Reprezentacja Polski w piłce ręcznej mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Polska
Polska
Przydomek Biało-Czerwoni,
Gladiatorzy
Związek ZPRP
Sponsor techniczny 4F
Trener Patryk Rombel
Asystent trenera Sławomir Szmal
Skrót IHF POL
Zawodnicy
Najwięcej występów Sławomir Szmal (298)[1]
Najwięcej bramek Jerzy Klempel (1170)
Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Najwyższe zwycięstwo
 Polska 50:11 Wielka Brytania 
(1976)[1]
Najwyższa porażka
 Norwegia 41:22 Polska 
(Elverumshallen, Elverum, 11.06.2017)
Medale
Igrzyska olimpijskie
Bronze medal.svg 1976
Mistrzostwa świata
Silver medal world centered-2.svg 2007
Bronze medal world centered-2.svg 1982, 2009, 2015
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Wikinews Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa
Reprezentacja na spotkaniu z prezydentem Lechem Kaczyńskim (Pałac Prezydencki, 5 lutego 2007 roku)
Reprezentacja Polski w meczu z Argentyną podczas turnieju kwalifikacyjnego do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie – Wrocław 2008
Obrona polskiej bramki. Mecz Polska – Rosja, październik 2009
Rozgrzewka Polskiej Reprezentacji. Mecz Polska – Niemcy, 17 lipca 2010

Reprezentacja Polski w piłce ręcznej mężczyzn (zwyczajowo zwana również: reprezentacją narodową, kadrą narodową, drużyną narodową) – zespół piłki ręcznej reprezentujący Rzeczpospolitą Polską w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym występować mogą wszyscy zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialny jest Związek Piłki Ręcznej w Polsce.

Reprezentacja piłkarzy ręcznych została wybrana najlepszą drużyną roku w Plebiscycie Przeglądu Sportowego w 2007 i 2015.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Premierowy międzypaństwowy mecz drużyn siedmioosobowych reprezentacja Polski rozegrała w lipcu 1957. Zaledwie kilka miesięcy później wzięła zaś udział w swej pierwszej oficjalnej imprezie międzynarodowej – III finałach Mistrzostw Świata, odbywających się w NRD. 27 lutego 1958 w Erfurcie „biało-czerwoni” zremisowali 14:14 w debiucie z Finlandią, ostatecznie jednak zajęli 5 miejsce wśród 16 zespołów. W drugiej połowie wygranego 9:7 spotkania z Jugosławią rywale strzelili Polakom jednego gola. W meczu o piątą lokatę zespół trenera Tadeusza Breguły pokonał Norwegów 20:18, a gwiazdami naszej kadry byli wtedy Jan Suski (uznawany za najlepszego rozgrywającego w Europie) i Kazimierz „Kaju” Frąszczak[2].

Od 28 października 2004 do 19 kwietnia 2012[3] obowiązki selekcjonera kadry narodowej seniorów pełnił Bogdan Wenta. Jego asystentem był Daniel Waszkiewicz.

W dniach 9 września 2012–28 stycznia 2016 selekcjonerem kadry był Michael Biegler[4][5] (kontrakt podpisał w dniu 28 września 2012[6]). Funkcję jego asystenta pełnił Jacek Będzikowski[7]. Od 27.02.2016 trenerem został Tałant Dujszebajew[8].

Udział w turniejach międzynarodowych[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Udział w igrzyskach olimpijskich
Rok Kwalifikacje Wynik Źródło
Republika Federalna Niemiec (1949–1990) 1972 Awans 10. miejsce [1]
Kanada 1976 Awans 3. miejsce [2]
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich 1980 Awans 7. miejsce [3]
Stany Zjednoczone 1984 Awans/Wycofana przed turniejem [4]
Korea Południowa 1988 Nie zakwalifikowała się [5]
Hiszpania 1992 [6]
Stany Zjednoczone 1996 [7]
Australia 2000 [8]
Grecja 2004 [9]
Chińska Republika Ludowa 2008 Awans 5. miejsce [10]
Wielka Brytania 2012 Nie zakwalifikowała się [11]
Brazylia 2016 Awans 4. miejsce [12]
Japonia 2020

