Ralph W. Cousins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ralph W. Cousins
Ilustracja
Admiral Admiral
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1915
Eldorado

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 2009
Newport News

Przebieg służby
Lata służby

1937–1975

Siły zbrojne

 US Navy

Stanowiska

Naczelny Dowódca Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO na Atlantyku
Zastępca Szefa Operacji Morskich (Vice Chief of Naval Operations)

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

zimna wojna:

Późniejsza praca

prezes Newport News Shipbuilding

Odznaczenia
US - FAA Astronaut Wings version 2
Krzyż Marynarki Wojennej (Stany Zjednoczone) Medal Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Oficer Legii Zasługi (USA) Medal Lotniczy (Stany Zjednoczone)

Ralph Wynne Cousins (ur. 24 lipca 1915 w Eldorado, zm. 5 sierpnia 2009 w Newport News) – amerykański wojskowy, admirał Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ralph W. Cousins urodził się 24 lipca 1915 w Eldorado w stanie Oklahoma[1][2][3]. Młodość spędził w Ironwood w Michigan[3].

W 1937 roku ukończył Akademię Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, natomiast 3 lata później (1940) został pilotem marynarki wojennej[1][2][4]. Podczas II wojny światowej służył na Pacyfiku na pokładzie lotniskowca USS Lexington[4]. Cousins ​​prowadził bombardowana z lotu nurkowego na japońskie okręty[4]. Uczestniczył w zatopieniu lotniskowca Shōhō. Po bitwie na Morzu Koralowym został odznaczony Krzyżem Marynarki Wojennej – drugim w starszeństwie, po Medalu Honoru, odznaczeniem nadawanym za heroizm[1][2][4]. Trzykrotnie odznaczony Medalem Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę, natomiast dwukrotnie Legią Zasługi i Medalem Lotniczym[4]. Od 1945 do 1965 roku pełnił różne obowiązki sztabowe i dowódcze, m.in. jako: dowódca USS Nantahala i dowódca lotniskowca USS Midway[4].

Odegrał kluczową rolę w planowaniu kampanii wojny powietrznej marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych przeciwko Wietnamowi Północnemu[1]. W 1967 roku pokierował pierwszym udanym atakiem na instalację rakietową obrony przeciwlotniczej w Wietnamie[1]. W latach 1967–1969 Cousins ​​dowodził grupą uderzeniową złożoną z pięciu lotniskowców operujących z Zatoki Tonkińskiej[2][3]. W 1970 roku został awansowany na stopień czterogwiazdkowego admirała[2]. W tym samym roku, został Zastępcą Szefa Operacji Morskich (Vice Chief of Naval Operations)[1][2][3]. W 1972 roku został mianowany ósmym Naczelnym Dowódcą Sił Zbrojnych NATO, a ponadto objął stanowisko Naczelnego Dowódcy Floty Atlantyku Stanów Zjednoczonych[1][3].

Po przejściu na emeryturę z marynarki wojennej w 1975 roku dołączył do Newport News Shipbuilding and Dry Dock Company jako asystent prezesa, dwa lata później objął stanowisko prezesowskie[3]. Jego kadencja w latach 1977–1979 była naznaczona masowymi zwolnieniami – ponad 5000 z 19500 pracowników firmy straciło posady[1][3].

W 1979 został przeniósł się do Londynu, gdzie został prezesem Tenneco Europe[3]. We wrześniu 1985 roku wrócił do Newport News, gdzie mieszkał z żoną Mary[3]. Zmarł 5 sierpnia 2009 roku w szpitalu Riverside Regional Medical Center w Newport News w wyniku komplikacji po upadku[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiału źródłowego:[3])

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Ralph W. Cousins [online], Los Angeles Times, 22 sierpnia 2009 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  2. a b c d e f Matt Schudel, Ralph W. Cousins Dies at 94; Retired Admiral Led Naval Air Operations in Vietnam [online], The Washington Post, 2009.
  3. a b c d e f g h i j Ralph Cousins Obituary (2009) - Newport News, VA - Daily Press [online], Legacy.com [dostęp 2022-12-12].
  4. a b c d e f Ralph Cousins [online], navy.togetherweserved.com [dostęp 2022-12-12].