Reprezentacja Belgii w piłce nożnej mężczyzn

	Belgia; nl. België; fr. Belgique; niem. Belgien
Przydomek	nl. De Rode Duivels; fr. Les Diables Rouges; niem. Die Roten Teufel; (Czerwone Diabły)
Związek	nl. Koninklijke Belgische Voetbalbond; fr. Union Royale Belge des Sociétés de Football-Association; niem. Königlicher Belgischer Fußballverband
Sponsor techniczny	Adidas
Trener	Roberto Martínez; (od 2016)
Asystent trenera	Shaun Maloney
Skrót FIFA	BEL
Ranking FIFA	1. (1765 pkt.)
Miejsce w rankingu Elo	3. (2036 pkt.)
	Zawodnicy
Kapitan	Eden Hazard
Najwięcej występów	Jan Vertonghen (112)
Najwięcej bramek	Romelu Lukaku (45)
Stroje; domowe	Stroje; wyjazdowe
	Mecze
	Pierwszy mecz; Belgia 3:3 Francja ; (Ukkel, Belgia; 1 maja 1904)
	Najwyższe zwycięstwo; Belgia 9:0 Zambia ; (Bruksela, Belgia; 4 czerwca 1994); Belgia 10:1 San Marino ; (Bruksela, Belgia; 28 lutego 2001); Belgia 9:0 Gibraltar ; (Liège, Belgia; 31 sierpnia 2017); Belgia 9:0 San Marino ; (Bruksela, Belgia; 10 października 2019)
	Najwyższa porażka; Anglia (amatorzy) 11:2 Belgia ; (Londyn, Anglia; 17 kwietnia 1909)
	Medale
	Igrzyska olimpijskie
	1920
	1900
	Mistrzostwa świata
	2018
	Mistrzostwa Europy
	1980
	1972
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Wiadomości w Wikinews
	↑ Stan aktualny na 16 lipca 2020. ;

Reprezentacja Belgii w piłce nożnej – męska drużyna piłkarska reprezentująca Belgię w zawodach międzynarodowych. Za jej funkcjonowanie odpowiada Królewski Belgijski Związek Piłki Nożnej. Reprezentacja od 1904 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 UEFA. Większość spotkań w roli gospodarza rozgrywa na Stadionie Króla Baudouina I w Brukseli.

Trzynastokrotnie startowała w finałach mistrzostw świata (1930, 1934, 1938, 1954, 1970, 1982, 1986, 1990, 1994, 1998, 2002, 2014, 2018), najlepszy wynik osiągając w roku 2018, kiedy po przegranej z Francją (0:1) w półfinale i po zwycięstwie z Anglią (2:0) w meczu o trzecie miejsce zdobyła brązowy medal. Wcześniej belgijska ekipa trzykrotnie kończyła swój udział w światowym czempionacie na 1/8 finału (1990, 1994, 2002) i raz na ćwierćfinale (2014). W 1986 roku na mistrzostwach w Meksyku Belgia przegrała w półfinale z Argentyną (0:2), po czym zajęła czwarte miejsce po porażce z Francją 2:4). Znacznie lepiej powodziło im się w rozgrywkach o Puchar Europy – Belgowie w pięciu występach o prymat w Europie (1972, 1980, 1984, 2000, 2016) dwukrotnie kończyli swój udział w mistrzostwach Starego Kontynentu w najlepszej trójce (1972 i 1980), raz zakończyli rozgrywki na ćwierćfinale (2016).

Belgia jest czołowym zespołem pod względem kolejnych awansów do mistrzostw świata z gier eliminacyjnych – od 1982 do 2002 roku grała bez przerwy na światowym czempionacie. Lepiej prezentują się tylko zespoły Niemiec (od 1954 do 2014, w 1974 i 2006 jako gospodarz), Brazylii (awans w każdych eliminacjach – w 1950 i 2014 jako gospodarz) i Argentyny (od 1974, w 1978 jako gospodarz), jak również drużyny Włoch (od 1962 – gospodarz w 1934 i 1990), Hiszpanii (od 1978 – gospodarz w 1982) oraz Korei Płd (od 1986 – współgospodarz w 2002).

Największym osiągnięciem futbolu belgijskiego jest złoty medal Igrzysk Olimpijskich z 1920 roku oraz brązowy z 1900 roku.

Historia reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

MŚ 1930

Reprezentacja	Pkt	M	W	P	Br+	Br-	+/-
Stany Zjednoczone	4	2	2	0	6	0	6
Paragwaj	2	2	1	1	1	3	-2
Belgia	0	2	0	2	0	4	-4

Belgowie w swoim debiutanckim występie na mistrzostwach świata w Urugwaju (nie rozgrywano eliminacji) przegrali wszystkie mecze (z USA 0:3 i Paragwajem 0:1) i z zerowym dorobkiem punktowym odpadli już po fazie grupowej

MŚ 1934

W eliminacjach do tego turnieju rozgrywanego we Włoszech Belgia grała w grupie z Holandią i Irlandią. Po jednym remisie (4:4 z Irlandią) i jednej porażce (2:4 z Holendrami) z jednym punktem (za zwycięstwo przyznawano wówczas dwa punkty) i minimalnie lepszym bilansem bramkowym od Irlandczyków awansowali oni na turniej we Włoszech.