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach świata
Rok Kwalifikacje Wynik Źródło
III Rzesza 1938 Nie brała udziału [13]
Szwecja 1954 [14]
Niemiecka Republika Demokratyczna 1958 – 5. miejsce [15]
Republika Federalna Niemiec (1949–1990) 1961 Nie brała udziału [16]
Czechosłowacka Republika Socjalistyczna 1964 [17]
Szwecja 1967 Awans 12. miejsce [18]
Francja1970 14. miejsce [19]
Niemiecka Republika Demokratyczna 1974 Awans 4. miejsce [20]
Dania 1978 Awans 6. miejsce [21]
Republika Federalna Niemiec (1949–1990) 1982 Awans 3. miejsce [22]
Szwajcaria 1986 Awans 14. miejsce [23]
Czechosłowacka Republika Socjalistyczna 1990 Awans 11. miejsce [24]
Szwecja 1993 Nie zakwalifikowała się [25]
Islandia 1995 [26]
Japonia 1997 [27]
Egipt 1999 [28]
Francja 2001 [29]
Portugalia 2003 Awans 10. miejsce [30]
Tunezja 2005 Nie zakwalifikowała się [31]
Niemcy 2007 Awans 2. miejsce [32]
Chorwacja 2009 Awans 3. miejsce [33]
Szwecja 2011 Awans 8. miejsce [34]
Hiszpania 2013 Awans 9. miejsce [35]
Katar 2015 Awans 3. miejsce [36]
Francja 2017 Awans 17. miejsce
Dania/Niemcy 2019 Nie zakwalifikowała się

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach Europy
Rok Kwalifikacje Wynik Źródło
Portugalia 1994 Nie zakwalifikowała się [37]
Hiszpania 1996 [38]
Włochy 1998 [39]
Chorwacja 2000 [40]
Szwecja 2002 Awans 15. miejsce [41]
Słowenia 2004 Awans 16. miejsce [42]
Szwajcaria 2006 Awans 10. miejsce [43]
Norwegia 2008 Awans 7. miejsce [44]
Austria 2010 Awans 4. miejsce [45]
Serbia 2012 Awans 9. miejsce [46]
Dania 2014 Awans 6. miejsce [47]
Polska 2016 Gospodarz 7. miejsce [48]
Chorwacja 2018 Nie zakwalifikowała się [49]

Puchar świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w pucharze świata
Rok Kwalifikacje Wynik Źródło
Szwecja 1971 Nie brała udziału [9]
Szwecja 1974 Awans 2. miejsce
Szwecja 1979 Awans 2. miejsce
Szwecja 1984 Awans 5. miejsce
Szwecja 1988 Nie brała udziału
Szwecja 1992
Szwecja 1996
Szwecja 1999
Szwecja 2002
Szwecja 2004
Szwecja/Niemcy 2006
Szwecja 2010

Rekordziści[edytuj | edytuj kod]

Zestawienia obejmują dane uzyskane wyłącznie w oficjalnych spotkaniach międzypaństwowych seniorskiej reprezentacji Polski. Wszystkie nieoficjalne mecze kadry narodowej, bądź spotkania w kadrze innej niż seniorska (pierwsza reprezentacja) - rozegrane przez danego zawodnika - nie zostały ujęte w poniższych wykazach.

Źródło: Władysław Zieleśkiewicz 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013

Najwięcej występów w kadrze (stan na 15.01.2018)

Lp. Zawodnik Lata gry Mecze
1. Sławomir Szmal 1998–2018 298
2. Karol Bielecki 2002–2017 259
3. Marcin Lijewski 1997–2013 251
4. Andrzej Szymczak 1967–1984 234
Bartosz Jurecki 2004–2016 234
6. Jerzy Klempel 1972–1984 221
7. Daniel Waszkiewicz 1977–1989 214
8. Mariusz Jurasik 1997–2012 207
9. Alfred Kałuziński 1973–1982 204
10. Patryk Kuchczyński 2002–2014 201
11. Michał Jurecki 2005–2017 199
12. Bogdan Wenta 1981–1994 191
13. Zbigniew Tłuczyński 1978–1990 186
14. Krzysztof Lijewski 2003–2017 185
15. Zbigniew Plechoć 1983–1990 178
16. Henryk Rozmiarek 1971–1980 177
17. Jan Gmyrek 1970–1979 176
18. Damian Wleklak 1998–2009 164
19. Mariusz Jurkiewicz 2002–2017 163
20. Janusz Brzozowski 1973–1982 162
Robert Nowakowski 1989–2003 162

Najwięcej goli w kadrze (stan na 15.01.2018)

