Przejdź do zawartości

Richnavské jazerá

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Richnavské jazerá
Ilustracja
Veľké richnavské jazero
Państwo

 Słowacja

Kraj

 bańskobystrzycki

Data budowy

1738–1740

Pojemność całkowita

Wielkie: 0,96 mln m³
Małe: 0,553[1] mln m³

Wysokość lustra wody

725[1] m n.p.m.

Powierzchnia

Wielkie: 0,081 km²
Małe: 0,01 km²

Głębokość

Wielkie: 21,1 m
Małe: 14[1] m

Funkcja

rekreacja, stawy rybne

Położenie na mapie kraju bańskobystrzyckiego
Mapa konturowa kraju bańskobystrzyckiego, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Richnavské jazerá”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum po lewej na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Richnavské jazerá”
Ziemia48°25′40″N 18°50′48″E/48,427778 18,846667

Richnavské jazerá – dwa sztuczne zbiorniki wodne na Słowacji, w zamknięciu doliny potoku Richnava, ok. 2 km na południowy zachód od miejscowości Štiavnické Bane. Należą do grupy ok. 60 takich dzieł wodnych, zwanych z języka niemieckiego tajchami, jakie w XVIII w. powstały w Górach Szczawnickich w związku z rozwojem tamtejszego górnictwa i hutnictwa.

Wybudowane zostały w latach 1738–1740 staraniem bańskoszczawnickiej Komory Górniczej według projektu wybitnego inżyniera tamtych czasów, Samuela Mikoviniego.

Wielkie Jezioro Rychniawskie ma powierzchnię 8,1 ha, maksymalną głębokość 21,1 m i objętość 960 tys. m³, natomiast Małe Jezioro Rychniawskie powierzchnię 1 ha i maksymalną głębokość 14 m. Wodę do tych zbiorników doprowadzała sieć kanałów zbiorczych o łącznej długości 23,4 km. Najdłuższym z nich był tzw. Dolný Hodrušský jarok o długości 8,55 km. W sieć kanałów włączone były dwie wodne sztolnie o długościach 345 i 466 m.

Obecnie wykorzystywane do celów rekreacyjnych i jako stawy rybne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Veľký a Malý Richňavský tajch. [w:] Bajkom k tajchom [on-line]. [dostęp 2017-12-03]. (słow.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kelemen Albert a kolektív: Štiavnické vrchy. Turistický sprievodca ČSSR, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]