Reprezentacja	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br-	+/-
Holandia	4	2	2	0	0	9	4	+5
Belgia	1	2	0	1	1	6	8	-2
Irlandia	1	2	0	1	1	6	9	-3

Na samych mistrzostwach Belgowie rozegrali tylko jeden mecz ( nie było fazy grupowej) z reprezentacją III Rzeszy z którą przegrali 2:5. Zdobywcą obu bramek dla "Czerwonych Diabłów" był Bernard Voorhoof.

MŚ 1938

W eliminacjach do turnieju we Francji reprezentacja Belgii trafiła tak jak cztery lata wcześniej na Holandię, oraz Luksemburg. Po jednym zwycięstwie z Luksemburgiem 3:2 i jednym remisie 1:1 z Holendrami z dorobkiem trzech punktów awansowała na mundial.

Reprezentacja	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br-	+/-
Holandia	3	2	1	1	0	5	1	+4
Belgia	3	2	1	1	0	4	3	+1
Luksemburg	0	2	0	0	2	2	7	-5

Na Coupe du Monde 1938 ponownie nie rozegrano fazy grupowej. Belgowie zagrali więc z gospodarzami mistrzostw Francją, z którą przegrali 1:3 i odpadli z turnieju. Zdobywcą jedynej bramki dla Belgii w tym meczu był Henri Isemborghs.

W latach 1942 i 1946 mistrzostw nie rozgrywano z powodu II wojny światowej.

MŚ 1950

W pierwszych powojennych mistrzostwach rozegranych w 1950 roku w Brazylii Belgowie nie wzięli udziału

MŚ 1954

W eliminacjach do mundialu w Szwajcarii Belgowie grali w grupie ze Szwecją i Finlandią systemem mecz i rewanż. Po trzech zwycięstwach (dwukrotnie ze Szwecją 3:2 i 2:0 oraz Finlandią 4:2) i jednym remisie z Finami 2:2 z siedmioma punktami na koncie awansowali z pierwszego miejsca na te mistrzostwa.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	B+	B-	+/-
Belgia	7	4	3	1	0	11	6	+5
Szwecja	3	4	1	1	2	9	8	+1
Finlandia	2	4	0	2	2	7	13	-6

Na samym turnieju Belgia znalazła się w grupie D razem z Anglikami, gospodarzem turnieju Szwajcarami, oraz Włochami. Po remisie z Anglią 4:4 oraz porażce z Włochami 1:4 z jednym punktem na koncie Belgowie zakończyli swój udział w tej imprezie na fazie grupowej.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Anglia	3	2	1	1	0	6	4	+2
Szwajcaria	2	2	1	0	1	2	3	-1
Włochy	2	2	1	0	1	5	3	+2
Belgia	1	2	0	1	1	5	8	-3

MŚ 1958

Reprezentacja Belgii nie zdołała zakwalifikować się do tych mistrzostw po porażce w eliminacjach

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Francja	7	4	3	1	0	19	4	+15
Belgia	5	4	2	1	1	16	11	+5
Islandia	0	4	0	0	4	6	26	-20

EURO 1960

Belgowie nie zakwalifikowali się do pierwszych Mistrzostw Europy

MŚ 1962

Reprezentacja Belgii nie zakwalifikowała się do tego mundialu po porażce w grupie eliminacyjnej

Reprezentacja	Pkt	M	Z	P	Br+	Br-	+/-
Szwecja	6	4	3	1	10	7	+3
Szwajcaria	6	4	3	1	9	9	0
Belgia	0	4	0	4	3	10	-7

EURO 1964

Reprezentacja Belgii uległa w pierwszej rundzie eliminacji do tych mistrzostw Jugosławii (odpowiednio 3:2 i 1:0)

MŚ 1966

Reprezentacja Belgii nie awansowała na te mistrzostwa. Zadecydował o tym mecz dodatkowy Belgów z Bułgarami, który to mecz Belgowie przegrali 1:2. Jedyną bramkę dla Belgii w tym meczu zdobył Ivan Vutsov.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	6	4	3	0	1	11	3	+8
Bułgaria	6	4	3	0	1	9	6	+3
Izrael	0	4	0	0	4	1	12	-11
Malta	rezygnacja	–	–	–	–	–	–	–

