Rehabilitacja osób z uszkodzonym słuchem

Rehabilitacja osób z uszkodzonym słuchem – program kompleksowych działań diagnostycznych, wychowawczych i terapeutycznych, dający dziecku niesłyszącemu optymalne warunki rozwoju i osiagania efektów na miarę indywidualnych możliwości.

Rehabilitacja zawiera się w realizacji następujących zadań:

• wczesna diagnoza (pedagogiczna, psychologiczna, logopedyczna),
• wczesna interwencja (zarówno skierowana do dziecka, jak i jego rodziny),
• wychowanie słuchowe dziecka,
• terapia słuchu i mowy dziecka,
• wspieranie rozwoju dziecka,
• edukacja rodziców,
• pomoc psychologiczna (niezbędna terapia rodziny),
• kształcenie dziecka w zakresie odczytywania mowy z ust,
• kształcenie w zakresie języka migowego, fonogestów,
• kwalifikowanie do wszczepienia implantu ślimakowego,
• współpraca z placówkami edukacyjnymi.

Formy pracy z dzieckiem i jego rodziną podczas rehabilitacji:

• diagnostyka psychologiczna,
• terapia psychologiczna dziecka,
• terapia psychologiczna rodziny,
• diagnostyka pedagogiczna,
• terapia pedagogiczna,
• reedukacja,
• diagnostyka logopedyczna,
• surdologopedyczna terapia słuchu i mowy,
• terapia słuchu,
• zajęcia ruchowe,
• logorytmika,
• fizjoterapia,
• nauka języka migowego, fonogestów.

Kadra specjalistyczna zajmująca się rehabilitacją osób z wadą słuchu:

• specjalista wczesnej interwencji,
• psycholog kliniczny,
• psycholog (terapeuta),
• surdopedagog,
• fizjoterapeuta,
• specjalista terapii ruchowej,
• specjalista logorytmiki,
• pracownik socjalny,
• logopeda (surdologopeda).

Specjaliści regularnie współpracują z lekarzami następujących specjalności:

• lekarz audiolog,
• lekarz foniatra,
• lekarz neurolog,
• lekarz psychiatra,
• lekarz okulista,
• lekarz pediatra.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.