Restytut Staniewicz

Restytut Staniewicz

Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1929 Wilno
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 2011 Puszczykowo
Miejsce spoczynku	Cmentarz parafialny św. Jana Vianneya w Poznaniu
Zawód, zajęcie	historyk
Narodowość	polska
Partia	PPS, KPN
Rodzice	Witold Staniewicz, Eugenia z domu Sumorok
Odznaczenia

Restytut Witold Staniewicz (ur. 18 sierpnia 1929 w Wilnie, zm. 18 stycznia 2011 w Puszczykowie) – polski historyk, w czasach PRL działacz opozycji demokratycznej.

Życiorys

Był synem Witolda Staniewicza (ekonomisty) i Eugenii z domu Sumorok.

W 1956 brał udział w wydarzeniach Poznańskiego Czerwca. Od 1959 do 1970 pracował w Instytucie Zachodnim, w 1965 uzyskał doktorat. W 1970 został za poglądy polityczne usunięty z Instytutu i przez dwa lata pozostawał bez pracy. W 1972 został pracownikiem Biblioteki Kórnickiej, z której został zwolniony w 1978.

W latach 70. był członkiem Konwentu Nurtu Niepodległościowego, współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, a następnie uczestnikiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W latach 80. był członkiem „Solidarności”, działał we Wszechnicy Robotniczej przy MKZ NSZZ Solidarność w Poznaniu. W latach 1988–1991 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej reaktywowanej przez Jana Józefa Lipskiego, od 1993 należał do Konfederacji Polski Niepodległej.

Po 1989 kierował poznańskim oddziałem Ogólnopolskiego Klubu Miłośników Litwy, był inicjatorem komitetu budowy pomnika Józefa Piłsudskiego w tym mieście oraz Komitetu Polska-Ukraina

Pochowany został na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya przy ulicy Lutyckiej w Poznaniu.

21 stycznia 2011 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bibliografia

• Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–1989. Tom 3. Ośrodek Karta 2006; biogram autorstwa Teresy Bochwic
• Marek Jurek: Ostatni Litwin. „Restytut był dzieckiem Kresów choć prawie całe życie przeżył w Poznaniu”. wpolityce.pl, 18 stycznia 2011. [dostęp 2012-12-30].