Przejdź do zawartości

Ralph Macchio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ralph Macchio
Ilustracja
Ralph Macchio (2017)
Imię i nazwisko

Ralph George Macchio

Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1961
Huntington, Nowy Jork

Zawód

aktor, producent

Współmałżonek

Phyllis Fierro (od 1987)

Lata aktywności

od 1980

Multimedia w Wikimedia Commons

Ralph George Macchio[1][2] (ur. 4 listopada 1961 w Huntington na Long Island, w stanie Nowy Jork) – amerykański aktor i producent filmowy i telewizyjny. Odtwórca roli Daniela LaRusso z serii filmów Karate Kid i Johnny’ego Cade’a w Wyrzutkach[3].

Telewizja VH1 w listopadzie 2008 umieściła go na 80. miejscu listy stu największych nastoletnich gwiazd[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Huntington na Long Island w Nowym Jorku. Jest synem Ralpha Macchio i Rosalii z domu Desantis, którzy prowadzą ranczo w Lake George[5]. Rodzice matki pochodzili z Prowincji Avellino w Kampanii, a ojciec jest pochodzenia w połowie włoskiego i greckiego[6]. Ma brata, Stevena.

Karierę zaczynał od występów w amerykańskich reklamówkach telewizyjnych. Za główną rolę Jeremy’ego Andrettiego w piątym sezonie serialu ABC Osiem to dostateczna ilość (Eight Is Enough, 1980–1981) był w 1982 nominowany do Young Artist Award[7]. Na dużym ekranie zadebiutował jako Chooch Bambalazi w komedii młodzieżowej Wojskowa akademia imprezowa (Up the Academy, 1980) z udziałem Iana Wolfe. Pierwszą pamiętną rolę – Johnny’ego Cade’a – zagrał w filmie Francisa Forda Coppoli Wyrzutki (The Outsiders, 1983)[8]. Międzynarodową rozpoznawalność zyskał dzięki głównej roli Daniela LaRusso w kasowym filmie Karate Kid (1984). Z powodzeniem wystąpił jeszcze w dwóch kolejnych częściach filmu; za ostatnią był jednak nominowany do Złotej Maliny, gdyż sam film został negatywnie odebrany przez krytyków.

Jego chłopięcy wygląd sprawił, że stał się jednym z najsławniejszych idoli nastolatków lat 80., a jego twarz zdobiła okładki wielu czasopism dla młodzieży, w tym „Bravo”[9]. Choć, gdy w 1989 pojawiła się trzecia część serii Karate Kid, miał już dwadzieścia osiem lat[3].

Macchio (2013)

W 1986 na Broadwayu zagrał misia w przedstawieniu Kuba i jego pluszowy miś (Cuba & His Teddy Bear) u boku Roberta De Niro[10]. W tym samym roku premierę miał muzyczny film Na rozdrożu (Crossroads, 1986), w którego finale postać grana przez Macchio stacza gitarowy pojedynek z samym Steve’em Vaiem. W pierwszej połowie lat 90. wcielił się w postać Billy’ego Gambini, niesłusznie oskarżonego o morderstwo, w przebojowej komedii Mój kuzyn Vinny (1992)[11], i zmysłowego homoseksualistę Chrisa w komedii romantycznej Nagi w Nowym Jorku (Naked in New York, 1993)[12].

Od połowy lat 90. zaczął gościnnie pojawiać się w filmach i serialach, w tym w Ekipie (2005), Świry (Psych, 2007) i kilku odcinkach Brzyduli Betty (2008) w roli Archiego Rodrigueza, lokalnego polityka z Queens[12]. W 2008 wystąpił jako „duchowy doradca” w reklamie VitaminWater razem z kierowcą NASCAR, Carlem Edwardsem[13]. W 2011 uczestniczył w 12. edycji programu rozrywkowego Dancing with the Stars[12]. W 2016 zagrał narratora, scenarzystę Carla Morelliego w przedstawieniu A Room of My Ownna Off-Broadwayu[14].

20 listopada 2024 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6633 Hollywood Boulevard[15][16].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

5 kwietnia 1987 poślubił Phyllis Fierro, z którą ma dwójkę dzieci, córkę Julię (ur. 1992) i syna Daniela (ur. 1996).