Lp. Zawodnik Lata gry Gole
1. Jerzy Klempel 1972–1984 1170
2. Karol Bielecki 2002–2017 955
3. Bogdan Wenta 1981–1994 763
4. Bartosz Jurecki 2004–2016 729
5. Marcin Lijewski 1997–2013 711
6. Robert Nowakowski 1989–2003 709
7. Daniel Waszkiewicz 1977–1989 705
8. Mariusz Jurasik 1997–2012 704
9. Alfred Kałuziński 1973–1982 620
10. Grzegorz Tkaczyk 2000–2012 549
11. Michał Jurecki 2005–2017 547
12. Zbigniew Tłuczyński 1978–1990 527
13. Tomasz Tłuczyński 2006–2012 503
14. Lesław Dziuba 1981–1990 447
15. Krzysztof Lijewski 2003–2017 439
16. Patryk Kuchczyński 2002–2014 435
17. Zbigniew Plechoć 1983–1990 427
18. Piotr Przybecki 1989–2005 372
19. Grzegorz Kosma 1969–1984 355
20. Piotr Obrusiewicz 1994–2006 348

Trenerzy reprezentacji Polski[edytuj | edytuj kod]

Ważne mecze[edytuj | edytuj kod]

Aktualna kadra[edytuj | edytuj kod]

Numer Zawodnik Pozycja Rok urodzenia Wzrost Mecze Bramki Klub
12. Mateusz Kornecki Bramkarz 1994 194 cm 20 1 Polska Górnik Zabrze
61. Adam Malcher Bramkarz 1986 198 cm 63 1 Polska Gwardia Opole
1. Adam Morawski Bramkarz 1994 190 cm 29 1 Polska Wisła Płock
16. Piotr Wyszomirski Bramkarz 1988 195 cm 117 3 Niemcy TBV Lemgo
26. Michał Daszek Skrzydłowy 1992 182 cm 100 246 Polska Wisła Płock
25. Arkadiusz Moryto Skrzydłowy 1997 182 cm 34 139 Polska Vive Kielce
19. Jan Czuwara Skrzydłowy 1995 184 cm 15 20 Polska Górnik Zabrze
25. Piotr Jarosiewicz Skrzydłowy 1998 179 cm 0 0 Polska Azoty Puławy
6. Przemysław Krajewski Skrzydłowy 1987 184 cm 114 251 Polska Wisła Płock
31. Krzysztof Komarzewski Skrzydłowy 1998 198 cm 0 0 Polska Wybrzeże Gdańsk
23. Kamil Syprzak Obrotowy 1991 208 cm 113 216 Hiszpania FC Barcelona
3. Paweł Salacz Obrotowy 1997 207 cm 3 2 Polska Wybrzeże Gdańsk
28. Maciej Gębala Obrotowy 1994 200 cm 39 28 Niemcy SC DHfK Leipzig
10. Patryk Walczak Obrotowy 1992 198 cm 31 23 Niemcy TuS N-Lübbecke
Ariel Pietrasik Rozgrywający 1999 198 cm 0 0 Luksemburg HC Berchem
33. Paweł Paczkowski Rozgrywający 1993 192 cm 34 76 Ukraina Motor Zaporoże
9. Szymon Sićko Rozgrywający 1997 198 cm 7 1 Polska Górnik Zabrze
4. Michał Olejniczak Rozgrywający 2001 0 0 Polska SMS Gdańsk
2. Damian Przytuła Rozgrywający 1998 198 cm 2 0 Polska MMTS Kwidzyn
49. Piotr Chrapkowski Rozgrywający 1988 202 cm 104 163 Niemcy SC Magdeburg
5. Bartosz Kowalczyk Rozgrywający 1996 191 cm 2 3 Polska Stal Mielec
30. Rafał Przybylski Rozgrywający 1991 200 cm 45 96 Francja Fenix Toulouse Handball
45. Michał Szyba Rozgrywający 1988 196 cm 40 46 Francja Cesson Rennes MHB
7. Denis Szczęsny Rozgrywający 1993 196 cm 2 5 Niemcy TUSEM Essen
27. Adrian Kondratiuk Rozgrywający 1993 190 cm 10 12 Polska Wybrzeże Gdańsk
32. Kamil Adamczyk Rozgrywający 1998 196 cm 0 0 Polska Wybrzeże Gdańsk
22. Marek Szpera Rozgrywający 1987 191 cm Polska MKS Kalisz