EURO 1968

Belgia nie zakwalifikowała się na Euro 68 na skutek porażki w eliminacjach

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Francja	9	6	4	1	1	14	6	+8
Belgia	7	6	3	1	2	14	9	+5
Polska	7	6	3	1	2	13	9	+4
Luksemburg	1	6	0	1	5	1	18	-17

MŚ 1970

W eliminacjach do tego mundialu Belgia znalazła się w grupie z Jugosławią, Hiszpanią i Finlandią. Po czterech zwycięstwach (dwukrotnie z Finami 2:1 i 6:1), Jugosławią 3:0 i Hiszpanią 2:1, remisie z Hiszpanami 1:1 i porażce z Jugosławią 0:4 z dziewięcioma punktami na koncie awansowali oni z pierwszego miejsca do turnieju głównego

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	9	6	4	1	1	14	8	+6
Jugosławia	7	6	3	1	2	19	7	+12
Hiszpania	6	6	2	2	2	10	6	+4
Finlandia	2	6	1	0	5	6	28	-22

Na meksykańskich boiskach przyszło im grać w grupie A razem ze Związkiem Radzieckim, gospodarzem mistrzostw Meksykiem oraz Salwadorem. Po jednym zwycięstwie 3:0 z Salwadorem i dwóch porażkach z ZSRR 1:4 oraz Meksykanami 0:1 z dwoma punktami na koncie zajęli trzecie miejsce w grupie i odpadli z turnieju.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
ZSRR	5	3	2	1	0	6	1	+5
Meksyk	5	3	2	1	0	5	0	+5
Belgia	2	3	1	0	2	4	5	-1
Salwador	0	3	0	0	3	0	9	-9

EURO 1972

Belgowie awansowali do tych mistrzostw z pierwszego miejsca po czterech zwycięstwach, remisie i porażce w grupie eliminacyjnej.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	9	6	4	1	1	11	3	+8
Portugalia	7	6	3	1	2	10	6	+4
Szkocja	6	6	3	0	3	4	7	-3
Dania	2	6	1	0	5	2	11	-9

Następnie w fazie play-off (ćwierćfinały eliminacji) los skojarzył ich z Włochami z którymi to Belgowie zwyciężyli w dwumeczu 2:1 (w pierwszym meczu padł wynik 0:0).

Na samym turnieju w fazie półfinałowej "Czerwone Diabły" przegrały z reprezentacją RFN 1:2. Jedyną bramkę dla Belgów w tym meczu zdobył Odilon Polleunis. W meczu o trzecie miejsce trafili na reprezentację Węgier z którą wygrali 2:1 po golach Raoula Lamberta oraz Paula Van Himsta. Stali się tym samym trzecią drużyną w Europie.

MŚ 1974

Reprezentacja Belgii odpadła w eliminacjach do tych mistrzostw.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Holandia	10	6	4	2	0	24	2	+22
Belgia	10	6	4	2	0	12	0	+12
Norwegia	4	6	2	0	4	9	16	-7
Islandia	0	6	0	0	6	2	29	-27

EURO 1976

Belgowie zajęli w eliminacjach pierwsze miejsce w swojej grupie eliminacyjnej

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	8	6	3	2	1	6	3	+3
NRD	7	6	2	3	1	8	7	+1
Francja	5	6	1	3	2	7	6	+1
Islandia	4	6	1	2	3	3	8	-5

W następnej fazie rozgrywek (ćwierćfinały) przyszło im mierzyć się z Holendrami z którymi przegrali oba mecze (odpowiednio 0:5 i 1:2). Jedyną bramkę dla Belgów w dwumeczu zdobył Roger van Gool.

MŚ 1978

Belgowie nie przebrnęli eliminacji do mundialu w 1978 roku.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Holandia	11	6	5	1	0	11	3	+8
Belgia	6	6	3	0	3	7	6	+1
Irlandia Północna	5	6	2	1	3	7	6	+1
Islandia	2	6	1	0	5	2	12	-10

EURO 1980

Belgia wygrała swoją grupę eliminacyjną i pewnie awansowała do turnieju rozgrywanego we Włoszech

Reprezentacja	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	12	8	4	4	0	12	5	+7
Austria	11	8	4	3	1	14	7	+7
Portugalia	9	8	4	1	3	10	11	-1
Szkocja	7	8	3	1	4	15	13	+2
Norwegia	1	8	0	1	7	5	20	-15

Na samym turnieju Belgowie grali w grupie z gospodarzem imprezy Włochami, Anglią oraz Hiszpanią. Po jednym zwycięstwie (z Hiszpanami 2:1) i dwóch remisach (z Anglikami 1:1 oraz 0:0 z Italią) z czterema punktami na koncie zajęli ostatecznie pierwsze miejsce w grupie i awansowali do finału turnieju.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	4	3	1	2	0	3	2	+1
Włochy	4	3	1	2	0	1	0	+1
Anglia	3	3	1	1	1	3	3	0
Hiszpania	1	3	0	1	2	2	4	-2

W finale tych rozgrywek przyszło im grać z reprezentacją RFN, z którą "Czerwone Diabły" przegrały 1:2. Zostali tym samym wicemistrzami Europy. Jedyną bramkę dla belgijskiej ekipy w tym meczu zdobył René Vandereycken.

