Rejon Gudauta
| ||
![]() | ||
Państwo | ![]() / ![]() | |
Siedziba | Gudauta | |
Zarządzający | Ruslan Ladaria (od 2014 r.) | |
Powierzchnia | 1640 km² | |
Populacja (2011) • liczba ludności |
36 775 | |
Położenie na mapie![]() |
Rejon Gudauta (abch. Гәдоуҭа араион, Głydouta araion; ros. Гудаутский район, Gudautskij rajon) - jednostka administracyjna Abchazji. De iure jeden z 6 rejonów Autonomicznej Republiki Abchazji wchodzącej w skład Gruzji, de facto jeden z 7 rejonów Republiki Abchazji. Stolicą rejonu jest Gudauta.
W czasie wojny w Abchazji (1992-1993) rejon ten był jedynym całkowicie i stale kontrolowanym przez władze abchaskie, które miały swoją siedzibę w Gudaucie.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Rejon położony jest w północno-zachodniej części Abchazji. Na zachodzie graniczy z rejonem Gagra, na wschodzie z rejonem Suchumi a na północy z Rosją, a dokładniej z Krajem Krasnodarskim. Południowa zaś część, to wybrzeże Morza Czarnego.
Miejscowości[edytuj | edytuj kod]
W rejonie położone są 2 miasta: Gudauta i Nowy Aton i 1 osiedle typu miejskiego Mysra oraz 20 wsi.
Ludność[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie spisu ludności z 2011 rejon Gudauta zamieszkuje 36 775 ludzi następujących narodowości[1]:
- Abchazi - 30.125 (81,9%)
- Ormianie - 3.667 (10,0%)
- Rosjanie - 1.838 (5,0%)
- Gruzini - 506 (1,4%)
- Ukraińcy - 135 (0,4%)
- Grecy - 117 (0,3%)
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W rejonie Gudauta znajdują się[2]:
- Jezioro Rica
- twierdza we wsi Kaldachuara
- cerkiew z VIII w. leżąca pomiędzy wioskami Mysra a Mgudzrchua
- dolmeny we wioskach Otchara, Chuap i Aszycra
- święta polana i Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Bogurodzicy (IX-X w.) we wsi Lychny
- twierdza Abachuaca z XIII w. położona 3 km od wioski Abgarchuk
- święta góra Dydrypsz położona na krańcu wioski Aczandara
- malowidła naskalne z epoki paleolitu i neolitu w grocie Aguca we wiosce Achnua
- twierdza Anakopia (IV-V w.), grota i cerkiew św. Szymona Apostoła (IX-X w.) oraz Monaster Nowy Athos w Nowym Atonie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ГУДАУТСКИЙ РАЙОН (2011 г.) (ros.). www.ethno-kavkaz.narod.ru. [dostęp 2014-12-10].
- ↑ Иллюстрированный атлас Абхазии. Wyd. 4. Издательство КОУП, 2012, s. 8, 49, seria: Абхазия Туристическая. ISBN 978-5-9900651-7-8. (ros.)