Na Igrzyskach[edytuj | edytuj kod]

Prowadzona przez Zygfryda Kuchtę męska kadra narodowa w 1983 po raz czwarty z rzędu zakwalifikowała się do Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles, jednak na skutek wycofania się Polski z tej imprezy (presja polityczna ZSRR na kraje ówczesnego bloku socjalistycznego) nie dane im było wystąpić w turnieju olimpijskim. Jednym z ówczesnych kadrowiczów był Bogdan Wenta, dla którego od tego momentu udział w Igrzyskach stał się głównym celem kariery. Udało mu się tego dokonać dopiero 16 lat później w barwach Niemiec, oraz jako trenerowi prowadzącemu reprezentację Polski mężczyzn 31 maja 2008 na turnieju kwalifikacyjnym we Wrocławiu.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej występów dla męskiej reprezentacji Polski w finałach mistrzostw świata mają Marcin Lijewski i Mariusz Jurasik, którzy wystąpili we wszystkich 36 meczach podczas MŚ 2003, MŚ 2007, MŚ 2009 i MŚ 2011.

Najwięcej goli w finałach MŚ strzelił dla Polski Tomasz Tłuczyński (135 bramek), który wyprzedza Mariusza Jurasika (118 bramek), Karola Bieleckiego (113 bramek), Marcina Lijewskiego (106 bramek) i Jerzego Klempela (105 bramek).

Najwięcej występów dla męskiej reprezentacji Polski w finałach mistrzostw Europy mają Marcin Lijewski (26 meczów), Sławomir Szmal (25), Karol Bielecki (23) oraz Mariusz Jurasik, Patryk Kuchczyński i Bartosz Jurecki (po 20). Najlepsi strzelcy to z kolei Karol Bielecki (113 bramek), Mariusz Jurasik (69), Marcin Lijewski (68), Grzegorz Tkaczyk (65) i Bartosz Jurecki (59).

1 lutego 2007 półfinałowy mecz Mistrzostw Świata 2007 Polska – Dania (36:33) oglądał w hali Color Line Arena w Hamburgu komplet 13 050 osób. To rekord w całej historii MŚ jeśli chodzi o frekwencję na spotkaniu bez udziału gospodarzy danego turnieju.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wojciech Osiński, Koniec marzeń o awansie, Przegląd Sportowy nr 11 (18 000) z 15 stycznia 2018, s. 6
  2. ↑ Sylwester Sikora (Przegląd Sportowy): Od Tadeusza Breguły do Bogdana Wenty. [dostęp 19 stycznia 2011].
  3. ↑ Bogdan Wenta Odchodzi z reprezentacji (pol.). sport.wp.pl. [dostęp 2012-04-17].
  4. ↑ Michael Biegler selekcjonerem reprezentacji Polski (pol.). sportowefakty.pl. [dostęp 2012-09-10].
  5. ↑ Michael Biegler podał się do dymisji (pol.). eurosport.onet.pl, 2016-01-28. [dostęp 2016-01-28].
  6. ↑ Michael Biegler podpisał kontrakt z ZPRP. zprp.pl. [dostęp 2012-10-27].
  7. ↑ Będzikowski asystentem Bieglera!. handball24.pl. [dostęp 2013-01-15].
  8. ↑ Tałant Dujszebajew trenerem reprezentacji Polski mężczyzn (pol.). zprp.pl. [dostęp 2016-01-28].
  9. ↑ Handball – Poland (ang.). the-sports.org. [dostęp 2016-08-14].
  10. ↑ Wenta trenerem reprezentacji piłkarzy ręcznych. sport.wp.pl, 28 października 2004. [dostęp 2016-12-15].
  11. ↑ Komunikat ZPRP. zprp.pl, 26 kwietnia 2012. [dostęp 2016-12-15].
  12. ↑ M. Biegler podpisał kontrakt z ZPRP. zprp.pl, 28 września 2012. [dostęp 2016-12-15].
  13. ↑ Tałant Dujszebajew trenerem reprezentacji Polski mężczyzn. zprp.pl, 27 lutego 2016. [dostęp 2016-12-15].
  14. ↑ Oficjalnie: Piotr Przybecki nowym trenerem reprezentacji Polski!. [dostęp 2017-05-18].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reprezentacja_Polski_w_piłce_ręcznej_mężczyzn&oldid=56570881”