Rene Barrientos (bokser)
| Pełne imię i nazwisko |
Ireneo Barrientos |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
leworęczny |
| Kategoria wagowa |
junior lekka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
48 |
| Zwycięstwa |
39 |
| Przez nokauty |
15 |
| Porażki |
7 |
| Remisy |
2 |
Rene Barrientos (właśc. Ireneo Barrientos, ur. 25 lipca 1943 w Balete) – filipiński bokser, zawodowy mistrz świata kategorii junior lekkiej.
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1962. W lutym 1965 spróbował odebrać swemu rodakowi Flashowi Elorde, który był również mistrzem świata w wadze junior lekkiej, tytuł mistrza Azji i Pacyfiku (OPBF) w wadze lekkiej, ale przegrał jednogłośnie na punkty. W listopadzie tego roku pokonał znanego Ghańczyka Love'a Alloteya, a w styczniu 1967 ponownie spróbował zdobyć pas OPBF w wadze lekkiej, ale tym razem zwyciężył go Pedro Adigue. W kolejnej walce w następnym miesiącu uzyskał remis z tym samym pięściarzem.
30 marca 1968 w Tokio Barrientos po raz pierwszy uzyskał szansę walki o mistrzostwo świata w wadze junior lekkiej, ale zremisował z obrońcą tytułu Hiroshim Kobayashim[1]. Kiedy jednak w styczniu 1969 World Boxing Council pozbawiła Kobayashiego mistrzostwa świata m.in. za brak rewanżowej walki z Barrientosem (pozostał mistrzem uznawanym przez WBA), do walki o wakujący tytuł zostali wyznaczeni Barrientos i Amerykanin Ruben Navarro. 15 lutego 1969 w Manili Barrientos wygrał jednogłośnie na punkty i został nowym mistrzem świata[2]. Po wygraniu jednego pojedynku towarzyskiego zmierzył się (również w walce towarzyskiej) 29 lipca tego roku z Adolphem Pruittem, który walczył w wadze lekkopółśredniej. Pruitt wygrał przez techniczny nokaut w 7. rundzie. Była to jedyna porażka Barrientosa przed czasem w całej jego karierze.
Pierwsza obrona mistrzowskiego pasa nie była dla Barrientosa udana. 5 kwietnia 1970 w Tokio Yoshiaki Numata pokonał go niejednogłośnie na punkty[3]. Następnie Barrientos zdobył tytuł mistrza OPBF w wadze junior lekkiej, w towarzyskim meczu wygrał z przyszłym mistrzem świata wagi lekkiej Gutsem Ishimatsu, a w kolejnej walce o tytuł mistrzowski 3 stycznia 1971 w Shizuoka ponownie przegrał niejednogłośnie z Numatą[4]. Później wygrał jeszcze jedną walkę w 1971 i dwie w 1972 i wycofał się z ringu, by wrócić w 1978, kiedy to wygrał jeszcze dwa pojedynki z mało znanymi pięściarzami.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Barry J. Hugman, 1968-03-30 Hiroshi Kobayashi drew 15 Rene Barrientos, Martial Arts Hall, Tokyo, Japan - WBA/WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1969-02-15 Rene Barrientos w pts 15 Ruben Navarro, Araneta Coliseum, Manila, Philippines - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1970-04-05 Yoshiaki Numata w pts 15 Rene Barrientos, Municipal Gym, Tokyo, Japan - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1971-01-03 Yoshiaki Numata w pts 15 Rene Barrientos, Sumpu Hall, Shizuaka, Japan - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wykaz walk zawodowych Barrientosa [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] (ang.).
- Rene BARRIENTOS [online], Sport & Note [dostęp 2015-05-02] (ang.).