Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej mężczyzn
![]() Emblemat reprezentacji | |||||||
Przydomek |
La Furia Roja (Wściekła Czerwień), | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Związek | |||||||
Sponsor techniczny | |||||||
Menedżer generalny | |||||||
Trener |
Luis de la Fuente | ||||||
Asystent trenera | |||||||
Skrót FIFA |
ESP | ||||||
Ranking FIFA |
| ||||||
Miejsce w rankingu Elo |
| ||||||
Zawodnicy | |||||||
Kapitan | |||||||
Najwięcej występów |
Sergio Ramos (180) | ||||||
Najwięcej bramek |
David Villa (59) | ||||||
Mecze | |||||||
Pierwszy mecz![]() ![]() (Bilbao, Hiszpania; 07.10.1921) | |||||||
Najwyższe zwycięstwo![]() ![]() (Madryt, Hiszpania; 21.05.1933) | |||||||
Najwyższa porażka![]() ![]() (Amsterdam, Holandia; 04.06.1928) | |||||||
Medale | |||||||
Igrzyska olimpijskie | |||||||
| |||||||
Mistrzostwa świata | |||||||
| |||||||
Mistrzostwa Europy | |||||||
| |||||||
Strona internetowa | |||||||
|
Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej (hiszp. La selección de fútbol de España) – zespół piłkarski, reprezentujący Hiszpanię w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo hiszpańskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Real Federación Española de Fútbol.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na arenie międzynarodowej zadebiutowała w 1921 roku, wygrała dziesięć pierwszych meczów. Przegrała dopiero w 1923 roku z Belgią.
Podczas Euro 1960, po decyzji premiera Hiszpanii Luisa Carrero Blanco, drużyna narodowa zmuszona była wycofać się z ćwierćfinałowego meczu z reprezentacją ZSRR. W 1964 roku, w finale kolejnych mistrzostw Europy, zespół prowadzony przez José Villalongę pokonał właśnie Związek Radziecki, zdobywając swoje pierwsze trofeum piłkarskie.
Dwadzieścia lat później piłkarze hiszpańscy byli blisko powtórzenia historycznego sukcesu z 1964 roku. Tym razem pod wodzą Miguela Muñoza również dotarli do finału, w którym po błędzie bramkarza i kapitana zespołu Luisa Arconady przegrali 0:2 z Francją. Rok po tych mistrzostwach Arconada zakończył reprezentacyjną karierę, a jego następca – Andoni Zubizarreta, przez kolejne trzynaście lat był pierwszym bramkarzem Hiszpanii i z liczbą 126 meczów, do 15 listopada 2011 roku, pozostawał rekordzistą pod względem występów. Zubizarreta, podobnie jak Arconada, także odchodził w niesławie – po kilku niefrasobliwych interwencjach 37-letniego wówczas golkipera, Hiszpanie odpadli już po fazie grupowej Mundialu 1998.
O reprezentacji Hiszpanii do 2008 roku mawiano, że „grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze”, bowiem Hiszpanie często przed wielkimi imprezami piłkarskimi zaliczani byli do grona faworytów, a na samym turnieju nie spełniali oczekiwań kibiców. Aż do roku 2010, nigdy nie znaleźli się w gronie medalistów mistrzostw świata, a ich największym sukcesem na tejże imprezie było IV miejsce zdobyte w 1950 roku.
Od czasu wygranych mistrzostw Europy, poza finałem z 1984 roku, reprezentacja nie mogła pochwalić się żadnym sukcesem. Rozgrywki o Puchar Świata oraz Puchar Europy kończyła zazwyczaj na ćwierćfinale. Mimo jednej z najlepszych lig piłkarskich na świecie oraz silnej reprezentacji młodzieżowej dorosła kadra, w której w latach 90. nie brakowało indywidualności, przegrywała najważniejsze mecze. Na Mundialu 2006 Hiszpania, której selekcjonerem od 2004 roku był 69-letni Luis Aragonés, doszła zaledwie do drugiej rundy.