MŚ 1982

Eliminacje do tego turnieju reprezentacja Belgii zakończyła na pierwszym miejscu w grupie

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	11	8	5	1	2	12	9	+3
Francja	10	8	5	0	3	20	8	+12
Irlandia	10	8	4	2	2	17	11	+6
Holandia	9	8	4	1	3	11	7	+4
Cypr	0	8	0	0	8	4	29	-25

Na samym turnieju Belgowie znaleźli się w grupie C razem z Argentyną, Węgrami i Salwadorem. Po dwóch zwycięstwach (z Argentyną i Salwadorem po 1:0), oraz remisie z Węgrami 1:1 z pięcioma punktami na koncie awansowali z pierwszego miejsca do dalszej fazy turnieju.

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Belgia	5	3	2	1	0	3	1	+2
Argentyna	4	3	2	0	1	6	2	+4
Węgry	3	3	1	1	1	12	6	+6
Salwador	0	3	0	0	3	1	13	-12

W kolejnej fazie turnieju (druga faza grupowa) "Czerwone Diabły" grały z Polską i Związkiem Radzieckim. Po przegraniu obu meczów (odpowiednio z Polską 0:3 i ZSRR 0:1) z zerowym dorobkiem punktowym i bramkowym odpadli z turnieju

Reprezentacja	Pkt	M	Z	R	P	Br+	Br-	+/-
Polska	3	2	1	1	0	3	0	+3
ZSRR	3	2	1	1	0	1	0	+1
Belgia	0	2	0	0	2	0	4	-4

Eliminacje do Mistrzostw Świata 2014[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014 (eliminacje strefy UEFA)/Grupa 1.

Lp.	Drużyna	M	Mecze			Bramki			Pkt
Lp.	Drużyna	M	W	R	P	+	−	+/−	Pkt
1.	Belgia	10	8	2	0	18	4	+14	26
2.	Chorwacja	10	5	2	3	12	9	+3	17
3.	Serbia	10	4	2	4	18	11	+7	14
4.	Szkocja	10	3	2	5	8	12	−4	11
5.	Walia	10	3	1	6	9	20	−11	10
6.	Macedonia Północna	10	2	1	7	7	16	−9	7

Reprezentacja Belgii awansowała do Mistrzostw Świata 2014 w Brazylii z pierwszego miejsca w swojej grupie eliminacyjnej (Chorwacja, Serbia, Szkocja, Walia, Macedonia) z dwudziestoma sześcioma punktami na koncie po ośmiu zwycięstwach i dwóch remisach w dziesięciu spotkaniach.

Na samym turnieju Belgowie grali w grupie H razem z Algierią, Rosją i Koreą Południową. Po trzech zwycięstwach (kolejno z Algierią 2:1, oraz z Rosją i Koreą Południową po 1:0), awansowali oni z pierwszego miejsca w grupie z kompletem punktów do kolejnej fazy turnieju. W 1/8 finału spotkali się z reprezentacją Stanów Zjednoczonych, z którymi wygrali 2:1 po dogrywce. Gole dla Belgów w tym meczu strzelali Kevin De Bruyne, oraz Romelu Lukaku. W ćwierćfinale zagrali z reprezentacją Argentyny, z którą przegrali 0:1 i odpadli z turnieju.

Eliminacje do Mistrzostw Europy 2016[edytuj | edytuj kod]

Zespół	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−
Belgia	23	10	7	2	1	24	5	+19
Walia	21	10	6	3	1	11	4	+7
Bośnia i Hercegowina	17	10	5	2	3	17	12	+5
Izrael	13	10	4	1	5	16	14	+2
Cypr	12	10	4	0	6	16	17	-1
Andora	0	10	0	0	10	4	36	-32


Bośnia i Hercegowina	X	1:1	3:1	2:0	1:2	3:0
Belgia	3:1	X	3:1	0:0	5:0	6:0
Izrael	3:0	0:1	X	0:3	1:2	4:0
Walia	0:0	1:0	0:0	X	2:1	2:0
Cypr	2:3	0:1	1:2	0:1	X	5:0
Andora	0:3	1:4	1:4	1:2	1:3	X

Belgowie awansowali do Mistrzostw Europy we Francji z pierwszego miejsca w swojej grupie eliminacyjnej (Walia, Bośnia i Hercegowina, Izrael, Cypr, Andora) z dwudziestoma trzema punktami na koncie po siedmiu zwycięstwach, dwóch remisach i jednej porażce w dziesięciu meczach.

