Zamek w Kownie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ritterswerder)
Zamek w Kownie
Zdjęcie panoramiczne całego zamku wykonane w dzień. Po prawej wyróżnia się murowana wieża z wysokim, strzelistym dachem. Po lewej niski murowany budynek. Pośrodku niskie zabudowania łączące wieżę z budynkiem. Na pierwszym planie wzniesienie z zieloną trawą.
Panorama zamku
Państwo

 Litwa

Okręg

 kowieński

Miejscowość

Kowno

Typ budynku

zamek

Rozpoczęcie budowy

2 poł. XIV w.

Położenie na mapie Kowna
Mapa konturowa Kowna, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Kownie”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko centrum na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Kownie”
Ziemia54°53′56″N 23°53′06″E/54,898889 23,885000
Strona internetowa
Zamek w Kownie przed ostatnią rekonstrukcją
Zamek po rekonstrukcji
50 litów, rewers monety z fragmentem zamku

Zamek w Kownie (lit. Kauno Pilis) – ruiny zamku zbudowanego w 2 poł. XIV wieku i rozbudowanego w wieku XVI, usytuowanego w „międzyrzeczu” u ujścia rzeki Wilii do Niemna.

Historia[edytuj | edytuj kod]

I zamek[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy murowany zamek wzniesiono w 2. połowie XIV wieku jako jedną z kilku warowni litewskich, chroniących Wilno i Troki od zachodu przed Krzyżakami. Zbudowano go w niezasiedlonym wcześniej miejscu jako dwuwieżowy nieregularny czworobok podwójnych kamiennych murów o długości 330 metrów[1]. Po raz pierwszy zamek został wzmiankowany w 1361 roku w korespondencji krzyżackiej, w której Winrich von Kniprode rozkazał przesłać mu informacje m.in. o grubości murów zamkowych w związku z przygotowywanym atakiem. W marcu 1362 roku zamek został oblężony przez Krzyżaków przy pomocy katapult i wież oblężniczych[2] i całkowicie zniszczony w trakcie trzytygodniowego oblężenia. Jego zdobycie Krzyżacy uczcili w Wielkanoc mszą na jego terenie. Po odejściu Krzyżaków, Litwini nie odbudowali go, wznosząc jedynie na jego miejscu około 1376 roku fortyfikacje gliniano-ziemne[3].

II zamek[edytuj | edytuj kod]

Jan Styka, Przysięga Witolda. W tle widoczny jest płonący zamek

W 1383 roku Krzyżacy po wodzą Konrada Zollner von Rotenstein znowu zdobyli warownię i po jej zniszczeniu przystąpili w latach 1396–1398[4] do prac budowlanych. W miejscu wcześniejszego zamku litewskiego zbudowali nową krzyżacką warownię nazwaną Ritterswerde, której ruiny zachowały się. Była to czworoboczna warownia z czterema basztami na narożach, na przemian kolistymi i kwadratowymi z bramą wjazdową w jednej z baszt kwadratowych. W 1391 zamek w Kownie był miejscem zbornym podczas najazdu Krzyżaków na Litwę, a w 1396 roku w jego murach wielki mistrz krzyżacki podpisał z Witoldem zawieszenie broni, po którym podpisano Pokój na wyspie Salin w 1398 r., na mocy którego Kowno stało się miastem nadgranicznym pomiędzy Litwą i Krzyżakami posiadającymi ziemie na Żmudzi do rzeki Niewiaży. W 1404 roku w zamku odbył się zjazd Witolda z wielkim mistrzem krzyżackim, na którym Żmudzini złożyli hołd wielkiemu mistrzowi. W dniu 6 stycznia 1408 roku na zamku odbył się kolejny zjazd, na którym stawili się wielki mistrz Ulrich von Jungingen, mistrz inflancki i król Władysław Jagiełło oraz będący między nimi rozjemcą Witold. Niedaleko zamku na początku XV wieku zaczęła rozwijać się osada, która w 1408 otrzymała prawa miejskie. W 1409 roku na zamku, w obecności niemieckich mieszczan, Witold przyjął posłów ze Żmudzi, na której trwało właśnie antykrzyżackie powstanie. Król Władysław Jagiełło ponownie przebywał na zamku 26 kwietnia 1411 roku. W 1413 roku król Władysław Jagiełło przyjął na zamku w Kownie posła cesarza Zygmunta Luksemburskiego, Benedykta Makr von Fluch. Ponownie król Jagiełło przebywał w Kownie 22 października 1418 roku. W 1433 roku wojska Świdrygiełły i mistrza inflanckiego przeszły przez miasto podczas ataku na Litwę. W 1451 roku król Kazimierz Jagiellończyk przyjął na zamku posła księcia Burgundii Filipa Dobrego. W związku z zarazą w Krakowie, zimę 1464 roku król Kazimierz wraz z dworem spędził w Kownie.

W XVI wieku zamek wzmocniono, dobudowując od strony południowo-wschodniej basteję. W 1601 roku w zamku mieścił się sąd i archiwum. W 1611 roku część zamku zniszczyła powódź. W 1655 roku zamek i miasto spłonęły[5]. Do XVIII wieku zamek wykorzystywano nadal jako więzienie, a po III rozbiorze Polski w 1795 Rosjanie pozwolili na budowę na jego terenie domów, co powiększyło zniszczenia.

Usytuowanie zamku w pobliżu wylewającej Wilii w XVII i pierwszej połowie XVIII wieku spowodowało zawalenie się części murów z dwiema basztami.

Wykopaliska archeologiczne i rekonstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Po 1930 roku przeprowadzono pierwsze wykopaliska archeologiczne. Około 1954 roku wykonano prace restauracyjne, nadbudowując część wieży i murów. Do XXI wieku zachowały się dwie baszty, fragment murów, basteja z XVI wieku i fragment fosy. W 2010 rozpoczęto częściowe prace rekonstrukcyjne, m.in. górnej części wieży i jej zwieńczenia. W zamku znajduje się filia muzeum miasta Kowna, a wokół niego rozciąga się park.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksandras Vaskelis, Dainius Balciunas „Lokacja średniowiecznego miasta w Kownie”, [w:] „Procesy lokacyjne w Europie Środkowo-Wschodniej”, Wrocław 2006, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, s.411
  2. "Puścizna po Janie Długoszu dziejopisie polskim, to jest: Kronika Wiganda z Marburga rycerza i kapłana Zakonu Krzyżackiego na wezwanie Długosza z rymowanej kroniki niemieckiej na język łaciński przetłomaczona. Chronicon seu Annales Wigandi Marburgensis, equitis et fratris Ordinis Teutonici" Poznań 1842, s.121 wbc.poznan.pl
  3. Die Chronik Wigands von Marburg, s. 579
  4. Aleksandras Vaskelis, Dainius Balciunas „Lokacja średniowiecznego miasta w Kownie”, [w:] „Procesy lokacyjne w Europie Środkowo-Wschodniej”, Wrocław 2006, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, s.411
  5. Tadeusz Polak, Zamki na Kresach, Andrzej Łotysz, Warszawa: Paweł Okoń, 1997, ISBN 83-907506-1-9, OCLC 751246373.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]