Robert Koldewey
Robert Johann Koldewey (ur. 10 września 1855 w Blankenburgu[1], zm. 4 lutego 1925 w Berlinie[1]) – niemiecki architekt i archeolog, sławę przyniosły mu prowadzone przez niego wykopaliska w Babilonie (w latach 1889-1917), których celem było przebadanie całości miasta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był samoukiem archeologiem-historykiem. Po ukończeniu gimnazjum w Braunschweig, Koldewey przeniósł się z rodziną do Altona w 1869, gdzie uczęszczał do Christianeum[potrzebny przypis]. Zdał maturę w 1875 roku. Studiował historię sztuki na uniwersytecie w Berlinie i Wiedniu[potrzebny przypis].
W 1882 roku porzucił studia[potrzebny przypis] i przyłączył się do wyprawy archeologicznej badającej starożytne Assos[1], gdzie nauczył się technik eksploracyjnych oraz dokumentacji. Później uczestniczył w ekspedycji na Lesbos w 1885, do Iraku w 1887 i do ruin starożytnego Samal w Turcji w latach 1888-1892[1] W latach 1887-1897 wykładał architekturę w Görlitz[1].
W 1897 we współpracy z Niemieckim Towarzystwem Orientalistycznym rozpoczął badania ruin starożytnego Babilonu[1]. Wykopaliska wystartowały w 1899[1]. Owocem prowadzonych przez niego przez 18 lat wykopalisk w Babilonie było odkrycie zigguratu Etemenanki oraz Bramy Isztar[1]. Rozwinął metodę „rozpoznawania” cegieł glinianych, z których były zbudowane Wiszące ogrody Semiramidy[potrzebny przypis]. Prowadził także wykopaliska na terenie Grecji i Włoch[1].