Rhyparochromini
| Rhyparochromini | |||
| Amyot et Audinet-Serville, 1843 | |||
 Brudziec zwyczajny | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Rhyparochromini | ||
| Synonimy | |||
| |||
Rhyparochromini – plemię pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny brudźcowatych.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiaki te często mają przysadziste, duże jak na przedstawicieli nadrodziny Lygaeoidea ciało. Głowa ma dobrze rozwinięte bukule[1], przyoczka[2][1], osadzone poniżej środka oczu złożonych[1], czteroczłonowe czułki, czteroczłonową kłujkę[2]. Przedplecze cechuje się płasko rozszerzonymi lub zaopatrzonymi w listewkę krawędziami bocznymi. Odwłok jest wyposażony w laterotergity i ma przetchlinki trzeciej i czwartej pary umieszczone na grzbietowej stronie segmentów, a pozostałe na sternitach[1].
U larw występuje dobrze rozwinięty szew Y-kształtny. Odwłok mają najczęściej słabo zesklerotyzowany i z wzorzystym ubarwieniem. Trzy dobrze wykształcone ujścia grzbietowych gruczołów zapachowych leżą między tergitami trzecim i czwartym, czwartym i piątym oraz piątym i szóstym[1].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Plemię rozprzestrzenione jest kosmopolitycznie[2][1]. Najliczniej reprezentowane jest w strefie międzyzwrotnikowej Starego Świata oraz w krainie palearktycznej[1]. W Polsce stwierdzono 15 gatunków z 8 rodzajów[3] (zobacz: brudźcowate Polski). Stosunkowo nieliczne gatunki znane są z Nearktyki[1]. W Australii stwierdzono 30 gatunków, w tym 20 endemiczne[2]. Brak jest gatunków rodzimych dla krainy neotropikalnej[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Autorami taksonu są Charles Jean-Baptiste Amyot i Jean Guillaume Audinet-Serville, którzy wprowadzili go w 1843 roku[4]. W randze plemienia wprowadził go jako pierwszy Carl Stål w latach 1862–1864[5][6]. Jest to najbardziej różnorodne plemię całej rodziny brudźcowatych. Należy do niego około 370 opisanych gatunków, zgrupowanych w rodzajach[7]:
- Acroraglius Wagner, 1961
- Aellopus Wolff, 1802
- Altomarus Distant, 1903
- Beosus Amyot & Serville, 1843
- Caprochromus Scudder, 1968
- Caridops Bergroth, 1894
- Cordillonotus Scudder, 1984
- Cyrtocnemodon Eyles & Scudder, 1968
- Dieuches Dohrn, 1860
- Distadieuches Scudder, 1968
- Ectyphoscelus Eyles, 1968
- Elasmolomus Stal, 1872
- Graphoraglius Wagner, 1961
- Graptopeltus Stal, 1872
- Lanchnophorus Reuter, 1887
- Metadieuches Distant, 1918
- Metochus Scott, 1874
- Naphiellus Scudder, 1962
- Naphius Stal, 1874
- Narbo Stal, 1865
- Naudarensia Distant, 1904
- Nocellochromus Scudder, 1963
- Orieotrechus Scudder, 1962
- Orphnotrechus Sweet, 1991
- Paradieuches Distant, 1883
- Perimeda Reuter, 1887
- Peritrechus Fieber, 1861
- Phorcinus Stal, 1874
- Poeantius Stal, 1865
- †Prolygaeus Scudder, 1890
- Quiobbesus Scudder, 1968
- Ragliodes Reuter, 1885
- Raglius Stal, 1872
- Rhyparochromus Hahn, 1826
- Rhyparoclava Kment, Hemala & BaŇar, 2016
- Rhyparothesus Scudder, 1962
- Rollathemus Scudder, 1963
- Scudderocoris Dellapé, Melo, Montemayor & Kondorosy, 2017
- Stizocephalus Eyles, 1970
- Trichaphanus Kiritshenko, 1926
- Uhleriola Horvath, 1908
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 251-258. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
- ↑ a b c d G. Cassis, Gordon F. Gross: Zoological catalogue of Australia: Hemiptera: Heteroptera (Pentatomomorpha). CSIRO Publishing, 2002.
- ↑ plemię: Rhyparochromini Amyot et J.G. Audinet-Serville, 1843. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2020-04-17].
- ↑ C.J.B. Amyot, A. Serville: Historie Naturelle des Insectes. Hémiptères. Paris: Librairie Encyclopédique de Roret, 1843.
- ↑ C. Stål. Enumeratio Hemipterorum. Bidrag till en förteckning öfver aller hittills kända Hemiptera, jemte systematiska meddelanden. 2. „Kongliga Svenska Vetenskaps-Academiens Nya Handlingar, Stockholm”. 10 (4), s. 1-159, 1872.
- ↑ C. Stål. Enumeratio Hemipterorum. Bidrag till en förteckning öfver aller hittills kända Hemiptera, jemte systematiska meddelanden. 4. „Kongliga Svenska Vetenskaps-Academiens Nya Handlingar, Stockholm”. 12 (1), s. 1-186, 1874.
- ↑ Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: tribe Rhyparochromini. [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2020-04-17].