Mimo odpadnięcia z rozgrywek o Puchar Świata Aragonés pozostał na stanowisku i awansował z reprezentacją Hiszpanii do Mistrzostw Europy w 2008 roku, a następnie doprowadził ją do zwycięstwa w turnieju finałowym. Prowadzona przez niego drużyna przerwała trwającą od 1964 roku passę porażek w finałach rozgrywek międzynarodowych. 29 czerwca 2008 roku w finale Euro 2008 Hiszpania pokonała 1:0 Niemcy. Decydującego gola strzelił Fernando Torres. 11 lipca 2010 roku pod wodzą Vicente del Bosque zdobyli mistrzostwo świata w piłce nożnej, pokonując w finale Holandię 1:0. Decydującą bramkę zdobył Andrés Iniesta w 116 minucie meczu. Dwa lata później Hiszpanie okazali się bezkonkurencyjni na polsko-ukraińskich Mistrzostwach Europy, miażdżąc w finale Włochów aż 4:0. Hiszpanie stali się tym samym pierwszą drużyną, która obroniła Mistrzostwo Europy. Jako pierwsi również zdobyli trzeci tytuł rangi mistrzowskiej z rzędu.
Od wielu lat Hiszpania wygrywała większość turniejów juniorskich i młodzieżowych. Do jej najważniejszych sukcesów zaliczyć należy: złoto na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku, mistrzostwo Europy U-21 1998 i 2000, mistrzostwo świata U-20 1999 oraz srebro na Igrzyskach w 2000 roku. Większość tych trofeów zdobyła pod wodzą Iñakiego Sáeza.
Obecnie według rankingu FIFA reprezentacja Hiszpanii zajmuje 10. miejsce (stan na październik 2016)[1], natomiast w rankingu UEFA, reprezentacja Hiszpanii zajmuje 1. miejsce (stan na październik 2016)[2].
Udział w Mistrzostwach Świata[edytuj | edytuj kod]
- 1930 – Nie brała udziału
- 1934 – Ćwierćfinał
- 1938 – Nie brała udziału
- 1950 – IV miejsce
- 1954–1958 – Nie zakwalifikowała się
- 1962 – Faza grupowa
- 1966 – Faza grupowa
- 1970–1974 – Nie zakwalifikowała się
- 1978 – Faza grupowa
- 1982 – Druga faza grupowa
- 1986 – Ćwierćfinał
- 1990 – 1/8 finału
- 1994 – Ćwierćfinał
- 1998 – Faza grupowa
- 2002 – Ćwierćfinał
- 2006 – 1/8 finału
- 2010 – Mistrzostwo
- 2014 – Faza grupowa
- 2018 – 1/8 finału
- 2022 – 1/8 finału
Udział w Mistrzostwach Europy[edytuj | edytuj kod]
- 1960 – Wycofała się w trakcie eliminacji
- 1964 – Mistrzostwo
- 1968–1976 – Nie zakwalifikowała się
- 1980 – Faza grupowa
- 1984 – II miejsce
- 1988 – Faza grupowa
- 1992 – Nie zakwalifikowała się
- 1996 – Ćwierćfinał
- 2000 – Ćwierćfinał
- 2004 – Faza grupowa
- 2008 – Mistrzostwo
- 2012 – Mistrzostwo
- 2016 – 1/8 finału
- 2020 – III/IV miejsce
Hiszpania na Euro 2008[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Hiszpanii wywalczyła awans do Mistrzostw Europy w 2008 roku z grupy F. Drużyna przed losowaniem grup finałowych została rozstawiona na 12 miejscu i zajęła ostatnie miejsce w trzecim koszyku. Hiszpanie w rozgrywkach grupowych pokonali 4:1 reprezentację Rosji, 2:1 reprezentację Szwecji i 2:1 reprezentację Grecji. W ćwierćfinale Hiszpanie zwyciężyli 4:2 w rzutach karnych z Włochami. W półfinale ponownie spotkali się z Rosją, z którą mecz zakończył się zwycięstwem Hiszpanów 3:0. W finałowej potyczce z Niemcami zwyciężyli 1:0 po golu Fernanda Torresa w 33 minucie. Drużyna Hiszpanii okazała się być najskuteczniejszą drużyną turnieju pod względem liczby strzelonych bramek. Królem strzelców mistrzostw został hiszpański napastnik David Villa, a Xaviego ogłoszono najlepszym piłkarzem turnieju. Oprócz tego do najlepszej jedenastki turnieju wybrano aż dziewięciu hiszpańskich zawodników.