Na turnieju głównym reprezentacja Belgii grała w grupie E razem z Włochami, Irlandią i Szwecją. Po dwóch zwycięstwach (z Irlandią 3:0 i Szwecją 1:0), oraz jednej porażce (0:2 z Włochami) zajęli oni drugie miejsce w grupie z sześcioma punktami na koncie i awansowali do dalszej fazy turnieju. W 1/8 finału spotkali się z reprezentacją Węgier z którą wygrali 4:0 po golach Toby’ego Alderweirelda, Michy'ego Batshuayia, Edena Hazarda, oraz Yannicka Ferreiry Carrasco. Awansowali tym samym do ćwierćfinału w którym zagrali z reprezentacją Walii. Przegrali z nią 1:3 i odpadli z turnieju. Jedyną bramkę dla Belgów w tym meczu zdobył Radja Nainggolan.

Eliminacje do Mistrzostw Świata 2018[edytuj | edytuj kod]

Grupa H

Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy UEFA)/Grupa 8.

Lp.	Drużyna	M	Mecze			Bramki			Pkt
Lp.	Drużyna	M	W	R	P	+	−	+/−	Pkt
1.	Belgia	10	9	1	0	43	6	+37	28
2.	Grecja	10	5	4	1	17	6	+11	19
3.	Bośnia i Hercegowina	10	5	2	3	24	13	+11	17
4.	Estonia	10	3	2	5	13	19	−6	11
5.	Cypr	10	3	1	6	9	18	−9	10
6.	Gibraltar	10	0	0	10	3	47	−44	0

Odpadnięcie z Mistrzostw we Francji było szeroko komentowane przez belgijskie media, które domagały się zwolnienia Marca Wilmotsa z funkcji trenera reprezentacji. Tak też się stało i 15 lipca 2016 roku Wilmots pożegnał się z kadrą. 3 sierpnia 2016 roku na tym stanowisku zastąpił go Roberto Martínez, z którym to Belgowie przystąpili do eliminacji do Mistrzostw Świata 2018 w Rosji. Grali oni w grupie H razem z Bośnią i Hercegowiną, Grecją, Cyprem, Gibraltarem i Estonią. Zajęli w niej pierwsze miejsce z 28 punktami po dziewięciu zwycięstwach i remisie i awansowali bezpośrednio na mundial

Grali na nim w grupie G razem z Anglią, Panamą, oraz Tunezją. Po wygraniu wszystkich trzech spotkań (odpowiednio z Panamą 3:0, Tunezją 5:2 i Anglią 1:0) z kompletem punktów awansowali z pierwszego miejsca w grupie do 1/8 finału. W tej fazie turnieju rywalem Belgów była Japonia. Podopieczni Roberto Martineza wygrali to spotkanie 3:2 i awansowali tym samym do ćwierćfinału mundialu w którym zmierzyli się z reprezentacją Brazylii. Wygrali to spotkanie 2:1, wywalczając tym samym awans do półfinału turnieju, w którym grali z Francją. Przegrali ten mecz 0:1. W ostatnim swoim występie na mundialu Belgowie zagrali z Anglią o III miejsce. Wygrali to spotkanie 2:0. Był to zarazem najlepszy jak dotąd występ drużyny belgijskiej w mistrzostwach świata.

Najnowsze wyniki[edytuj | edytuj kod]

Mecze reprezentacji Belgii pod wodzą Marca Wilmotsa (od 2012)
Data	Przeciwnik	Z-R-P	Wynik	Stadion	Rozgrywki
2012
25 maja 2012	Czarnogóra	R	2–2	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	mecz towarzyski
2 czerwca 2012	Anglia	P	0–1	Stadion Wembley, Londyn	mecz towarzyski
15 sierpnia 2012	Holandia	Z	4–2	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	mecz towarzyski
7 września 2012	Walia	Z	2–0	Cardiff City Stadium, Cardiff	El. do Mundialu 2014
11 września 2012	Chorwacja	R	1–1	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	El. do Mundialu 2014
12 października 2012	Serbia	Z	3–0	Stadion Crvena Zvezda, Belgrad	El. do Mundialu 2014
16 października 2012	Szkocja	Z	2–0	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	El. do Mundialu 2014
14 listopada 2012	Rumunia	P	1–2	Stadionul Naţional, Bukareszt	mecz towarzyski
2013
6 lutego 2013	Słowacja	Z	2–1	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	mecz towarzyski
22 marca 2013	Macedonia Północna	Z	2–0	Arena Narodowa im. Filipa II Macedońskiego, Skopje	El. do Mundialu 2014
26 marca 2013	Macedonia Północna	Z	1–0	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	El. do Mundialu 2014
30 maja 2013	Stany Zjednoczone	Z	4–2	Cleveland Browns Stadium, Cleveland	mecz towarzyski
7 czerwca 2013	Serbia	Z	2–1	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	El. do Mundialu 2014
14 sierpnia 2013	Francja	R	0–0	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	mecz towarzyski
6 września 2013	Szkocja	Z	2–0	Hampden Park, Glasgow	El. do Mundialu 2014
11 październik 2013	Chorwacja	Z	2–1	Stadion Poljud, Split	El. do Mundialu 2014
15 października 2013	Walia	R	1–1	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	El. do Mundialu 2014

