Rejon suzuński
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
4 746 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
7,1 os./km² | ||||
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego_location_map.png)
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
.png)
Rejon suzuński (ros Сузунский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historia dzisiejszego ziem obejmujących dzisiejszy rejon suzuński zaczyna się jeszcze XVII wieku, gdy na te tereny zaczęli napływać pierwsi rosyjscy osadnicy[2]. 7 listopada 1763 roku decyzją cesarzowej Katarzyny II w centrum tych ziem, Suzunie ustanowiono zakład obróbki miedzi oraz mennicę, która miała wytwarzać monety dla ziem syberyjskich[2]. W 1764 roku oficjalnie zaczyna się historia osiedla Suzun[2]. Plany architektoniczne zagospodarowania przestrzennego zostały stworzone w państwowych pracowniach w Petersburgu, a sam zakład obróbki miedzi i układ ulic wzorowano na rozwiązaniach zastosowanych w Koływaniu i w Jekaterynburgu[2]. Do tego wybudowano tamę o długości 110 metrów, a 1827 roku na terenie rejonu działała specjalna szkoła przygotowująca specjalistów do pracy w zakładach miedziowych położonych na terenie ziemi suzuńskiej[2]. Do 1804 roku ziemie te podlegały pod rosyjską administrację w Tobolsku, a od tego roku zostały włączone pod jurysdykcję guberni tomskiej[2]. Większość osiedli ludzkich powstała jeszcze w XVII oraz w XVIII wieku[2]. W 1847 roku spłonęły zakłady obróbki miedzi, co odbiło się niekorzystnie na rozwoju regionu[3]. Mieszkańcy nadal jednak parali się drobnym przemysłem, wydobyciem i obróbką surowców oraz minerałów, wytwórstwem, ale także rolnictwem i hodowlą[4]. Pod względem administracyjnym na ziemiach tych istniała wówczas wołost[3].
W czasie rosyjskiej wojny domowej ziemie te znajdowały się pod kontrolą wojsk Białych podległych rządowi admirała Aleksandra Kołczaka, a następnie przeszły w ręce bolszewików. Rejon suzuński został oficjalnie utworzony przez władze sowieckie 12 września 1924 roku[3]. Znajdowało się tu 4011 gospodarstw domowych, które łącznie zamieszkiwało 17 616 osób[3]. Wkrótce obszar rejonu suzuńskiego został zwiększony o nowe tereny, co sprawiło, że liczba gospodarstw wzrosła do 6368, a liczba ludności powiększyła się niemal dwukrotnie, do poziomu 33 269 dusz[3]. Obecną nazwę rejon otrzymał 10 grudnia 1932 roku, a jego granice nie miały już ulec zmianie[3]. Od 1937 roku przynależy on administracyjnie do obwodu nowosybirskiego. W czasach stalinowskich rolnictwo regionu przeszło przez etap kolektywizacji[4][5]. Władze sowieckie inwestowały w rozwój przemysłu górniczego oraz sprzętu elektronicznego i mechanicznego[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Rejon suzuński położony jest w południowo-wschodniej części obwodu nowosybirskiego, w odległości 191 kilometrów od obwodowej stolicy, Nowosybirska[6]. Łączna powierzchnia rejonu wynosi 4 746 kilometrów kwadratowych, co stanowi 2,7% całości powierzchni nowosybirskiego obwodu[6]. Administracyjnie rejon składa się z jednego osiedla typu miejskiego i 14 osiedli typu wiejskiego (sielsowietów). Przez południową część tych ziem przepływa rzeka Ob, wykorzystywana nie tylko jako środek transportu, ale także w celach sportowo-rekreacyjnych[7]. Teren rejonu zajmują głównie stepy, pola uprawne, a lasy stanowią 36% całości powierzchni[2][7]. Znajduje się tu także rezerwat przyrody zajmujący powierzchnię około 80 tysięcy hektarów[7]. Teren jest bogaty w różnego typu surowce naturalne, m.in. różnego typu piasków, żwiru, sapropelu[8]. Głównym bogactwem ziemi suzuńskiej są duże zasoby materiału drzewnego[8]. Pod rolnictwo wykorzystywane w 2010 roku wykorzystywanych było 285 100 hektarów[9]. W 2010 roku wyprodukowano tu 71 010 ton różnych zbóż, co było wynikiem o 40,9% gorszym niż w roku 2009[9]. Także w 2010 roku wyprodukowano 33 549 ton mleka i 5627 ton mięsa[9].
