Koncepcja utworzenia narodowej reprezentacji Polski w piłce siatkowej kobiet pojawiła się tuż po przystąpieniu Polskiego Związku Koszykówki, Siatkówki i Szczypiorniaka (bezpośredniego protoplasty PZPS) do FIVB, w kwietniu 1947. Po raz pierwszy powołano ją w lutym 1948, zaś na arenie międzynarodowej oficjalnie zadebiutowała 14 lutego 1948, pokonując 3:1 w warszawskiej sali sportowej YMCA siatkarską kadrę Czechosłowacji. Do lata 2005 roku reprezentacja rozegrała ponad 1300 spotkań[3].
Od lat 40. do początku lat 70. XX w. żeńska reprezentacja Polski budowała pozycję polskiej siatkówki na arenie międzynarodowej, regularnie stając na podium mistrzostw Europy (4 srebrne i 4 brązowe medale), mistrzostw świata (srebrny i 2 brązowe) oraz igrzysk olimpijskich (2 brązowe medale). W pierwszych dwudziestu latach (1948-1968) na 13 turniejów rangi mistrzowskiej, w których wystąpiły polskie siatkarki zdobyły 12 medali (tylko na MŚ 1960 zajęły 4 miejsce). Medale siatkarek z mistrzostw świata siatkarek w latach 1952, 1956 i 1962 są pierwszymi polskimi medalami MŚ w sportach zespołowych, również medale z Igrzysk Olimpijskich 1964 i 1968 są pierwszymi medalami olimpijskim w Polsce w sportach zespołowych.
26. (29 pkt.)[a]
Polska 3:1 ČSR 
_pictogram.svg)
