Reliktowiec leśny
| ||
| Moho apicalis[1] | ||
| Gould, 1861 | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | wróblowe | |
| Podrząd | śpiewające | |
| Rodzina | reliktowce | |
| Rodzaj | Moho | |
| Gatunek | reliktowiec leśny | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
Reliktowiec leśny (Moho apicalis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny reliktowców. Występował endemicznie na Oʻahu. Ostatni raz odnotowany w 1837. Uznany za wymarły.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy gatunek opisał John Gould w 1860 na łamach Proceedings of the Zoological Society of London na podstawie 2 okazów: samca i samicy. Nadał nowemu gatunkowi nazwę Moho apicalis[3]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny podtrzymuje tę nazwę[4]. Znany jest z około 7 okazów muzealnych, z czego trzy ostatnie pozyskał Deppe w 1837 (jeden być może w 1840[5]) na wzgórzach za Honolulu[6]. Pierwsze okazy pozyskał w 1825 Andrew Bloxam, przyrodnik biorący udział w podróży HMS Blonde. Przechowywane są w muzeach w Berlinie, Cambridge (Massachusetts), Nowym Jorku, Paryżu, Tring i Wiedniu. Szczątki subfosylne znajdują się w zbiorach w Waszyngtonie[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała wynosiła 30–36 cm. Większość upierzenia miała barwę smoliście czarną. Sterówki były brązowe, te zewnętrzne wyróżniały się białymi końcówkami. Środkowa para sterówek nie miała białych końcówek; były one węższe i ostro zakończone. Boki ciała i pokrywy podogonowe żółte. Pokrywy podskrzydłowe czarne. Samice były upierzone podobnie jak samce, jednak cechowały się krótszymi sterówkami[5].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Prawie nic nie wiadomo o życiu reliktowców leśnych. Bloxam obserwował jedynie ptaki trzymane w niewoli, które dostarczyli mu rdzenni mieszkańcy. Wiadomo, że reliktowce te żywiły się nektarem, łapały również owady, jeśli te dostały się na teren ich klatki[5].
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje reliktowca leśnego za gatunek wymarły (EX, Extinct)[6]. Już Bloxam w 1825 określił te ptaki jako rzadkie; rdzenni mieszkańcy żądali wysokich opłat za dostarczenie nielicznych okazów, które miały wyskubane pióra. Możliwe, że reliktowce leśne wymarły z podobnych przyczyn, co reliktowce małe (Moho braccatus) – nadmiernego odłowu dla ozdobnych, żółtych piór. Ostatnie okazy miały zostać pozyskane w 1837 przez Deppe, jednak jeden z nich opatrzony jest datą 7 września 1840[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Moho apicalis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Moho apicalis. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ John Gould. Description of a New Species of the Genus Moho, of Lesson. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 28, s. 381, 1860.
- ↑ Frank Gill & David Donsker: Waxwings and their allies, tits & penduline tits. IOC World Bird List (v7.1), 8 stycznia 2017. [dostęp 13 lutego 2017].
- ↑ a b c d e Julian P. Hume, Michael Walters: Extinct Birds. A&C Black, 2012, s. 238–249. ISBN 978-1-4081-5861-6. OCLC 778339723. (ang.)
- ↑ a b c Oahu Oo Moho apicalis. BirdLife International. [dostęp 13 lutego 2017].