Przejdź do zawartości

Rama (Izrael)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rama
Ilustracja
Widok na Ramę
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Akka

Powierzchnia

6,118 km²

Wysokość

420 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności
• gęstość


7250
1185 os./km²

Nr kierunkowy

+972 4

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rama”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Rama”
Ziemia32°56′15″N 35°22′07″E/32,937500 35,368611

Rama (arab. رامة; hebr. ראמה) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość Rama jest położona na wysokości 420 metrów n.p.m. na zachodnim skraju Doliny Chananja, która jest przedłużeniem Doliny Bet ha-Kerem w kierunku wschodnim. Dolina Bet ha-Kerem z Doliną Chananja stanowią granicę między Dolną Galileą i Górną Galileą. Na północy wznosi się góra Har ha-Ari (1048 m n.p.m.), za którą rozciąga się Wyżyna Peki’in (886 m n.p.m.). Po stronie południowej wznoszą się góry Kamon (598 m n.p.m.) i Har Chazon (560 m n.p.m.). Na zachód od miejscowości przepływają strumienie Rama i Szezor należące do zlewni Morza Śródziemnego. Natomiast na wschodzie przepływa strumień Nachal ha-Ari, który wpada do przepływającego na południu strumienia Calmon – należą one do zlewni rzeki Jordan. Okoliczny teren opada w kierunku południowo-wschodnim. W otoczeniu Ramy znajdują się miejscowości Bet Dżan, Sadżur i Peki’in, kibuce Parod i Moran, moszawy Chazon i Szezor, wsie komunalne Kefar Chananja i Kamon, wieś arabska Ras al-Ajn, oraz wieś druzyjska En al-Asad.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Rama jest położona w Poddystrykcie Akki, w Dystrykcie Północnym.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2011 roku w Ramie żyło prawie 7,3 tys. mieszkańców, z czego 50,8% Arabowie chrześcijanie, 31,4% Druzowie i 17,8% Arabowie muzułmanie. Wskaźnik wzrostu populacji w 2011 roku wynosił -1,4%. Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych średnie wynagrodzenie pracowników w Ramie w 2009 roku wynosiło 4995 ILS (średnia krajowa 7070 ILS)[1][2].

Populacja pod względem wieku (2010)
Wiek (w latach) Procent populacji w %
0 – 4 7,8
5 – 9 9,1
10 – 14 9,8
15 – 19 10,2
20 – 29 15,5
30 – 44 20,2
45 – 59 15,2
60 – 64 3,6
65 – 8,6


Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Protestancki teolog i biblista Edward Robinson identyfikuje Ramę ze starożytnym miastem żydowskim Rama, które jest wymieniane w Biblii[a]. Istniało ono aż do czasów bizantyjskich. Badania archeologiczne odkryły pozostałości kościoła z VI wieku[3]. Według lokalnej tradycji, współczesne miasteczko Rama zostało założone w XVII wieku. W okresie osmańskim była to jedna z największych wiosek w Galilei[4]. W wyniku I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków. W 1923 roku władze Brytyjskiego Mandatu Palestyny przyznały Ramie prawo do posiadania własnej rady lokalnego samorządu. Była to pierwsza palestyńska wieś, która otrzymała taki przywilej[4]. W owym czasie Rama była czołowym producentem oleju oliwkowego w Palestynie[3]. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 w sprawie podziału Palestyny przyznawała rejon wioski Rama państwu arabskiemu[5]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny na początku 1948 roku do wsi wkroczyły siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całym obszarze Galilei. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w październiku 1948 roku Izraelczycy przeprowadzili w tym rejonie operację „Hiram”, i 30 października zajęli Ramę. W izraelskiej armii służyła już wówczas druzyjska jednostka wojskowa, dlatego oszczędzono Ramę, nie wysiedlając jej mieszkańców. Dzięki temu wieś zachowała swój pierwotny charakter[6]. W 1954 roku Rama otrzymała status samorządu lokalnego[4].

Symbole

[edytuj | edytuj kod]

Herb Ramy przedstawia drzewo oliwkowe z dwoma kłosami pszenicy po bokach. Symbole te wskazują na tradycyjne źródła utrzymania lokalnej ludności. Powyżej umieszczono nazwę miejscowości w języku hebrajskim, a poniżej w języku arabskim. Oficjalna flaga jest w kolorze białym z zielonym herbem pośrodku[4].

Polityka

[edytuj | edytuj kod]

Siedziba władz samorządowych znajduje się w samym centrum miejscowości.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Miasteczko posiada typową arabską architekturę, charakteryzującą się ciasną zabudową i wąskimi, krętymi uliczkami. Zabudowa powstawała bardzo chaotycznie, bez zachowania jakiegokolwiek wspólnego stylu architektonicznego.

Kultura

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości jest ośrodek kultury i biblioteka publiczna.

Edukacja i nauka

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości znajduje się 5 szkół, w tym 4 szkoły podstawowe. W 2010 roku uczyło się w nich ogółem ponad 2,3 tys. uczniów, w tym 1,1 tys. w szkołach podstawowych. Średnia liczba uczniów w klasie wynosiła 28.

Sport i rekreacja

[edytuj | edytuj kod]

We wschodniej części miejscowości znajduje się boisko do piłki nożnej. Mniejsze boiska oraz sale sportowe są zlokalizowane przy szkołach.

Religia

[edytuj | edytuj kod]

W miasteczku znajdują się trzy kościoły chrześcijańskie, klasztor, meczet i sanktuarium Druzów.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość jest dogodnym punktem wyjściowym do wycieczek po górach Górnej Galilei.

Widok z góry Har ha-Ari. Miasteczko widoczne pośrodku to Rama
Widok z góry Har ha-Ari. Miasteczko widoczne pośrodku to Rama

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Podstawą lokalnej gospodarki pozostaje rolnictwo (przede wszystkim uprawy drzew oliwnych), chociaż coraz większą rolę odgrywają usługi i handel. Wielu mieszkańców pracuje w izraelskiej policji i armii. Podejmowane są wysiłki na rzecz pobudzenia turystyki. Wielu mieszkańców pracuje w okolicznych strefach przemysłowych.

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Wzdłuż południowej granicy miasteczka przebiega droga nr 85, którą jadąc na zachód dojeżdża się do moszawu Szezor, lub jadąc na wschód dojeżdża się do kibucu Moran i skrzyżowania z drogą nr 866. Z miasteczka wychodzi w kierunku północnym droga nr 864, którą można dojechać do miasteczek Peki’in i Bet Dżan, oraz wsi komunalnej Haraszim. W kierunku południowym prowadzi droga nr 804, którą dojeżdża się do wsi Ras al-Ajn. W kierunku północno-wschodnim odchodzi droga nr 8566 prowadząca do miejscowości Sadżur.

Ludzie związani z Ramą

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Ludzie związani z Ramą.
  1. Zobacz: Księga Jozuego 19:29: „Potem granica zwracała się do Rama i aż do warownego miasta Tyr i wracała do Chosa, kończąc się nad morzem. Obejmowała Machaleb, Akzib”. Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane statystyczne Rama. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-11]. (hebr.).
  2. Welcome To al-Rama. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2013-04-11]. (ang.).
  3. a b Rama. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2013-04-11]. (hebr.).
  4. a b c d Dov Gutterman: Mo'atza Mekomit Rama. [w:] Flags of the World [on-line]. 2007-07-14. [dostęp 2013-04-11]. (ang.).
  5. Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-04-11]. (ang.).
  6. Chaim Herzog: The Arab-Israeli Wars. New York: Vintage Books/Random House, 1984, s. 89-91. ISBN 0-394-71746-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]