Sztab szkoleniowy[edytuj | edytuj kod]

Trener-selekcjoner: Roberto Martínez^[1]
Asystent: Graeme Jones
Asystent: Thierry Henry
Trener bramkarzy: Iñaki Bergara
Trener bramkarzy: Erwin Lemmens (od stycznia 2013)
Trener przygotowania fizycznego: Erik Roex

Udział w międzynarodowych turniejach[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach świata
Rok	Kwalifikacje	Wynik
1930	Awans	Faza grupowa
1934	Awans	Faza grupowa
1938	Awans	Faza grupowa
1950	Nie brała udziału
1954	Awans	Faza grupowa
1958	Nie zakwalifikowała się
1962
1966
1970	Awans	Faza grupowa
1974	Nie zakwalifikowała się
1978	Nie zakwalifikowała się
1982	Awans	Druga faza grupowa
1986	Awans	IV miejsce
1990	Awans	1/8 finału
1994	Awans	1/8 finału
1998	Awans	Faza grupowa
2002	Awans	1/8 finału
2006	Nie zakwalifikowała się
2010	Nie zakwalifikowała się
2014	Awans	Ćwierćfinał
2018	Awans	III miejsce
2022

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach Europy
Rok	Kwalifikacje	Wynik
1960	Nie zakwalifikowała się
1964
1968
1972	Gospodarz	III miejsce
1976
1980	Awans	II miejsce
1984	Awans	Faza grupowa
1988	Nie zakwalifikowała się
1992
1996
2000	Gospodarz	Faza grupowa
2004	Nie zakwalifikowała się
2008
2012
2016	Awans	Ćwierćfinał
2020	Awans

Rekordziści[edytuj | edytuj kod]

Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Najwięcej występów w kadrze[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Zawodnik	Lata gry w kadrze	Mecze^[2]	Bramki^[2]
1.	Jan Vertonghen	2007–	118	9
2.	Eden Hazard	2008–	106	32
3.	Axel Witsel	2008–	105	9
4.	Toby Alderweireld	2009–	98	4
5.	Jan Ceulemans	1977–1991	96	23
6.	Timmy Simons	2001–2016	94	6
7.	Dries Mertens	2011–	90	18
8.	Vincent Kompany	2004–	89	4
9.	Marouane Fellaini	2007–2018	87	18
10.	Eric Gerets	1975–1991	86	2
10.	Franky Van der Elst	1984–1998	86	1

Aktualizacja: 20 listopada 2019

Najwięcej goli w kadrze[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Zawodnik	Lata gry w kadrze	Bramki^[2]	Mecze^[2]
1.	Romelu Lukaku	2010–	52	84
2.	Eden Hazard	2008–	32	106
3.	Bernard Voorhoof	1928–1940	30	61
3.	Paul Van Himst	1960–1974	30	81
5.	Marc Wilmots	1994–2002	28	70
6.	Joseph Mermans	1945–1956	27	56
7.	Robert De Veen	1906–1913	26	23
7.	Raymond Braine	1925–1939	26	54
9.	Wesley Sonck	2001–2010	24	55
10.	Jan Ceulemans	1977–1991	23	96
10.	Marc Degryse	1984–1996	23	63

Aktualizacja: 20 listopada 2019

Aktualny skład[edytuj | edytuj kod]

Lista 23 piłkarzy powołanych przez selekcjonera Marca Wilmotsa na Euro 2016. Występy i gole aktualne na 9 sierpnia 2016 roku :