Krótko po mistrzostwach FIFA ogłosiła swój ranking najlepszych drużyn świata i Hiszpania zajęła w nim pierwsze miejsce. Po raz pierwszy w historii rankingu, najlepsza drużyna z tego rankingu, nie była mistrzem świata.
Hiszpania na Pucharze Konfederacji 2009[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
Rok po zdobyciu mistrzostwa Europy Hiszpanie wzięli udział w rozgrywkach o Puchar Konfederacji. Trafili w nich do grupy A razem z gospodarzem tej imprezy reprezentacją RPA, oraz Irakiem i Nową Zelandią. Po trzech wygranych meczach (odpowiednio z Nową Zelandią 5:0, Irakiem 1:0, oraz Republiką Południowej Afryki 2:0) z kompletem dziewięciu punktów na koncie awansowali z pierwszego miejsca do fazy półfinałowej.
Zespół | Pkt | M | Z | R | P | Br+ | Br− | +/− |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
9 | 3 | 3 | 0 | 0 | 8 | 0 | +8 |
![]() |
4 | 3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 0 |
![]() |
2 | 3 | 0 | 2 | 1 | 0 | 1 | -1 |
![]() |
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 0 | 7 | -7 |
W półfinałach los skojarzył ich ze Stanami Zjednoczonymi, z którymi ekipa hiszpańska przegrała 0:2. W meczu o trzecie miejsce spotkali się więc z reprezentacją RPA z którymi wygrali po dogrywce 3:2 zdobywając na tym turnieju brązowy medal[3]
Hiszpania na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej 2010[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Hiszpanii na mundialu w RPA po raz pierwszy w historii sięgnęła po puchar świata w piłce nożnej. Hiszpanie jednak przez większość turnieju nie zachwycali swoją grą, a mistrzostwa rozpoczęli od przegranej ze Szwajcarią. Dalej w fazie grupowej wygrali z Hondurasem 2:0 oraz z Chile 2:1. W 1/8 finału pokonali reprezentację Portugalii 1:0, w ćwierćfinale pokonali Paragwaj 1:0, a w meczu półfinałowym zwyciężyli z Niemcami również 1:0. W meczu finałowym zmierzyli się z reprezentacją Holandii. Gol Andrésa Iniesty w 116. minucie meczu uczynił Hiszpanię zwycięzcą mundialu.
Hiszpania na Euro 2012[edytuj | edytuj kod]

Hiszpanie znaleźli się w grupie C:
Msc. | Drużyna | M | Z | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
3 | 2 | 1 | 0 | 6 | 1 | +5 | 7 |
2. | ![]() |
3 | 1 | 2 | 0 | 4 | 2 | +2 | 5 |
3. | ![]() |
3 | 1 | 1 | 1 | 4 | 3 | +1 | 4 |
4. | ![]() |
3 | 0 | 0 | 3 | 1 | 9 | -8 | 0 |
Ekipa Vicente Del Bosque po remisie z Włochami (1:1) i zwycięstwach nad Irlandią (4:0) i Chorwacją (1:0) awansowała z pierwszego miejsca i w ćwierćfinale zmierzyła się z reprezentacją Francji. Hiszpanom udało się zwyciężyć 2:0 po dwóch golach Xabiego Alonso i w półfinale spotkali się z drużyną Portugalii, z którą wygrali dopiero po rzutach karnych (2:4). 1 lipca 2012 w finale na Stadionie Olimpijskim w Kijowie Hiszpanie wygrali z reprezentacją Włoch 4:0 i stali się pierwszą drużyną w historii, która obroniła tytuł mistrza Europy. Królem strzelców EURO 2012 został Hiszpan Fernando Torres, który zdobył 3 bramki i zanotował asystę. Warto nadmienić, że tego samego dnia, Hiszpania jako pierwsza reprezentacja w dziejach zdobyła tytuł mistrzowski trzeci raz z rzędu (Euro 2008, MŚ 2010, ME 2012) a drugi z rzędu licząc Mistrzostwa Starego Kontynentu (ME 2008, ME 2012). Złotego Buta zdobył Fernando Torres, a tytuł MVP turnieju otrzymał Andrés Iniesta.
