym Jorku) – amerykański aktor i producent[3] filmowy i telewizyjny. Największą sławę przyniosły mu role – Daniela LaRusso z serii filmów Karate Kid oraz postać Johnny’ego Cade’a w Wyrzutkach[4].

W listopadzie 2008 telewizja VH1 umieściła go na 80. miejscu listy stu największych nastoletnich gwiazd[5].

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Huntington na Long Island w Nowym Jorku. Jego matka, Rosalia Desantis, pochodzi z Włoch, jej rodzice pochodzili z Prowincji Avellino w Kampanii we Włoszech. Jego ojciec, Ralph Macchio, jest pochodzenia w połowie włoskiego i greckiego[6]. Ma również korzenie w Neapolu.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Karierę zaczynał od występów w amerykańskich reklamówkach telewizyjnych. W piątym sezonie serialu ABC Osiem to dostateczna ilość (Eight Is Enough, 1980–1981) otrzymał główna rolę Jeremy’ego Andrettiego, za którą w 1982 był nominowany do Young Artist Award[7]. Na dużym ekranie zadebiutował jako Chooch Bambalazi w komedii młodzieżowej Wojskowa akademia imprezowa (Up the Academy, 1980) z udziałem Iana Wolfe. W 1983 zagrał swoją pierwszą pamiętną rolę Johnny’ego Cade’a w filmie Francisa Forda Coppoli Wyrzutki (The Outsiders) u boku takich aktorów jak: C. Thomas Howell, Tom Cruise, Emilio Estevez, Patrick Swayze, Rob Lowe i Matt Dillon[8].

W 1984 w jego karierze nastąpił przełom po tym, jak otrzymał główną rolę w filmie Karate Kid. Film odniósł duży sukces, a rola Daniela LaRusso sprawiła, że młody aktor stał się znany na całym świecie. Z powodzeniem wystąpił jeszcze w dwóch kolejnych częściach; za ostatnią był jednak nominowany do Złotej Maliny, gdyż sam film został negatywnie odebrany przez krytyków. Jego chłopięcy wygląd sprawił, że stał się jednym z najsławniejszych idoli nastolatków lat 80., a jego twarz zdobiła okładki wielu czasopism dla młodzieży, w tym „Bravo”[9]. Choć, gdy w 1989 pojawiła się trzecia część serii Karate Kid, miał już dwadzieścia osiem lat[4].

Wśród gitarzystów wręcz kultową popularnością cieszy się muzyczny film Na rozdrożu (Crossroads, 1986), w którego finale postać grana przez Ralpha Macchio stacza gitarowy pojedynek z samym Steve’em Vaiem. W 1986 na Broadwayu grał misia w przedstawieniu Kuba i jego pluszowy miś (Cuba & His Teddy Bear) u boku Roberta De Niro[10].

W 1992 razem z Joem Pescim i Marisą Tomei zagrał w przebojowej komedii Mój kuzyn Vinny, gdzie wcielił się w postać Billy’ego Gambini, niesłusznie oskarżonego o morderstwo[11]. Była to pierwsza znacząca „dorosła” rola w jego karierze. W komedii romantycznej Nagi w Nowym Jorku (Naked in New York, 1993) u boku Erica Stoltza i Tony’ego Curtisa zagrał zmysłowego homoseksualistę Chrisa[12].

Od połowy lat 90. zaczął raczej gościnnie pojawiać się w filmach i serialach, w tym w Ekipie (2005), Świry (Psych, 2007) i kilku odcinkach Brzyduli Betty (2008) w roli Archiego Rodrigueza, lokalnego polityka z Queens[12].

W 2008 wystąpił w reklamie VitaminWater razem z kierowcą NASCAR, Carlem Edwardsem. Wcielił się tam w „duchowego doradcę” a jego wygląd był stylizowany na Daniela LaRusso z filmu Karate Kid[13].

Startował w dwunastym sezonie Tańca z gwiazdami[12].

W 2016 na Off-Broadwayu grał narratora, scenarzystę Carla Morelliego w przedstawieniu A Room of My Own[14].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Ma brata Stevena. Rodzice, Ralph i Rosalie Macchio prowadzą ranczo w Lake George[15]. 5 kwietnia 1987 poślubił Phyllis Fierro, z którą ma dwójkę dzieci, córkę Julię (ur. 1992) i syna Daniela (ur. 1996).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

  • 2012: Daleko ci do sławy – on sam
  • 2012: Hitchcock – Joseph Stefano
  • 2009: Rosencrantz and Guildenstern Are Undead – Bobby Bianchi
  • 2006: Beer League – Maz
  • 2003: Dobra noc na śmierć – Donnie
  • 2001: Popcorn Shrimp – glina
  • 1999: To nie może być niebo – Hubbie Darling
  • 1999: The Office Party – Sean
  • 1998: Dizzyland
  • 1998: Dzielna pani Brisby 2: Timmy rusza na ratunek – Timmy (głos)
  • 1993: Nagi w Nowym Jorku – Chris
  • 1992: Mój kuzyn Vinny – Billy Gambini
  • 1992: Garwood, jeniec wojenny – Robert Garwood
  • 1991: Za dużo słońca – Frank Junior
  • 1989: Karate Kid III – Daniel LaRusso
  • 1988: Distant Thunder – Jack Lambert
  • 1986: Karate Kid II – Daniel LaRusso
  • 1986: Na rozdrożu – Eugene Martone
  • 1984: Karate Kid – Daniel LaRusso
  • 1984: Nauczyciele – Eddie Pilikian
  • 1984: The Three Wishes of Billy Grier – Billy Grier
  • 1983: Wyrzutki – Johnny Cade
  • 1982: High Powder – Eddie
  • 1982: Dangerous Company – Denny Brody
  • 1980: Wojskowa akademia imprezowa – Chooch Bambalazi

Seriale[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Personalidade: Ralph Macchio (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-12-19]. (port.).
  2. ↑ Ralph Macchio. Listal. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
  3. ↑ Ralph Macchio. SensaCine.com. [dostęp 2017-12-19]. (hiszp.).
  4. ↑ a b Biografia Ralpha Macchio. Yahoo!. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
  5. ↑ 100 Greatest Teen Stars #'s 80–61. vh1divas2000live.com. [dostęp 2017-04-08]. (ang.).
  6. ↑ Ralph Macchio — What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-08-09]. (ang.).
  7. ↑ Ralph Macchio Awards. FamousFix. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  8. ↑ Ralph Macchio Biography Producer (1961–). biography.com. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  9. ↑ Ralph Macchio Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  10. ↑ Sandra Brennan: Ralph Macchio Biography. AllMovie. [dostęp 2020-08-09]. (ang.).
  11. ↑ Ralph Macchio. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  12. ↑ a b c Ralph Macchio (4 de Novembro de 1961). Filmow.com. [dostęp 2017-12-19]. (hiszp.).
  13. ↑ Hadley Freeman (2020-08-25): Karate Kid Ralph Macchio: 'I'm at peace with the choices I made'. „The Guardian”. [dostęp 2020-09-08]. (ang.).
  14. ↑ Laura Collins-Hughes (2016-02-25): Review: ‘A Room of My Own’ Recalls a Greenwich Village of 1979. „The New York Times”. [dostęp 2017-04-08]. (ang.).
  15. ↑ Meet the Wild West Western Town Greeters. Wild West Ranch. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
  16. ↑ Journey Home: The Animals of Farthing Wood (Video 1996) - IMDb. Internet Movie Database. [dostęp 2022-01-17]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ralph_Macchio&oldid=68455912”