Rekinkowate
| ||
| Scyliorhinidae[1] | ||
| Gill, 1862 | ||
 Przedstawiciel rodziny – Atelomycterus marmoratus | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | chrzęstnoszkieletowe | |
| Podgromada | spodouste | |
| Infragromada | Euselachii | |
| (bez rangi) | Selachii | |
| Nadrząd | Galeomorphi | |
| Rząd | żarłaczokształtne | |
| Rodzina | rekinkowate | |
| Synonimy | ||
| ||
Rekinkowate[2], rekinowate[3] (Scyliorhinidae) – rodzina drapieżnych, choć niewielkich i mało ruchliwych ryb chrzęstnoszkieletowych, najstarsza rodzina żarłaczokształtnych (Carcharhiniformes) i najliczniejsza rodzina rekinów – obejmuje ponad 100 gatunków, w większości głębokowodnych.
Spis treści
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Wody oceaniczne i morskie o wysokim zasoleniu, w strefie umiarkowanej i tropikalnej, rzadko na szelfach strefy tropikalnej.
Cechy charakterystyczne[edytuj | edytuj kod]
.png)
Ciało wydłużone, smukłe, o ubarwieniu kontrastowym i bogatym w desenie, zwykle nie przekracza 80 cm długości. Oczy wysoko położone, z prymitywnie zbudowaną przesłoną migawkową. Występują tryskawki. Piąta szczelina skrzelowa znajduje się u nasady płetwy piersiowej. Dwie małe płetwy grzbietowe bez kolców. Większość gatunków jest jajorodna, składają jaja w półprzezroczystych, podłużnych kapsułach przyczepianych do roślin, kilka gatunków jajożyworodnych. Żywią się głównie bezkręgowcami i małymi rybami. Zajmują niewielkie areały osobnicze, niektóre gatunki są endemitami.
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Rodzaje zaliczane do tej rodziny[4]:
- Atelomycterus
- Aulohalaelurus
- Bythaelurus
- Cephaloscyllium
- Figaro
- Poroderma
- Schroederichthys
- Scyliorhinus
Tradycyjnie zaliczano tu również rodzaje, dla których proponowane jest wydzielenie rodziny Pentanchidae[5]:
- Apristurus
- Asymbolus
- Cephalurus – jedynym przedstawicielem jest Cephalurus cephalus
- Galeus
- Halaelurus
- Haploblepharus
- Holohalaelurus
- Parmaturus
- Pentanchus – jedynym przedstawicielem jest Pentanchus profundicolus
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Scyliorhinidae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
- ↑ Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974.
- ↑ Eschmeyer, W. N. (ed).: Catalog of Fishes electronic version (2 July 2013) (ang.). California Academy of Sciences. [dostęp 30 lipca 2013].
- ↑ Iglésias et al. Extensive paraphylies within sharks of the order Carcharhiniformes inferred from nuclear and mitochondrial genes. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 34, s. 569–583, 2005. DOI: 10.1016/j.ympev.2004.10.022 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7.
- Weinheimer, M.: Family Scyliorhinidae (ang.). (On-line), Animal Diversity Web, 2004. [dostęp 29 stycznia 2009].
- Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-12286-2.
