Ramoty (województwo podlaskie)
53°22′50″N 22°14′50″E/53,380556 22,247222| wieś | |
.JPG)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
0-86 |
| Kod pocztowy |
18-520[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BKL |
| SIMC |
0406587[5] |
Położenie na mapie gminy Stawiski  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kolneńskiego  | |
| 53°22′50″N 22°14′50″E/53,380556 22,247222[1]
| |
Ramoty – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Stawiski[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie łomżyńskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki wsi sięgają pierwszej połowy XV wieku. W roku 1421 bracia Grzymisław i Ramot z Siemiątkowa otrzymali od księcia mazowieckiego Janusza I trzydzieści włók ziemi zapisanych jako Manino. Potomkowie Ramota posługiwali się nazwiskiem Ramotowski, a powstałą osadę nazwano Ramoty.
Dawniej prywatna wieś szlachecka Romoty położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radziłowskim ziemi wiskiej województwa mazowieckiego[7].
W latach 1921–1939 wieś leżała w województwie białostockim, w powiecie kolneńskim (od 1932 w powiecie łomżyńskim), w gminie Przytuły.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 139 osób w 21 budynkach mieszkalnych[8]. Miejscowość należała do miejscowej parafii rzymskokatolickiej w m. Romany. Podlegała pod Sąd Grodzki w Stawiskach i Okręgowy w Łomży; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Przytuły[9].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 gmina znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 r. włączona w skład Landkreis Lomscha, Bezirk Bialystok III Rzeszy[10].
Zachowane zapiski[edytuj | edytuj kod]
- W roku 1421 Ramot herbu Rawicz z Siemiątkowa od księcia mazowieckiego Janusza I ziemię na terenie obecnych Ramot.
- W 1435 roku synowie Ramota Piotr i Krająta urodzeni w Siemiątkowie płacą księciu mazowieckiemu Władysławowi podatek za nadanie ziem ich ojcu Ramotowi z Siemiątkowa.
- W drugiej połowie XV wieku Zygmunt z Ramot, syn Ramota z Siemiątkowa uzyskuje potwierdzenie nadania Ramot według prawa chełmińskiego.
- Na rozprawie w sądzie w Wiźnie 30 czerwca 1474 r. stawili się świadkowie Grozimira z Czarnegostoku. Byli to Szymon z Grymek(Grzymek) i Zygmunt z Romat (Ramot) z rodu Rawa.
- Na rozprawie w sądzie w Wąsoszu, 28 lipca 1474 r. Szlachetny Jan z Czyprków przedstawił w swojej sprawie sześciu świadków z trzech rodów. Z rodu Rawów byli nimi: Szymon z Grzymek i Zygmunt Romat z Romat
- Na rozprawie w sądzie w Wąsoszu 3 października 1476 r. świadkami Sławka Czerwonki byli m.in. Mikołaj z Sulewa, Piotr Romatowicz i Stanisław syn Szymona z rodu Rawa
- W 1497 roku Laurenty z Ramot uczestniczył w wyprawie wołoskiej króla Jana Olbrachta.
- W „Mazowieckich Zapiskach Herbowych z XV i XVI wieku” A.Wolfa odnotowany został Paweł (Paul) syn Laurentego z Ramot.
- Seweryn Uruski w „Rodzinie – herbarzu szlachty polskiej” na podstawie Akt łomżyńskich odnotował, że w 1563 roku właścicielami wsi Ramoty i Jedwabne byli Jan Ramocki i jego syn Daniel.
- Archiwum Skarbu Koronnego z roku 1581 odnotowuje Franciszka Pawła Ramotowskiego jako właściciela Ramot.
- Seweryn Uruski w „Rodzinie – herbarzu szlachty polskiej” odnotowuje Adama Ramotowskiego – dziedzica wsi Ramoty. (jest prawie pewne że Adam był współwłaścicielem wsi)
- W 1784 roku wieś była zaściankiem szlacheckim, zamieszkanym przez następujące rodziny: Bagińscy, Karwowscy, Kurkowscy, Mikuccy, Obryccy, Ramotowscy, Skrodzcy, Sokołowscy, Swięszkowscy.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 114678
- ↑ Wieś Ramoty w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-03-24] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1073 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 46.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1428.
- ↑ Karte: Landkreis Lomscha 1. 8. 1944 – Städte und Amtsbezirke [online], www.territorial.de [dostęp 2020-04-13].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesław Brodzicki, Początki osadnictwa Wizny i ziemi wiskiej na tle wydarzeń historycznych w tym regionie Polski (do 1529 roku), Warszawa.
- Franciszek Czaykowski, Regestr Diesezjów, czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783 – 1784 z przypisami i wstępem Krzysztofa Chłapowskiego i Sławomira Górzyckiego, Warszawa 2006.
- A.Wolf Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, Kraków 1937.
- Seweryn Uruski Rodzina – herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1931.
- Archiwum Skarbu Koronnego – rękopis, Archiwum Główne Akt Dawnych, Warszawa.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ramoty 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 522.
- Siedziba gminy: Stawiski
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Część miasta | |
| Części wsi | |
| Kolonia wsi | |
| Dawna osada |
