Przejdź do zawartości

Rezerwat przyrody Nad Tanwią

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nad Tanwią
Ilustracja
Szumy na rzece Tanew
rezerwat krajobrazowy, leśny
Państwo

 Polska

Mezoregion

Roztocze Środkowe[1]

Data utworzenia

1958

Akt prawny

M.P. z 1958 r. nr 62, poz. 355

Powierzchnia

47,49 ha

Położenie na mapie gminy Susiec
Mapa konturowa gminy Susiec, na dole znajduje się punkt z opisem „Nad Tanwią”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nad Tanwią”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nad Tanwią”
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego
Mapa konturowa powiatu tomaszowskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Nad Tanwią”
Ziemia50°23′48″N 23°10′45″E/50,396667 23,179167
Multimedia w Wikimedia Commons

Nad Tanwią – krajobrazowy i leśny rezerwat przyrody znajdujący się na terenie gminy Susiec (powiat tomaszowski, województwo lubelskie), niewielkie jego fragmenty leżą w gminie Narol (powiat lubaczowski, województwo podkarpackie)[2]. Rezerwat położony jest na obszarze Parku Krajobrazowego Puszczy Solskiej[3].

  • powierzchnia (według aktu powołującego) – 41,33 ha
  • powierzchnia (dane nadesłane z nadleśnictwa) – 47,49 ha
  • rok utworzenia: – 1958
  • dokument powołujący – Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 18 lipca 1958 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (MP nr 62, poz. 355).
  • cel ochrony (według aktu powołującego) – „zachowanie w stanie naturalnym malowniczego i charakterystycznego krajobrazu dolin potoków Tanwi i Jelenia z licznymi wodospadami w skalistym korycie potoku oraz z lasem mieszanym z udziałem jodły na granicy jej naturalnego zasięgu”.

Główną atrakcją rezerwatu są 24 progi skalne, tworzące malownicze wodospady[4]. Powstały one w wyniku ruchów tektonicznych w trakcie fałdowania Karpat. Tędy przebiega (i jest to jedyne miejsce w Polsce, gdzie jest to wyraźnie widoczne) granica geologiczna dzieląca Europę Zachodnią – fałdową od Europy Wschodniej – płytowej[4]. U ujścia strugi Jeleń do Tanwi jest wzniesienie Kościółek, na którym archeolodzy znaleźli ślady grodu z VII-IX wieku, i na którym stał dawniej drewniany kościół bazylianów[5].

W rezerwacie urządzono ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną „Nad Tanwią” o długości około 3 km[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 288. ISBN 83-01-12479-2.
  2. ↑ Rezerwat przyrody Nad Tanwią w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody [online] [dostęp 2018-05-20].
  3. ↑ Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej – formy ochrony [online], Zespół Lubelskich Parków Krajobrazowych Oddział Terenowy Zamość [dostęp 2018-05-20].
  4. ↑ a b c Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Nad Tanwią”, [w:] czaswlas.pl [online], Centrum Informacyjne Lasów Państwowych [dostęp 2018-05-20].
  5. ↑ Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej na wzniesieniu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rezerwat_przyrody_Nad_Tanwią&oldid=73545729”