Reakcja pierwszego rzędu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Reakcja pierwszego rzędu – reakcja, w której równaniu kinetycznym (w postaci jednomianu potęgowego) suma wykładników potęg jest równa 1[1]. Można też ją zdefiniować jako reakcję elementarną, której szybkość jest proporcjonalna do stężenia tylko jednego reagentu[2][3]. Jej rząd reakcji równy jest jeden, a równanie kinetyczne ma formę: szybkość reakcji = k × stężenie substratu[2][3].

Zależności kinetyczne[edytuj | edytuj kod]

Krzywe kinetyczne reakcji pierwszego rzędu[2][3]
c – stężenie substratu, a – stężenie początkowe, kstała szybkości reakcji, t1/2czas połowicznej przemiany

W reaktorze zbiornikowym pracującym okresowo reakcję rzędu pierwszego względem substratu A opisuje równanie kinetyczne:

gdzie:

– stężenie substratu A,
stała szybkości reakcji.

Zakładając idealne wymieszanie reagentów, równanie bilansu masy składnika A przyjmuje postać:

a po rozdzieleniu zmiennych i scałkowaniu:

czyli

gdzie – początkowe stężenie substratu A.

Powyższe zależności ilustrują wykresy[2][3]:

  • krzywa wykładnicza w układzie współrzędnych
  • prosta o współczynniku kierunkowym w układzie

Na ich podstawie można obliczyć[2][3] np.:

  • czas połowicznej przemiany (okres półtrwania) substratu:
  • średni czas życia, równy odwrotności stałej szybkości reakcji:

Gdy z równania kinetycznego wynika zależność: (stężenie ).

Przykłady reakcji pierwszego rzędu[edytuj | edytuj kod]

Charakterystycznymi przykładami reakcji pierwszorzędowych są:

  • reakcje jednocząsteczkowe, które nie są wynikiem zderzeń cząsteczek różnych reagentów, np. reakcje rozpadu promieniotwórczego lub termicznego
  • „reakcje pseudojednocząsteczkowe” („kryptodwucząsteczkowe”), których szybkość zależy od prawdopodobieństwa zderzeń cząsteczek reagentów, ale stężenie jednego z nich jest na tyle duże, że jego zmiany wskutek przebiegu reakcji są zaniedbywalnie małe, np. reakcja estryfikacji w rozcieńczonych roztworach alkoholowych lub reakcje hydrolizy, takie jak inwersja sacharozy, w rozcieńczonych roztworach wodnych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J. Szarawara, J. Skrzypek: Podstawy inżynierii reaktorów chemicznych, rozdziały IV.2.b i IV.3.b. Warszawa: WNT, 1980.
  2. a b c d e Stanisław Bursa: Chemia fizyczna. Wyd. 2 popr. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 599–602. ISBN 83-01-00152-6.
  3. a b c d e Antoni Basiński i wsp.: Chemia fizyczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 565–566.