Rezerwat przyrody Mielno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mielno
rezerwat krajobrazowy
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Mezoregion

Pojezierze Gnieźnieńskie

Data utworzenia

1957

Akt prawny

M.P. z 1957 r. nr 85, poz. 513

Powierzchnia

94,33 ha

Ochrona

ścisła, czynna

Położenie na mapie gminy Kazimierz Biskupi
Mapa konturowa gminy Kazimierz Biskupi, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Mielno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mielno”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Mielno”
Położenie na mapie powiatu konińskiego
Mapa konturowa powiatu konińskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Mielno”
Ziemia52°17′15″N 18°11′36″E/52,287500 18,193333

Rezerwat przyrody Mielnokrajobrazowy rezerwat przyrody położony w gminie Kazimierz Biskupi, powiecie konińskim (województwo wielkopolskie)[1][2]. Znajduje się na terenie Puszczy Bieniszewskiej i obejmuje on jezioro Mielno wraz z otaczającym je lasem, łąkami i pagórkami morenowymi[3].

Rezerwat powstał w 1957 roku i ma łączną powierzchnię 94,33 ha[1][2] (akt powołujący podawał 93,65 ha). Nie posiada otuliny, funkcję tę spełniają graniczące z nim rezerwaty Sokółki i Pustelnik[4]. Obszar rezerwatu podlega ochronie ścisłej i czynnej[1].

Pierwotnie miał chronić miejsca lęgowe ptactwa wodnego oraz reliktowe stanowisko brzozy niskiej – pierwsza obok brzozy karłowatej pojawiła się na terenie Polski w okresie późnoglacjalnym w strefie bezdrzewnej tundry. Jednak ze względu na obniżenie się poziomu wód gruntowych zaczyna zanikać. Obecnie obserwuje się proces „starzenia się” jeziora i sukcesje zbiorowisk roślinnych w jego obrębie w kierunku torfowiska. Wraz ze wzrostem trofii zbiornika zaczynają tu pojawiać się takie gatunki jak: osoka aloesowata (Stratiotes aloides), żabiściek pływający (Hydrocharis morsus-ranae) oraz lipiennik Loesela (Liparis loeseli). W rezerwacie występują 24 gatunki drzew (w tym pomnikowy okaz dębu szypułkowego o obwodzie 550 cm i wysokości 20 m) i 19 gatunków krzewów.

Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 69 gatunków ptaków, w tym 57 gatunków lęgowych[4].

Podstawa prawna[edytuj | edytuj kod]

  • Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 28 września 1957 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1957 r. nr 85, poz. 513)
  • Obwieszczenie Wojewody Wielkopolskiego z dn. 4.10.2001 r. w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dn. 31.12.1998 r.
  • Zarządzenie Nr 25/11 Regionalnego Dyrektora Środowiska w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2011 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Mielno” (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego z 2011 r. Nr 214, poz. 3333)
zmienione przez: Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu z dnia 8 września 2017 r. zmieniające zarządzenie w sprawie rezerwatu przyrody „Mielno”[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Rezerwat przyrody Mielno. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-06-03].
  2. a b c Rejestr rezerwatów przyrody w województwie wielkopolskim. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Poznaniu, 2017-07-18. [dostęp 2018-06-03].
  3. Piotr Maluśkiewicz, Województwo konińskie : szkic monograficzny, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1983, s. 232-233, ISBN 83-01-00534-3, OCLC 11783554
  4. a b Rezerwaty. Nadleśnictwo Konin – Lasy Państwowe, 2017-05-26. [dostęp 2018-06-03].