Hiszpania na Pucharze Konfederacji 2013[edytuj | edytuj kod]
Hiszpania została ulokowana w grupie B:
Miejsce | Flaga | Drużyna | Mecze | Zwycięstwa | Remisy | Porażki | Bramki zdobyte | Bramki stracone | Bilans bramkowy | Punkty |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
Hiszpania | 3 | 3 | 0 | 0 | 15 | 1 | +14 | 9 |
2 | ![]() |
Urugwaj | 3 | 2 | 0 | 1 | 11 | 3 | +8 | 6 |
3 | ![]() |
Nigeria | 3 | 1 | 0 | 2 | 7 | 6 | +1 | 3 |
4 | ![]() |
Tahiti | 3 | 0 | 0 | 3 | 1 | 24 | -23 | 0 |
W półfinale „La Roja” zmierzyła się z Włochami, gdzie po dziewięćdziesięciu minutach utrzymywał się wynik 0:0 i zwycięzcę wyłoniła seria rzutów karnych, w której Hiszpania wygrała 7:6. Jedenastki dla Hiszpanów wykonali: Xavi, Andrés Iniesta, Gerard Piqué, Sergio Ramos, Juan Mata, Sergio Busquets oraz Jesús Navas. W finale Hiszpanie zmierzyli się z reprezentacją Brazylii. Na Maracanie ulegli Canarinhos 0:3, co było wielkim zaskoczeniem. La Furia Roja otrzymała nagrodę FIFA Fair Play Trophy. Fernando Torres zdobył Złotego Buta, a Andrés Iniesta Srebrną Piłkę.
Brazylia ![]() |
3:0 | ![]() |
Maracanã, Rio de Janeiro Widzów: 73 531 Sędzia: ![]() | |
Fred ![]() Neymar ![]() |
(2:0) Raport |
| ||
Júlio César – Dani Alves, Thiago Silva (kapitan), David Luiz, Marcelo – Paulinho (88' Hernanes), Luiz Gustavo, Oscar – Hulk (73' Jádson), Fred (80' Jô), Neymar
trener: Luiz Felipe Scolari |
Iker Casillas (kapitan) – Álvaro Arbeloa (46' César Azpilicueta), Gerard Piqué, Sergio Ramos, Jordi Alba – Juan Mata (52' Jesús Navas), Sergio Busquets, Xavi – Andrés Iniesta, Fernando Torres (59' David Villa), Pedro Rodríguez
trener: Vicente del Bosque |
Hiszpania na Mistrzostwach Świata 2014[edytuj | edytuj kod]
Na mundialu w Brazylii Hiszpanie ulokowali się w grupie B razem z Holandią, Chile i Australią. Po zwycięstwie z Australią 3:0 po golach Davida Villi, Fernando i Juana Maty, ponieśli oni dwie porażki (z Chile 0:2 i Holandią 1:5), co skutkowało ich odpadnięciem z turnieju po fazie grupowej.