Filmy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1980: Wojskowa akademia imprezowa – Chooch Bambalazi
  • 1982: High Powder – Eddie
  • 1982: Dangerous Company – Denny Brody
  • 1983: Outsiderzy – Johnny Cade
  • 1984: Karate Kid – Daniel LaRusso
  • 1984: Nauczyciele – Eddie Pilikian
  • 1984: The Three Wishes of Billy Grier – Billy Grier
  • 1986: Karate Kid II – Daniel LaRusso
  • 1986: Na rozdrożu – Eugene Martone
  • 1988: Distant Thunder – Jack Lambert
  • 1989: Karate Kid III – Daniel LaRusso
  • 1991: Za dużo słońca – Frank Junior
  • 1992: Mój kuzyn Vinny – Billy Gambini
  • 1992: Garwood, jeniec wojenny – Robert Garwood
  • 1993: Nagi w Nowym Jorku – Chris
  • 1998: Dizzyland
  • 1998: Dzielna pani Brisby 2: Timmy rusza na ratunek – Timmy (głos)
  • 1999: To nie może być niebo – Hubbie Darling
  • 1999: The Office Party – Sean
  • 2001: Popcorn Shrimp – glina
  • 2003: Dobra noc na śmierć – Donnie
  • 2006: Beer League – Maz
  • 2009: Rosencrantz and Guildenstern Are Undead – Bobby Bianchi
  • 2012: Daleko ci do sławy – on sam
  • 2012: Hitchcock – Joseph Stefano
  • 2012: Holiday Spin – Ruben (film TV)
  • 2013: Daleko ci do sławy – on sam
  • 2014: A Little Game – Tom
  • 2017: Lost Cat Corona – Dominic
  • 2017: Świry – Nick Conforth (film TV)
  • 2018: A Dog and Pony Show – Aaron
  • 2025: Karate Kid: Legends – Daniel LaRusso

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film
1986 Brązowa statuetka Bravo Otto, przyznana przez niemiecki dwutygodnik dla młodzieży „Bravo” Najlepszy aktor[18] –
2001 Long Island International Film Expo Nagroda dla niezależnego filmowca[19] –
2002 Najlepszy reżyser[20] Love Thy Brother (2002)
2014 American Short Film Award Najlepszy dramat krótkometrażowy[21] Across Grace Alley (2013)
2022 LifeArt Festival Najlepszy serial telewizyjny/komediodramat[21] Cobra Kai (2021)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Personalidade: Ralph Macchio (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-12-19]. (port.).
  2. ↑ Ralph Macchio. Listal. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
  3. ↑ a b Biografia Ralpha Macchio. Yahoo!. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
  4. ↑ 100 Greatest Teen Stars #'s 80–61. vh1divas2000live.com. [dostęp 2017-04-08]. (ang.).
  5. ↑ Meet the Wild West Western Town Greeters. Wild West Ranch. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
  6. ↑ Ralph Macchio – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-08-09]. (ang.).
  7. ↑ Ralph Macchio Awards. FamousFix. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  8. ↑ Ralph Macchio Biography Producer (1961–). biography.com. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  9. ↑ Ralph Macchio Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  10. ↑ Sandra Brennan: Ralph Macchio Biography. AllMovie. [dostęp 2020-08-09]. (ang.).
  11. ↑ Ralph Macchio. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-09-09]. (ang.).
  12. ↑ a b c Ralph Macchio (4 de Novembro de 1961). Filmow.com. [dostęp 2017-12-19]. (hiszp.).
  13. ↑ Hadley Freeman, Karate Kid Ralph Macchio: 'I’m at peace with the choices I made', „The Guardian”, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2020-09-08] (ang.).
  14. ↑ Laura Collins-Hughes, Review: ‘A Room of My Own’ Recalls a Greenwich Village of 1979, „The New York Times”, 25 lutego 2016 [dostęp 2017-04-08] (ang.).
  15. ↑ Ralph Macchio. Walk of Fame. [dostęp 2025-04-20]. (ang.).
  16. ↑ Sean O’Grady, Karate Kid star Ralph Macchio beams as he receives a star on the Hollywood Walk Of Fame: 'It means the world to me', „Daily Mail”, 21 listopada 2024 [dostęp 2025-04-20] (ang.).
  17. ↑ Journey Home: The Animals of Farthing Wood (Video 1996) – IMDb. Internet Movie Database. [dostęp 2022-01-17]. (ang.).
  18. ↑ Die Otto sieger 1986. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2025-04-20]. (niem.).
  19. ↑ Congratulations to Alumni Ralph Macchio. Long Island Film. [dostęp 2025-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-04-20)]. (ang.).
  20. ↑ 2002 Winners. Long Island Film. [dostęp 2025-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-04-20)]. (ang.).
  21. ↑ a b Ralph Macchio Biography, „TV Guide” [dostęp 2025-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2025-04-20] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ralph_Macchio&oldid=76509252”