Rejon dowoleński
| Rejon | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
4 422 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
4,46 os./km² | ||||
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
Rejon dowoleński (ros Доволенский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rosyjska kolonizacja tych ziem zaczyna się na początku XVIII wieku, gdy w 1703 roku osadnicy z zachodnich części Rosji zakładają wieś Dowolnoje[2]. Według miejscowych tradycji pierwszymi mieszkańcami mieli być zesłańcy, którzy odnaleźli tu żyzne ziemię i obfitość ryb w rzekach i stawach[2]. W 1850 wieś miała już własną cerkiew, a napływ ludności zaczyna się w drugiej połowie XIX wieku wraz z rozwojem infrastruktury kolejowej i budową słynnej Kolei Transsyberyjskiej[2]. Wielkie zmiany nadchodzą wraz z bolszewickim przewrotem i wojną domową. W 1918 roku ziemie zostają zajęte przez wojska admirała Aleksandra Kołczaka[2]. Od 1919 roku walczyła z nimi bolszewicka partyzantka, w tym samym roku powstaje też pierwsza komórka partyjna na tym obszarze[2]. W 1920 roku na ziemiach tych zostaje ustanowiona władza sowiecka, a w 1924 roku powstaje pierwszy oddział Komsomołu[2]. W 1925 roku powstaje na tym terenie rejon indierski. 20 czerwca 1930 roku rejon zostaje przemianowany z indierskiego na dowoleński, a jego centrum administracyjne zostaje ustanowione w Dowolnoje[3].
W czasach stalinowskich rejon przechodzi politykę forsownej kolektywizacji[3]. Spada liczba ludności, w 1937 roku mieszka tu 29,933 mieszkańców, w 1939 roku jest to 23,354, w 1945 roku liczba ta wynosi 23,070, by w roku 1949 osiągnąć pułap 22,754[3]. Po zakończeniu II wojny światowej znacząco spadła też liczba mężczyzn, z 3089 w 1941 roku do 1885 w 1945 roku[3]. N front wyruszyło ogółem 6137 w tym 100 kobiet, z tego ponad 4000 nie wróciło[3]. W czasie wojny na teren rejonu ewakuowano przemysł, a także 1400 osób z zachodnich rubieży kraju, w tym 900 mieszkańców Leningradu. Organizowano też zbiórki żywności i pieniędzy wśród mieszkańców na rzecz sowieckiego wysiłku wojennego, przekazali oni m.in. łącznie 2400 rubli i 1500 ton zbóż[3]. Dwóch mieszkańców rejonu otrzymało tytuł Bohatera Związku Radzieckiego[2]. Władza sowiecka inwestowała w rozwój kolektywnego rolnictwa, szczególnie w uprawę ziemniaków[3]. W latach pięćdziesiątych czynem społecznym karczowano lasy oraz zajmowano nieużytki by tworzyć nowe pola uprawne, za co uczestnikom akcji przyznano ponad 1400 medali i odznaczeń[3]. Od 1967 do 1977 do użytku oddano prawie 60 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni mieszkalnej, 12 szkół, 2 szkoły z internatem, 3 oddziały przedszkolne, 12 klubów kulturalnych, 10 bań, 4 stołówki, szpital rejonowy, rurociąg doprowadzający wodę (45 km) i 274 kilometry nowych dróg, a w 1977 roku nad jednym z jezior uruchomiono uzdrowisko[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Rejon dowoleński położony jest w południowej części obwodu nowosybirskiego, w odległości 312 kilometrów od obwodowej stolicy, Nowosybirska[4][5]. Do najbliższej stacji kolejowej trzeba przebyć 107 kilometrów, a znajduje się ona w mieście Kargat[4]. Rejon dowoleński ma charakter głównie rolniczy[6]. Rocznie z terenów uprawnych rolnicy zbierają około 110 tysięcy ton zbóż[6]. Region słynie także z hodowli krów i przetwórstwa mleka, którego w 2011 uzyskano w liczbie przekraczającej 1000 ton[6]. Rolnictwo przechodzi okres przekształceń, w 2011 roku w nowy sprzęt techniczny i nowe technologie zainwestowano tu przeszło 35,3 milionów rubli[6]. Większość przemysłu, bo 78% całości produkcji, jest skupiona wokół mlecznych kombinatów skupionych na terenie rejonu[7]. Tereny rejonu bogate są w torf (rezerwy rzędu 6,9 miliona ton), gliny (5,2 miliona ton) i wód (78,8 metrów sześciennych)[7]. Głębokość studni artezyjskich na obszarze rejonu wynosi około 300 metrów[5].
Rejon dowoleński jest także ośrodkiem turystyki zdrowotnej z uwagi na zasoby wód mineralnych i kilka uzdrowisk jakie na jego terenie zostały zlokalizowane[7]. Władze rejonu rozwijają także takie sektory jak wędkarstwo i łowiectwo, a także agroturystykę[7]. Łączna długość dróg wynosi 438,4 kilometrów, z czego 281,8 kilometrów to drogi o utwardzonych nawierzchniach[8]. Na terenie rejonu funkcjonuje 40 placówek edukacyjnych różnego typu oraz 16 oddziałów przedszkolnych[9]. Znajduje się tu także centralny szpital rejonowy oraz mniejsze placówki opieki zdrowotnej i przychodnie[9]. Oprócz tego kilkanaście klubów kulturalnych, 19 bibliotek wiejskich oraz muzeum historyczne[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gks.ru: Численность населения Российской Федерации по городам, поселкам городского типа и районам на 1 января 2010 года. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Admdovolnoe.ru: История. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-30)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h i Adm-dovolnoe.ru: История района. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Loi.sscc.ru: Доволенский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
- ↑ a b Adm-dovolnoe.ru: О районе. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Доволенский район: Сельское хозяйство. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Доволенский район: Промышленность. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Region.newsib.ru: Доволенский район: Инфраструктура. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Доволенский район: Социальная сфера. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
