Rekcin
54°14′26″N 18°33′09″E/54,240556 18,552500| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2009[2]) |
219 |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
83-010[3] |
| Tablice rejestracyjne |
GDA |
| SIMC |
0169199 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Pruszcz Gdański  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  | |
| 54°14′26″N 18°33′09″E/54,240556 18,552500[1]
| |
Rekcin – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 222.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historyczne nazwy Rekcina to: Krukowitz (1338 r.), Regkczyn (1472 r.), Rexyno (1526 r.), Rekckczin (1570 r.), Rexszin (1584 r.), Rekcin (1597 r., 1692 r.), Rekcino (1648 r.), Rekczyn (1710 r.), Retcin (1717 r.), Rexin (1740 r.), Recino (1749 r.), Reksyn.
Dokument lokacyjny wsi pochodzi z 1338 roku. Pierwotnie był to majątek rycerski podległy kasztelanii gdańskiej. Pierwsze dokumenty pisane pochodzą z 1400 roku dotyczą zobowiązań wojskowych przez wieś wobec Krzyżaków. Inne dokumenty spisane na tabliczkach woskowych związane są ze sprawami sądowymi komturstwa w Gdańsku i mówią o Marquarcie von Rexin i Hansie von Ryxin. Pochodzą one z 1398 i 1411 roku.
Znani są właściciele wsi w XVIII i XIX wieku: Johann Gerhard von Brandis, Sartawski, Piwnicki, Bystram, Parpart, Pogwish, Siwert, Richter, Behrendt, Tornier, Bertram, Schwarz.
W 1856 roku we wsi mieszkało 96 osób, a powierzchnia majątku liczyła 1129,46 morgów. W 1869 zanotowano 127 osób, w 1905 roku - 191, a w 1910 roku - 158.
W 1887 roku po reformie administracyjnej weszła w skład powiatu Danziger Höhe i podlegała obwodowi w Żuławie. W 1920 roku znalazła się w granicach utworzonego Wolnego Miasta Gdańska, a we wrześniu 1939 roku została wcielona do Rzeszy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego. W czasach PRL-u wieś pegeerowska. Obecnie większość mieszkańców pracuje w aglomeracji gdańskiej w przemyśle i usługach. Na terenach popegeerowskich powstały zakłady przemysłu drzewnego oraz magazyny rolnicze. Wieś przynależy do parafii w Żuławie.
W 2015 kosztem 113 tys. zł dokonano rewitalizacji znajdującego się we wsi parku podworskiego[4][5].
Na terenie wsi dokonano w XIX wieku odkrycia archeologiczne datowane na epokę wczesnego żelaza.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dariusz Dolatowski: Gminne Strony. Zarys dziejów gminy Pruszcz Gdański do 1939 roku. Suwałki-Pruszcz Gdański: FFP AGNI, 2010, ISBN 978-83-60176-58-0.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115198
- ↑ Wykaz ilościowy mieszkańców Gminy Pruszcz Gdański według miejscowości (stan na 12.11.2009 r.). [dostęp 2017-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-03)].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1091 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rekcin. Park po rewitalizacji. [dostęp 2015-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-18)].
- ↑ Rekcin: Zrewitalizowany park za 113 tys. zł