Hiszpania w kwalifikacjach do Mistrzostw Europy 2016[edytuj | edytuj kod]
Grupa C[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
Zespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
27 | 10 | 9 | 0 | 1 | 23 | 3 | +20 |
![]() |
22 | 10 | 7 | 1 | 2 | 17 | 8 | +9 |
![]() |
19 | 10 | 6 | 1 | 3 | 14 | 4 | +10 |
![]() |
11 | 10 | 3 | 2 | 5 | 8 | 14 | -6 |
![]() |
4 | 10 | 1 | 1 | 8 | 6 | 27 | -21 |
![]() |
4 | 10 | 1 | 1 | 8 | 6 | 18 | -12 |
Reprezentacja Hiszpanii w eliminacjach do Euro 2016 grała w grupie C razem ze Słowacją, Ukrainą, Białorusią, Luksemburgiem i Macedonią. Zajęła w niej pierwsze miejsce z dorobkiem dwudziestu siedmiu punktów po dziewięciu zwycięstwach i jednej porażce w dziesięciu meczach. Awansowała tym samym bezpośrednio do turnieju głównego.
Hiszpania na Mistrzostwach Europy 2016[edytuj | edytuj kod]
Na turnieju we Francji Hiszpanie znaleźli się w grupie D, razem z Chorwacją, Turcją i Czechami. Po dwóch zwycięstwach (1:0 z Czechami i 3:0 z Turcją), oraz jednej porażce (z Chorwacją 1:2), awansowali oni do 1/8 finału. Ich rywalem w tej fazie była reprezentacja Włoch. Hiszpanie przegrali to spotkanie 0:2 i zakończyli tym samym swój udział w turnieju. Po tych mistrzostwach Vicente del Bosque zrezygnował z funkcji trenera reprezentacji[4]. Jego następcą na tym stanowisku został Julen Lopetegui.
Hiszpania w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2018[edytuj | edytuj kod]
Hiszpanie w eliminacjach do rosyjskiego czempionatu grali w grupie G razem z Włochami, Albanią, Izraelem, Macedonią i Liechtensteinem. Wygrywając dziewięć spotkań, i notując jeden remis z dwudziestoma ośmioma punktami w 10 meczach uzyskali bezpośredni awans do turnieju głównego.
Hiszpania na Mistrzostwach Świata 2018[edytuj | edytuj kod]
Dwa dni przed rozpoczęciem zmagań La Furia Roja w Rosji Julen Lopetegui przestał być selekcjonerem reprezentacji (mimo obowiązującego do 2020 roku kontraktu) po tym jak został trenerem Realu Madryt. Na tym stanowisku zastąpił go (na czas mistrzostw) Fernando Hierro[5]. Na mundialu 2018 Hiszpania grała w grupie B razem z Portugalią, Marokiem, oraz Iranem. Po remisie 3:3 z Portugalczykami w pierwszym meczu, przyszło skromne zwycięstwo 1:0 z Iranem, oraz remis 2:2 z Marokiem. Pozwoliło to ostatecznie Hiszpanom zająć pierwsze miejsce w grupie i awansować do 1/8 finału. W tej fazie turnieju rywalem Iberyjczyków była reprezentacja Rosji. Hiszpania przegrała jednak ten mecz po serii rzutów karnych 3:4 (po 90 minutach i dogrywce 1:1) i odpadła z turnieju. Po tym turnieju Fernando Hierro zrezygnował z funkcji selekcjonera reprezentacji Hiszpanii. Na tym stanowisku zastąpił go Luis Enrique[6].
Zespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
5 | 3 | 1 | 2 | 0 | 6 | 5 | +1 |
![]() |
5 | 3 | 1 | 2 | 0 | 5 | 4 | +1 |
![]() |
4 | 3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 0 |
![]() |
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 4 | -2 |
Aktualna kadra[edytuj | edytuj kod]
24 osobowa kadra na Mistrzostwa Europy 2020, które odbywają się w dniach 11 czerwca 2021–11 lipca 2021. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2021.
