Regent (winorośl)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Regent
‘Regent’
Ilustracja
Winogrona regent
Gatunek

Krzyżówka międzygatunkowa winorośli

Inne nazwy

GF.67-198-3

Hodowca

Gerhard Alleweldt[1]

Rok wyhodowania

1967[1]

Pochodzenie

Niemcy

Ważne regiony uprawy

Niemcy, Szwajcaria

Identyfikator VIVC

4572

Przeznaczenie owoców

wino

Kolor skórki

granatowoczarny

Charakterystyczne aromaty

czereśnie, borówki, jeżyny

Cechy uprawowe
Dojrzewanie

pierwsza dekada października

Klimat uprawy

chłodne rejony

Mrozoodporność

-24 ºC[2]

Preferowane gleby

średniej klasy

Min. suma temp. (SAT)

2600

GDDC

1100

Regentmieszaniec niespecyficzny odmian winorośli[3]: diana x chamburcin[1]. W Niemczech odmiana zarejestrowana 15 października 1996 (nr rejestru 1396 z ochroną do 1 kwietnia 2024) jako vinifera i chroniona prawnie w UE[1][4]. Nazwa została nadana na cześć diamentu o tej nazwie[1].

Proporcje gatunków w regencie kształtują się następująco: 78,5% Vitis vinifera + 3,3% Vitis labrusca + 14,6% Vitis rupestris + 1,6% Vitis berlandieri + 1% Vitis riparia + 1,1% Vitis lincecumii[5][6].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Wzrost krzewu bardzo silny. Jest wytrzymały na mróz i mało podatny na choroby[1]. Dobrze plonuje w chłodnym klimacie. Liście średnie lub duże, 3-klapowe, z niewyraźnymi bocznymi zatokami, grubo ząbkowane lub 5-klapowe[3].

Regent – koronka

Grona średniej wielkości, jagody kuliste, małe, granatowoczarne. Miąższ bezbarwny.

Grona regenta

Fenologia[edytuj | edytuj kod]

Wiosenną wegetację rozpoczyna średnio wcześnie. Jagody wybarwiają się wcześnie[3] i dojrzewają dość wcześnie[1], na przełomie września i października, zależnie od lokalizacji. W polskich warunkach klimatycznych wymaga okrywania na zimę. Pąki wytrzymują spadki temperatur do -24 ºC[2].

Choroby[edytuj | edytuj kod]

Odmiana o wysokiej odporności na choroby grzybowe. Według badań za okres 1991-93, prowadzonych przez Instytut Hodowli Winorośli Geilweilerhof w Niemczech owoce są lekko podatne na mączniaka prawdziwego, a liście tolerancyjne. W skali 1 do 9 – wynik 3/2 (B/L: B – jagody, L – liście). Dla porównania: müller thurgau B/L=9/7, a sylvaner B/L=9/9 (gdzie 1 – brak oznak chorobowych; 9 – jagody porażone w ok. 70%, a liście prawie całkowicie). W czasie badań nie stosowano żadnej ochrony chemicznej.

Cięcie[edytuj | edytuj kod]

Krzew nie jest wymagający co do formy prowadzenia i długości pozostawionych pędów. Owocuje obficie nawet przy formie niskiej głowy i cięciu na czopki 4-5 pąkowe[3].

Parametry dojrzewania[edytuj | edytuj kod]

  • Kolekcja polowa, Skierniewice 2009, termin zbioru – 29 września: masa gron 137 g; masa jagody 2,28 g; zawartość ekstraktu w jagodach określana refraktometrem – 20,1%[3].
  • Kolekcja polowa, Skierniewice 2012, termin zbioru – 24 września: plon: 1,03 kg/krzew; masa grona 139 g; masa jagody 2,16g; ekstrakt: 23,1%[7].

Wino[edytuj | edytuj kod]

Wino cechuje się lekkim owocowym aromatem, podobnym do wina z pinot noir, ale ma o wiele ciemniejszą barwę i mniejszą ilość tanin, przez co jest łagodniejsze od win burgundzkich[3]. Duży sukces odmiany przypisuje się właśnie dobrej charakterystyce wina[1].

Najwięcej wina z tej odmiany wytwarzają Niemcy (uprawy na ponad 2000 ha, co zapewnia szóste miejsce wśród odmian o ciemnej skórce)[8] i Szwajcaria (40 ha)[1]. W mniejszych ilościach wytwarzane jest także w Polsce[9] oraz wielu innych krajach o chłodnym klimacie (np. Wielka Brytania, Szwecja i Belgia)[1]. Wina odmianowe z regenta zdobywają nagrody na corocznych międzynarodowych konkursach win PIWI (fungus resistant grape varieties)[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 881-882. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  2. a b Roman Myśliwiec: Uprawa winorośli. Polska/Kraków: Plantpress, 2012, s. 57. [dostęp 2014-02-14].
  3. a b c d e f Jerzy Lisek: Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej. Warszawa: Hortpress, 2011, s. 43,51.
  4. Community Plant Variety Office. [dostęp 2014-01-14].
  5. Parentage Chamburcin. [dostęp 2014-01-14].
  6. Michael Strien: Genetyczne pochodzenie odmian winorośli hybrydowych. 2010. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-06)].
  7. Jerzy Lisek: Sad Nowoczesny “Plonowanie w 2012 r. i perspektywy”. Warszawa: Hortpress, 4/2013, s. 120-121.
  8. Deutscher Wein Statistik 2013/2014. Mainz: Deutscher Weininstitut, 2014. [dostęp 2017-02-17]. (niem. • ang.).
  9. polskie wina. [dostęp 2014-01-16].
  10. International competition PIWI varieties of wine. 2015. [dostęp 2016-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-17)].