Nr	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Występy	Gole	Obecny klub
Bramkarze
1	Thibaut Courtois	11.05.1992	42	0	Real Madryt
12	Simon Mignolet	06.03.1988	16	0	Club Brugge
13	Jean-François Gillet	31.05.1979	9	0	Standard Liège
Obrońcy
2	Toby Alderweireld	02.03.1989	60	2	Tottenham Hotspur
3	Thomas Vermaelen	14.11.1985	58	1	Vissel Kobe
5	Jan Vertonghen	24.04.1987	81	6	Tottenham Hotspur
15	Jason Denayer	28.06.1995	8	0	Manchester City
16	Thomas Meunier	12.09.1991	9	0	Paris Saint-Germain
18	Christian Kabasele	24.02.1991	0	0	Watford F.C.
21	Jordan Lukaku	25.07.1994	5	0	S.S. Lazio
23	Laurent Ciman	05.08.1985	12	1	Montreal Impact
Pomocnicy
4	Radja Nainggolan	04.05.1988	24	6	Cagliari Calcio
6	Axel Witsel	12.01.1989	72	7	Borussia Dortmund
7	Kevin De Bruyne	18.06.1991	45	12	Manchester City
8	Marouane Fellaini	22.11.1987	71	15	Shandong Luneng
11	Yannick Carrasco	04.09.1993	9	1	Atlético Madryt
19	Moussa Dembélé	16.07.1987	66	5	Tottenham Hotspur
Napastnicy
9	Romelu Lukaku	13.05.1993	49	14	Inter Mediolan
10	Eden Hazard	07.01.1991	70	14	Real Madryt
14	Dries Mertens	06.05.1987	50	8	SSC Napoli
17	Divock Origi	18.04.1995	21	3	Liverpool F.C.
20	Christian Benteke	03.12.1990	28	6	Crystal Palace F.C.
22	Michy Batshuayi	02.10.1993	7	3	Chelsea F.C.

Źródło: http://euro2016.pl/reprezentacja-belgii/

Trenerzy reprezentacji Belgii od lat 90.[edytuj | edytuj kod]

Trener	Wiek¹	Data zatrudnienia	Data rezygnacji	M	Z	R	P	%Z	Okoliczności rezygnacji
Walter Meeuws	38	23 lipca 1989^[3]	21 lutego 1990^[3]	6^[4]	2	3	1	33%	Asystent Thysa ustąpił miejsca swojemu mistrzowi kilka miesięcy przed rozpoczęciem Mundialu 1990^[3]..
Guy Thys	78	26 maja 1990	1 maja 1991	13^[4]	4	4	5	30%	Najbardziej utytułowany selekcjoner reprezentacji, prowadzący ją w latach 1976–89, zakończył karierę szkoleniową po porażce w eliminacjach Euro 1992^[3].
Paul Van Himst	48	1 maja 1991^[5]	13 kwietnia 1996^[6]	36^[4]	19	5	12	52%	Złożył dymisję po przegranych eliminacjach Euro 1996. Wcześniej doprowadził reprezentację do 1/8 finału Mundialu 1994^[6]..
Wilfried van Moer	51	13 kwietnia 1996^[7]	21 stycznia 1997^[7]	5^[4]	2	2	1	40%	Asystent Van Himsta miał podpisany kontrakt tylko na rok. Decyzję o dymisji przyspieszyła porażka 0–3 z Holandią w eliminacjach Mundialu 1998^[6].
Georges Leekens	48	1 lutego 1997^[7]	20 sierpnia 1999^[8]	29^[4]	10	10	9	34%	Został zwolniony po tym, jak reprezentacja Belgii – współgospodarz Euro 2000 – na rok przed turniejem przegrała sześć meczów towarzyskich.
Robert Waseige	60	20 sierpnia 1999^[8]	17 czerwca 2002^[9]	35^[4]	16	11	8	45%	Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami po Mundialu 2002 (1/8 finału) podpisał kontrakt ze Standardem Liège^[9].
Aimé Anthuenis	59	29 czerwca 2002^[10]	18 października 2005^[11]	29^[4]	12	7	10	41%	Został zwolniony po zakończeniu nieudanych eliminacji Mundialu 2006. Wcześniej z kadrą przegrał także kwalifikacje Euro 2004^[11].
René Vandereycken	52	1 stycznia 2006^[12]	7 kwietnia 2009^[13]	30^[4]	10	7	13	33%	Został zwolniony po dwu porażkach z Bośnią i Hercegowiną w eliminacjach Mundialu 2010. Wcześniej z kadrą przegrał kwalifikacje Euro 2008^[13].
Franky Vercauteren	53	5 maja 2009^[14]	9 września 2009^[15]	5^[4]	0	1	4	0%	Jako trener tymczasowy miał prowadzić kadrę do końca 2009 r. Złożył dymisję po porażce 1–2 z Armenią, kończącej eliminacje Mundialu 2010^[15].
Dick Advocaat	62	1 października 2009^[16]	15 kwietnia 2010^[17]	5^[4]	3	0	2	60%	Zaledwie po sześciu miesiącach pracy zrezygnował ze stanowiska bez podania przyczyny. Miesiąc później podpisał kontrakt z reprezentacją Rosji^[17].
Georges Leekens	61	11 maja 2010^[18]	13 maja 2012^[19]	19^[4]	8	7	4	42%	Cztery miesiące przed rozpoczęciem eliminacji Mundialu 2014 odszedł do Club Brugge. Wcześniej z kadrą przegrał kwalifikacje Euro 2012^[19].
Marc Wilmots	43	15 maja 2012	15 lipca 2016	51^[20]	34	8	9	66%	Po zaskakującym odpadnięciu w ćwierćfinale Euro 2016 został zwolniony ze stanowiska^[21].
Roberto Martínez ²	45	3 sierpnia 2016		0	0	0	0	0%

