Randki w ciemno (film 2013)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
6 września 2013 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
99 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Lewan Koguaszwili |
| Główne role |
Andro Sakwarelidze |
| Zdjęcia |
Tato Kotetiszwili |
Randki w ciemno (gruz. შემთხვევითი პაემნები / Brma paemnebi) – gruzińsko-ukraiński komediodramat z 2013 roku w reżyserii Lewana Koguaszwilego. Opowieść o samotności, poszukiwaniu miłości i głębokich związków emocjonalnych, rozgrywająca się na tle współczesnej Gruzji.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Bohaterem filmu jest samotny 40-letni nauczyciel, który mieszka z ciągle kłócącymi się rodzicami. Łysiejący kawaler, bardziej przeżywa swoje dni niż cieszącym się drobnym szczęściem chwili, Sandro (Andro Sakwarelidze) przekonany jest, że nie ma szczęścia w miłości[1]. Sytuacja zmienia się, gdy wraz z przyjacielem Ivą (Arczil Kikodze) wyruszają pożyczonym od ojca samochodem na weekend na deszczowe wybrzeże[2][3]. Tam spotyka fryzjerkę Mananę (Ia Suchitaszwili), matkę i żonę. Zakwita miłość, ale jest krótkotrwała. Mąż Manany, Tengo (Waczo Czaczanidze), zostaje zwolniony z więzienia i wkrótce Sandro zostaje uwikłany w schemat, który zmusi go do wyboru między miłością a honorem. Szczęście miesza się bezlitośnie z losem, który drwi z bohatera i jego matrymonialnych zamiarów[1]. Stopniowo odzierany z nadziei na udany związek, bohater posiada coś, czego często brakuje większości współczesnych zdobywców kobiecych serc — godność i sztywny kręgosłup moralny, którego nie jest w stanie przetrącić nawet największa życiowa porażka. W swej ślamazarności, braku perfekcyjnego wyglądu, niezdarności i niezaradności jest etycznym wzorem do naśladowania. Sztuką zaś, którą Sandro opanował do perfekcji, jest swoisty stoicyzm[4].
„Randki w ciemno” to podróż po kulturowo odmiennej Gruzji, dzięki subtelnej, niemal dokumentalnej, przyjaznej obserwacji poznajemy mentalność i system wartości żyjących tam ludzi. Dominuje patriarchat, mężczyźni nie stronią od mocniejszych alkoholi, a kobiety wydają się pogodzone z własnym losem. Instytucja małżeństwa wciąż wydaje się świętością, bez względu na zachowanie małżonka. Ludzi starsi, rodzice, choć często zaborczy, nadopiekuńczy i nieprzystający do dzisiejszych czasów, wciąż cieszą się estymą młodszego pokolenia[4]. Film zdobył wiele nagród i wyróżnień na europejskich i międzynarodowych festiwalach filmowych[5][6][7].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Andro Sakwarelidze - Sandro
- Arczil Kikodze - Iva
- Ia Suchitaszwili - Manana
- Waczo Czaczanidze - Tengo
- Kachi Kawsadze - ojciec Sandro
- Marina Karciwadze - matka Sandros
- Marika Antadze - Lali
- Sopo Gwritiszwili - Natia
- Dżano Izoria - brat Natii
- Marlem Egutia - ojciec Zazy
- Sopo Szakariszwili - Maka
- Lewan Glonti - Nodari
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Abu Dhabi Film Festival 2013
- New Horizons Competition
- Miński Międzynarodowy Festiwal Filmowy 2014
- Special Jury Award
- Festival del Cinema Europeo 2014
- Golden Olive Tree
- Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Odessie 2014
- Golden Duke
- Sakhalin International Film Festival 2014
- Best Director Award
- Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Sofii 2014
- Best Director
- FIPRESCI Prize
- Grand Prix
- Międzynarodowy Festiwal Filmowy "Kino Pavasaris" w Wilnie 2014
- New Europe - New Names Competition
- Wiesbaden goEast 2014
- Award of the Federal Foreign Office - Honorable Mention
- Best Director
- Zagreb Film Festival 2014
- The Golden Pram
Nominacje[edytuj | edytuj kod]
- Abu Dhabi Film Festival 2013
- Black Pearl Award
- Golden Apricot Yerevan International Film Festival 2013
- Silver Apricot - Special Prize
- Montréal Festival of New Cinema 2013
- Louve d'Or
- Tokyo International Film Festival 2013
- Tokyo Grand Prix
- 64. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie 2014
- Nagroda FIPRESCI
- Golden Apricot Yerevan International Film Festival 2014
- Silver Apricot
- Palm Springs International Film Festival 2014
- Audience Award
- Sakhalin International Film Festival 2014
- Grand Prix
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Bartłomiej Krzysztan: Zawsze może być gorzej. Recenzja filmu „Randki w ciemno” Levana Koguashvilego. Kultura Liberalna. [dostęp 2019-05-10].
- ↑ Randki w ciemno. FDB. [dostęp 2019-05-10].
- ↑ Brma Paemnebi (Blind Dates). MoMA. [dostęp 2019-05-10]. (ang.).
- ↑ a b Randki w ciemno (2013). EdukacjaFilmowa.pl. [dostęp 2019-05-10].
- ↑ Blind Dates triumphs at the Zagreb Film Festival. Cineuropa. [dostęp 2019-05-10]. (ang.).
- ↑ Blind Dates wins the Golden Olive Tree at Lecce; Cineuropa Award goes to Macondo. Cineuropa. [dostęp 2019-05-10]. (ang.).
- ↑ Blind Dates wins top award at Sofia IFF. Cineuropa. [dostęp 2019-05-10]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Randki w ciemno w bazie Filmweb
- Randki w ciemno w bazie IMDb (ang.)