Rezerwat przyrody Bagno w Ewinie
| rezerwat torfowiskowy | |
| Typ rezerwatu |
fitocenotyczny |
|---|---|
| Podtyp rezerwatu |
krajobrazów naturalnych |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
26 grudnia 2024 |
| Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Łódzkiego z 2024 r., poz. 10388 |
| Powierzchnia |
20,80 ha |
| Powierzchnia otuliny |
7,89 ha |
Położenie na mapie gminy Gidle  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu radomszczańskiego  | |
 50°57′10,3″N 19°33′31,1″E/50,952861 19,558639
| |
Rezerwat przyrody Bagno w Ewinie – torfowiskowy rezerwat przyrody położony na terenie gminy wiejskiej Gidle w powiecie radomszczańskim (województwo łódzkie).
Powołanie
[edytuj | edytuj kod]Obszar chroniony utworzony został 26 grudnia 2024 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 10 grudnia 2024 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Bagno w Ewinie” (Dz. Urz. Woj. Łódzkiego z 2024 r., poz. 10388)[1]. Powstał w ramach inicjatywy „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych”[2].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Rezerwat ma 20,80 ha powierzchni, a jego otulina – 7,89 ha[1]. Obszar chroniony znajduje się w obrębie ewidencyjnym Wojnowice, podlega pod leśnictwo Niesulów (nadleśnictwo Gidle, Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Katowicach)[2]. Położony jest w mezoregionie Wzgórz Radomszczańskich. Leży w pobliżu Piliczańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu i zabudowań wsi Ewina, od której bierze swoją nazwę[3].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych torfowiska wysokiego z klasy Oxycocco-Sphagnetea oraz sosnowego boru bagiennego Vaccinio uliginosi-Pinetum stanowiącego miejsce występowania długosza królewskiego Osmunda regalis”. Ze względu na dominujący przedmiot ochrony typ obszaru chronionego określono jako fitocenotyczny, a podtyp – zbiorowisk nieleśnych, natomiast ze względu na główny typ ekosystemu typ określono jako różnych ekosystemów, a podtyp – lasów i torfowisk[1].
W rezerwacie wyróżniono cenne siedliska z następujących klas:
- 7120 torfowiska wysokie zdegradowane, zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji (największe i najcenniejsze przyrodniczo);
- 7140 Torfowiska przejściowe i trzęsawiska (dwa płaty);
- 91D0 Bory i lasy bagienne[2].
Do ważniejszych gatunków flory należą:
- na torfowiskach wysokich: rosiczka okrągłolistna, modrzewnica pospolita, żurawina błotna, wełnianka wąskolistna i wełnianka pochwowata, a także budujące warstwę mszystą torfowce Sphagnum ssp;
- na torfowiskach przejściowych: szuwary turzycy nitkowatej oraz wełnianki wąskolistnej i torfowca kończystego;
- borach bagiennych: sosna zwyczajna z domieszką brzóz, bagno zwyczajne, borówka bagienna, borówka czarna oraz długosz królewski[2].
Według stanu na styczeń 2025 rezerwat nie ma wyznaczonego planu ochrony ani zadań ochronnych[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 10 grudnia 2024 r. w sprawie uznania rezerwatu przyrody „Bagno w Ewinie”. dziennik.lodzkie.eu, 11 grudnia 2024. [dostęp 2025-01-10].
- ↑ a b c d Rezerwat przyrody „Bagno w Ewinie”. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Łodzi, 20 grudnia 2024. [dostęp 2025-01-10].
- ↑ Na podstawie danych z mapy na stronie geoserwis.gdos.gov.pl
- ↑ Rezerwat przyrody Rokita. Centralny rejestr form ochrony przyrody. [dostęp 2025-01-10].