Nr | Imię i nazwisko |
Data urodzenia |
Występy | Gole | Klub |
---|---|---|---|---|---|
Bramkarze | |||||
1 | Robert Sánchez | 18 listopada 1997 | 2 | 0 | ![]() |
13 | David Raya | 15 września 1995 | 2 | 0 | ![]() |
23 | Unai Simón | 11 czerwca 1997 | 31 | 0 | ![]() |
Obrońcy | |||||
2 | César Azpilicueta | 28 sierpnia 1989 | 44 | 0 | ![]() |
3 | Eric García | 9 stycznia 2001 | 19 | 0 | ![]() |
4 | Pau Torres | 16 stycznia 1997 | 23 | 1 | ![]() |
14 | Alejandro Balde | 18 października 2003 | 4 | 0 | ![]() |
15 | Hugo Guillamón | 31 stycznia 2000 | 3 | 0 | ![]() |
18 | Jordi Alba (kapitan) | 21 marca 1989 | 91 | 9 | ![]() |
20 | Dani Carvajal | 11 stycznia 1992 | 33 | 0 | ![]() |
24 | Aymeric Laporte | 27 maja 1994 | 19 | 1 | ![]() |
Pomocnicy | |||||
6 | Marcos Llorente | 30 stycznia 1995 | 18 | 0 | ![]() |
8 | Koke (wicekapitan) | 8 stycznia 1992 | 70 | 0 | ![]() |
9 | Gavi | 5 sierpnia 2004 | 17 | 2 | ![]() |
10 | Marco Asensio | 21 stycznia 1997 | 35 | 2 | ![]() |
11 | Ferran Torres | 29 lutego 2000 | 35 | 15 | ![]() |
16 | Rodri | 22 czerwca 1996 | 39 | 1 | ![]() |
19 | Carlos Soler | 2 stycznia 1997 | 14 | 4 | ![]() |
21 | Dani Olmo | 7 maja 1998 | 29 | 5 | ![]() |
22 | Pablo Sarabia | 11 maja 1992 | 26 | 9 | ![]() |
26 | Pedri | 25 listopada 2002 | 18 | 0 | ![]() |
Napastnicy | |||||
7 | Álvaro Morata | 23 października 1992 | 61 | 30 | ![]() |
12 | Nico Williams | 12 lipca 2002 | 7 | 1 | ![]() |
17 | Yeremi Pino | 20 października 2002 | 7 | 1 | ![]() |
25 | Ansu Fati | 31 października 2002 | 7 | 2 | ![]() |
Rekordziści[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej występów w kadrze[edytuj | edytuj kod]Stan na 6 grudnia 2022
|
Najwięcej goli w kadrze[edytuj | edytuj kod]Stan na 6 grudnia 2022
|
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ranking FIFA – aktualne notowanie – awans Polski – Historia Polskiej Piłki Nożnej – hppn.pl, www.hppn.pl [dostęp 2016-10-30] .
- ↑ m, Member associations – UEFA rankings – UEFA.com, UEFA.com [dostęp 2016-10-30] .
- ↑ FIFA.com, FIFA Confederations Cup South Africa 2009 – Teams – Spain – FIFA.com, FIFA.com [dostęp 2017-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-01] (ang.).
- ↑ Vicente Del Bosque: wysłałem pożegnalną wiadomość wszystkim poza Casillasem, 1 lipca 2016 [dostęp 2016-07-02] (pol.).
- ↑ Hiszpanie zwolnili trenera dzień przed mundialem. Jego następcą została legenda Realu Madryt – Polsat News, „polsatnews.pl” [dostęp 2018-06-15] (pol.).
- ↑ Mundial 2018: Luis Enrique trenerem Hiszpanów – Mundial 2018, sport.onet.pl [dostęp 2018-08-05] (pol.).
- ↑ a b c d eu-football.info. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna witryna związku (hiszp.)
- Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-10)]. (ang.).
- Profil na National Football Teams (ang.)
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli (ang.)
- RSSSF – archiwum trenerów 1920-
- RSSSF – archiwum wyników 1920- (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników na mistrzostwach świata (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników w eliminacjach do mistrzostw świata (ang.)
- Planet World Cup – składy Hiszpanii na poszczególnych Mundialach (ang.)
- EU-Football.info ⇒ Raporty meczowe Hiszpanii (ang.)