¹ W chwili obejmowania funkcji selekcjonera.
² Stan na 16 lipca 2018.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Stan aktualny na 19 grudnia 2018.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ BelgianFootball.be: Red Devils – Staff
↑ ^a ^b ^c ^d eu-football.info (ang.). [dostęp 25 maja 2011].
↑ ^a ^b ^c ^d Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1994, s. 39.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k BelgianFootball.be: Games per trainer (Dostęp 24 września 2012)
↑ Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1994, s. 41
↑ ^a ^b ^c Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 44.
↑ ^a ^b ^c Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 43.
↑ ^a ^b ERKA. Belgijska zmiana. „Gazeta Wyborcza”, nr 195, wydanie z dnia 21/08/1999, SPORT, str. 32
↑ ^a ^b BreakingNews.ie: Waseige resigns as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)
↑ CNN_SportsIllustrated.com: Anthuenis is new Belgian national coach (Dostęp 24 września 2012)
↑ ^a ^b ESPN: Aime Anthuenis has been relieved of his duties as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)
↑ PeopleDaily.com: Rene Vandereycken named as coach of Belgium national soccer team (Dostęp 24 września 2012)
↑ ^a ^b Sport.pl: Rene Vandereycken zdymisjonowany (Dostęp 24 września 2012)
↑ UEFA.com: Vercauteren accepts Belgium posting (Dostęp 24 września 2012)
↑ ^a ^b FIFA.com: Belgian FA make early Advocaat approach (Dostęp 24 września 2012)
↑ Sport.pl: Dick Advocaat obejmie reprezentację Belgii już w październiku (Dostęp 24 września 2012)
↑ ^a ^b The Telegraph: Dick Advocaat resigns as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)
↑ Goal.com: Georges Leekens Appointed New Belgium Coach (Dostęp 24 września 2012)
↑ ^a ^b UEFA.com: Leekens leave Belgium post for Club Brugge (Dostęp 24 września 2012)
↑ BelgianFootball.be: Games per trainer (Dostęp 23 listopada 2012)
↑ Euro 2016. Marc Wilmots pożegnał się ze stanowiskiem – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Stan aktualny na 16 lipca 2020.

[kbv-5] w imieniu Belgijskiej FA

[t-6] tymczasowo

[elo-2] Stan aktualny na 19 grudnia 2018.

[3] BelgianFootball.be: Red Devils – Staff

[eu-football-4] u-football.info (ang.). [dostęp 25 maja 2011].

[ReferenceA-7] Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1994, s. 39.

[belgianfootball.be-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k BelgianFootball.be: Games per trainer (Dostęp 24 września 2012)

[9] Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1994, s. 41

[ReferenceB-10] Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 44.

[ReferenceC-11] Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 43.

[ERKA._1999-12] ERKA. Belgijska zmiana. „Gazeta Wyborcza”, nr 195, wydanie z dnia 21/08/1999, SPORT, str. 32

[breakingnews.ie-13] BreakingNews.ie: Waseige resigns as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)

[14] CNN_SportsIllustrated.com: Anthuenis is new Belgian national coach (Dostęp 24 września 2012)

[m.espn.go.com-15] ESPN: Aime Anthuenis has been relieved of his duties as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)

[16] PeopleDaily.com: Rene Vandereycken named as coach of Belgium national soccer team (Dostęp 24 września 2012)

[sport.pl-17] Sport.pl: Rene Vandereycken zdymisjonowany (Dostęp 24 września 2012)

[18] UEFA.com: Vercauteren accepts Belgium posting (Dostęp 24 września 2012)

[fifa.com-19] FIFA.com: Belgian FA make early Advocaat approach (Dostęp 24 września 2012)

[20] Sport.pl: Dick Advocaat obejmie reprezentację Belgii już w październiku (Dostęp 24 września 2012)

[telegraph.co.uk-21] The Telegraph: Dick Advocaat resigns as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)

[22] Goal.com: Georges Leekens Appointed New Belgium Coach (Dostęp 24 września 2012)

[uefa.com-23] UEFA.com: Leekens leave Belgium post for Club Brugge (Dostęp 24 września 2012)

[24] BelgianFootball.be: Games per trainer (Dostęp 23 listopada 2012)

[25] Euro 2016. Marc Wilmots pożegnał się ze stanowiskiem – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).

[kosovo-26] Państwo uznawane częściowo.

[przedUEFA-27] Reprezentacja istniała przed powstaniem UEFA.

[a]

[a]

[1]

[2]

[A]

[B]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[A]

[B]