Regiment rajtarski Hieronima Augustyna Lubomirskiego

Regiment rajtarski Hieronima Augustyna Lubomirskiego – regiment rajtarii^[1] II połowy XVII wieku, szefostwa marszałka nadwornego koronnego Hieronima Lubomirskiego^[2], pod faktycznym dowództwem pułkownika Jana Butlera.

Zgodnie z umową podpisaną 1 lutego 1683 regiment wchodził w skład korpusu posiłkowego Hieronima Lubomirskiego na żołdzie cesarza Leopolda I Habsburga.

Chętnych do zaciągu nie brakowało, ponieważ werbownicy Lubomirskiego oferowali korzystne warunki, zarówno żołd wyższy niż w Rzeczypospolitej jak i zaliczki.

Regimenty rajtarskie i dragońskie były wówczas tworzone według etatu austriackiego, identycznego dla kirasjerów i dragonów. Etat obejmował 11-osobowy sztab oraz 10 kompanii po 80 żołnierzy, razem 811 osób^[3].

Regiment wziął udział w wojnie polsko-tureckiej 1683-1699.

Oba regimenty rajtarskie a także chorągwie pancerne zostały zwinięte i wróciły razem z samym Lubomirskim do kraju jesienią 1685.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ W nomenklaturze austriackiej rajtarzy byli nazywani kirasjerami (!), choć to wcale nie tożsame pojęcia.
↑ W powierzeniu korpusu Lubomirskiemu nie przeszkadzał cesarzowi fakt, iż 5 lat wcześniej ten sam Lubomirski organizował pomoc dla walczących z cesarzem powstańców węgierskich.
↑ Kirasjerzy mieli jedynie o jednego funkcyjnego więcej w każdej kompanii.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Konstanty Górski, Historia jazdy polskiej, Kraków 1894.

[1] W nomenklaturze austriackiej rajtarzy byli nazywani kirasjerami (!), choć to wcale nie tożsame pojęcia.

[2] W powierzeniu korpusu Lubomirskiemu nie przeszkadzał cesarzowi fakt, iż 5 lat wcześniej ten sam Lubomirski organizował pomoc dla walczących z cesarzem powstańców węgierskich.

[3] Kirasjerzy mieli jedynie o jednego funkcyjnego więcej w każdej kompanii.

[1]

[2]

[3]