Reprezentacja Peru w piłce nożnej mężczyzn
| |||||||
Przydomek | „La Blanquirroja” (Biało-czerwona), „Los Incas” (Inkowie) | ||||||
Związek | Federación Peruana de Fútbol (FPF) | ||||||
Sponsor techniczny | Umbro | ||||||
Trener | ![]() | ||||||
Asystent trenera | ![]() | ||||||
Skrót FIFA | PER | ||||||
Ranking FIFA | ![]() | ||||||
Miejsce w rankingu Elo | 17. (10 lipca 2016) (1824 pkt.) | ||||||
Zawodnicy | |||||||
Kapitan | Paolo Guerrero | ||||||
Najwięcej występów | Roberto Palacios (128) | ||||||
Najwięcej bramek | Paolo Guerrero (30) | ||||||
Mecze | |||||||
Pierwszy mecz![]() ![]() (Lima, Peru; 01.11.1927) | |||||||
Najwyższe zwycięstwo![]() ![]() (Bogota, Kolumbia; 11.08.1938) | |||||||
Najwyższa porażka![]() ![]() (Santa Cruz, Boliwia; 26.06.1997) | |||||||
Medale | |||||||
Mistrzostwa Ameryki Południowej | |||||||
| |||||||
Strona internetowa | |||||||
|
Reprezentacja Peru w piłce nożnej pięciokrotnie startowała w finałach mistrzostw świata, debiutując w 1930 roku (po przegraniu meczów z Urugwajem i Rumunią zajęli ostatnie miejsce i odpadli po fazie grupowej), później występując jeszcze trzy razy w latach 1970-1982. W tym czasie "Złote Pokolenie" peruwiańskich piłkarzy z napastnikiem Teófilo Cubillasem na czele po raz drugi w swojej historii triumfowało w rozgrywkach o Copa América (w 1975 roku). Wcześniej ta sztuka udała się Peruwiańczykom w 1939 roku
Spis treści
Udział w mistrzostwach świata[edytuj | edytuj kod]
Największy sukces na światowym czempionacie Peru odniosło w roku 1970, kiedy po wyeliminowaniu Bułgarii i Maroka drużyna prowadzona przez Brazylijczyka "Didiego" Pereirę uległa w ćwierćfinale przyszłemu triumfatorowi – Brazylii 2:4. Swoje osiągnięcie reprezentacja powtórzyła osiem lat później, gdy także wyszła z grupy (wyprzedziła Szkocję, Iran i późniejszego wicemistrza świata Holandię). W drugiej rundzie przegrała wszystkie trzy mecze, nie strzelając bramki (z Brazylią 0:3, Polską 0:1 i Argentyną 0:6).
Ostatni raz Peruwiańczycy grali na Mundialu w 1982 roku. Na boiskach Hiszpanii zremisowali z Włochami i Kamerunem oraz ulegli wysoko (1:5) Polsce i musieli pożegnać się z turniejem już po fazie grupowej.
W kolejnych eliminacjach reprezentacja Peru wypadała słabo, najbliżej awansu była w roku 1986, kiedy w małej grupie przegrało tylko z Argentyną oraz w 1998, gdy jedynie gorsza różnica bramek sprawiła, że na mistrzostwa pojechali piłkarze Chile. W kwalifikacjach do Mundialu 2006 Peruwiańczycy zajęli przedostatnie miejsce. Trzydzieści sześć lat po ostatnim występie Peruwiańczyków na mundialu (1982), udało im się awansować na mistrzostwa w Rosji 2018 po dwumeczu barażowym z Nową Zelandią (0:0, 2:0). Grali w nich w grupie C razem z Francją, Australią i Danią[1]. Po minimalnych porażkach 0:1 z Duńczykami oraz Francuzami na zakończenie fazy grupowej i ostateczne pożegnanie z mundialem wygrali z Australijczykami 2:0[2][3].
- 1930 – Faza Grupowa
- 1934 – Wycofało się z eliminacji
- 1938 – Nie brało udziału
- 1950 – 1966 – Nie zakwalifikowało się
- 1970 – Ćwierćfinał
- 1974 – Nie zakwalifikowało się
- 1978 – Druga faza grupowa
- 1982 – Faza grupowa
- 1986 – 2014 – Nie zakwalifikowało się
- 2018 – Faza grupowa
Udział w Copa América[edytuj | edytuj kod]
|
|
Rekordziści[edytuj | edytuj kod]
Występy[edytuj | edytuj kod]
Stan na 30 marca 2017. |
Gole[edytuj | edytuj kod]
Stan na 30 marca 2017. |
Selekcjonerzy[edytuj | edytuj kod]
Od marca do lipca 2007 roku trenerem kadry, której gwiazdą od kilku lat pozostaje napastnik Bayernu Monachium Claudio Pizarro, po raz drugi w karierze był Julio César Uribe. Został zwolniony po nieudanym występie drużyny na Copa America 2007. Jego następcą został były reprezentant kraju José del Solar a od 2010 do 2013 roku Sergio Marcarián. Po nim peruwiańską kadrę na krótko objął Urugwajczyk Pablo Bengoechea. Obecnie reprezentację Peru prowadzi Argentyńczyk Ricardo Gareca.
# | Trener | Narodowość | Od | Do | Bilans | Osiągnięcia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
M | Z | R | P | % | Trofea | Lata | ||||||||
1. | Paulo Autuori | ![]() |
styczeń 2003 | kwiecień 2005 | 31 | 9 | 10 | 12 | 29% | |||||
2. | Freddy Ternero | ![]() |
maj 2005 | październik 2005 | 8 | 3 | 2 | 3 | 38% | |||||
3. | Franco Navarro | ![]() |
marzec 2006 | grudzień 2006 | 7 | 0 | 3 | 4 | 0% | |||||
4. | Julio César Uribe | ![]() |
marzec 2007 | lipiec 2007 | 7 | 2 | 1 | 4 | 29% | |||||
5. | José del Solar | ![]() |
lipiec 2007 | listopad 2009 | 28 | 6 | 6 | 16 | 21% | |||||
6. | Sergio Markarián | ![]() |
lipiec 2010 | październik 2013 | 43 | 15 | 14 | 14 | 35% | |||||
7. | Pablo Bengoechea | ![]() |
marzec 2014 | grudzień 2014 | 9 | 5 | 0 | 4 | 56% | |||||
8. | Ricardo Gareca | ![]() |
marzec 2015 | nadal | 28 | 11 | 7 | 10 | 39% | |||||
% |
Stan na 1 stycznia 2017.
Kursywą wyróżniono selekcjonerów tymczasowych.
W nawiasie podano, który raz selekcjoner prowadził reprezentację.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wirtualna Polska Media , MŚ 2018. Peru. Oczekiwanie na nowe złote pokolenie - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-01] (pol.).
- ↑ MŚ 2018: Australia rozczarowuje w ostatnim meczu. Peruwiańczycy strzelają na mundialu pierwszy raz OD 36 lat (pol.). przegladsportowy.pl. [dostęp 2018-06-30].
- ↑ MŚ 2018. Australia - Peru. "Kangury" nie dały rady Peruwiańczykom (pol.). sport.pl. [dostęp 2018-06-30].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona strona związku (hiszp.)
- Profil na stronie FIFA (ang.)
- Profil na National Football Teams (ang.)
- RSSSF – archiwum wyników 1927- (ang.)
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników z mistrzostw świata (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników z eliminacji do mistrzostw świata (ang.)
- Planet World Cup – składy Peru w poszczególnych Mundialach (ang.)
|