Przemysł rejonu suzuńskiego jest blisko związany z rolnictwem i hodowlą, bo 42% jego całości stanowi przetwórstwo żywności[10]. Silny jest sektor farmaceutyczny, którego udział w całości suzuńskiego przemysłu wynosi 25%[10]. 18% związane jest z przetwarzaniem plastiku, 10% z przemysłem drzewnym, a 5% to pozostałe gałęzie[10]. Łączna długość dróg na obszarze rejonu wynosi 340,5 kilometrów, z tego drogi o utwardzonej nawierzchni to 309,6 kilometrów[11]. Transport publiczny zapewnia sieć połączeń autobusowych podlegająca pod administrację rejonu[12]. Rejon nie jest zgazyfikowany[12]. Na terenie rejonu działa 18 publicznych placówek szkolnych różnego typu[11]. Według danych z 2011 roku funkcjonuje tu 6 szpitali, 12 klinik, a na tysiąc mieszkańców przypada 2,5 lekarza[13]. W 2010 roku na poprawę opieki medycznej, w tym remonty i zakup nowego sprzętu, przeznaczono ponad 8 milionów rubli[13]. Rozwijana jest infrastruktura sportowa, głównie narciarska oraz hokejowa[13]. Swe siedziby ma tu 29 klubów kulturalnych, 24 oddziały biblioteczne oraz muzeum rejonowe[5]. W 2010 roku władze zainwestowały w kulturę 3,6 milionów rubli[13].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Wiadomości ogólne[edytuj | edytuj kod]
Dane federalne z 2010 roku wskazują, że rejon suzuński zamieszkiwany jest przez 33 510 osób[1]. Różnią się one nieznacznie od lokalnych statystyk, według których w roku tym mieszkało tu 32 590 osób[14]. W porównaniu z latami dziewięćdziesiątymi XX wieku jest to spadek, gdyż w 1998 roku na tym obszarze żyło 37 500 ludzi[5]. Władze przewidują kontynuację trendu spadkowego w liczbie mieszkańców, w 2015 roku ma ona wynieść 32 100 osób, a w 2020 roku 31 800 dusz[15]. Od 2008 roku przeciętne miesięczne wynagrodzenie powoli wzrasta, w 2008 roku wynosiło ono 7950 rubli, w 2009 roku wzrosło do 9500 rubli, w 2010 roku do poziomu 10 450 rubli[14]. 32,5% wszystkich pracowników zatrudnionych jest w rolnictwie[11].
Liczba ludności w ostatnich latach[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Liczba ludności |
|---|---|
| 1998 | 37 500 |
| 2008 | 33 378 |
| 2009 | 33 255 |
| 2010 | 32 590 (33 510) |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gks.ru: Численность населения Российской Федерации по городам, поселкам городского типа и районам на 1 января 2010 года. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h Suzunadm.ru: О районе.... [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-01)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Region.newsib.ru: Сузунский район: История. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Molsib.info: Сузун — земля загадок. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-25)]. (ros.).
- ↑ a b c Loi.sscc.ru: Сузунский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-25)]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Сузунский район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Сузунский район: География и климат. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Сузунский район: Ресурсы. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Сузунский район: Сельское хозяйство. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Сузунский район: Промышленность. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Nso.ru: Сузунский район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Сузунский район: Инфраструктура. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Сузунский район: Социальная сфера. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Сузунский район: Население и занятость. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Region.newsib.ru: Сузунский район: Перспективные показатели развития. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
