Robert Makłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Robert Makłowicz
Ilustracja
Robert Makłowicz (2015)
Data i miejsce urodzenia 12 sierpnia 1963
Kraków
Zawód, zajęcie dziennikarz, pisarz, publicysta, krytyk kulinarny
Miejsce zamieszkania Kraków, Pelješac
Alma Mater Uniwersytet Jagielloński
Wyznanie katolik obrządku ormiańskiego
Rodzice Włodzimierz, Beata z domu Preiss
Małżeństwo Agnieszka z d. Pogoda
Dzieci Mikołaj, Ferdynand
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Robert Witold Makłowicz (ur. 12 sierpnia 1963 w Krakowie) – polski krytyk kulinarny, dziennikarz, pisarz, publicysta, podróżnik i youtuber.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem marynarza Włodzimierza Makłowicza i Beaty z domu Preiss. Ma młodszą siostrę Dominikę. Pochodzi z rodziny o korzeniach polskich, ukraińskich, ormiańskich, węgierskich i austriackich[1].

Jest absolwentem V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. W latach 1982–1989 studiował prawo, a następnie historię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1993–2004 był publicystą Gazety Wyborczej. Współpracował też z tygodnikami „Wprost” (2002–2005), „Newsweek Polska” (od 2005) i „Przekrój”. Swoje felietony i książki pisał zazwyczaj wspólnie z Piotrem Bikontem.

W latach 1998–2008 w TVP był gospodarzem popularnego niedzielnego cyklu reportaży Podróże kulinarne Roberta Makłowicza. Od marca 2008 do marca 2017 prowadził w TVP2 program telewizyjny Makłowicz w podróży. Ponadto był przewodnikiem po świecie kulinarnym w pierwszych dwóch edycjach programu Bake Off – Ale ciacho![2].

16 marca 2017 TVP zerwała współpracę z Makłowiczem[3]. Pod koniec lipca 2017 potwierdził, że będzie prowadzić program Makłowicz w drodze emitowany na kanale Food Network[4]. Premiera odbyła się 11 listopada 2017[5][6], wówczas wyemitowane zostały trzy odcinki programu (jeden po drugim).

Jego wspomnienie o Marku Eminowiczu znalazło się w wydanej w 2009 książce, Lubię swoje wady. Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie[7]. 20 października 2010 wydał książkę pt. Cafe Museum, za którą otrzymał Nagrodę Literacką Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej[8].

W marcu 2020 uruchomił autorski kanał w serwisie YouTube, na którym publikowane są filmy o tematyce kulinarnej i historycznej[9][10]. Od października tego samego roku prowadzi w internetowej rozgłośni newonce.radio swoją autorską audycję muzyczną Od Punk Rocka do Bartóka[11][12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Należy do kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. W 1991 poślubił producentkę filmową, Agnieszkę Pogodę. Mają dwóch synów: Mikołaja (ur. 1992[13]) i Ferdynanda[14] (ur. 1996[15][16]).

Interesuje się historią, zwłaszcza dziejami Europy Środkowej, za czasów panowania dynastii Habsburgów[17]. Jego ulubionymi autorami są Joseph Roth i Andrzej Bobkowski[18].

Mieszka w Krakowie, ale ma dom również w jednej z wiosek na półwyspie Pelješac w chorwackiej Dalmacji[19].

Odniesienia w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Wypowiedzi Roberta Makłowicza stanowią źródło dla wielu dzieł kultury, głównie remiksów. Utwór twórcy I_W_O „Być jak Robert Makłowicz”[20] ukazał się w 2004 na płycie Piotra Kaczkowskiego Minimax.pl 2[21] oraz był notowany na Liście Przebojów Programu III, gdzie doszedł do miejsca 15.[22], utrzymując się w zestawieniu przez 15 tygodni[23].

Styl wypowiedzi Roberta Makłowicza, cytaty i zamieszczane przez niego filmiki stały się obiektem wielu popularnych memów internetowych i parodii[24][25].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Makłowicz podczas spotkania autorskiego (2015)
  • C.K. Kuchnia (1995)
  • Listy pieczętowane sosem, czyli gdzie karmią najlepiej w Polsce (2001) (współautor z Piotrem Bikontem)
  • Zjeść Kraków. Przewodnik subiektywny (2001) (współautor ze Stanisławem Mancewiczem)
  • Dialogi języka z podniebieniem (2003) (współautor z Piotrem Bikontem)
  • Prosto z pipy (2003) (współautor z Piotrem Bikontem, Ziemowitem Fałatem, Pawłem Plintą, Dariuszem Wojtałą)
  • Czy wierzyć platynowym blondynkom? Rzecz o restauracjach i nie tylko (2004)
  • Kalendarz znaleziony w brytfannie (2005) (rysunki wykonał Andrzej Zaręba)[26]
  • Podróże kulinarne Roberta Makłowicza. Smak Węgier (Wydawnictwo Znak, Kraków 2006)
  • Stół z niepowyłamywanymi nogami (2007) (współautor z Piotrem Bikontem)
  • Fuzja Smaków. Podróże kulinarne Roberta Makłowicza (Wydawnictwo Znak, Kraków 2007)
  • Cafe Museum (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2010)
  • C.K. Kuchnia wydanie odświeżone (2015)[27]
  • Dalmacja. Książka kucharska. (2016)[28]

i in.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

aktor

dubbing

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Robert Makłowicz (2014)

Odznaczenia

Nagrody

  • 2004: Wiktor
  • 2004: Złoty Chmiel
  • 2004: Oskar Kulinarny
  • 2005: Oskar Kulinarny
  • 2011: Nagroda Literacka Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej za Cafe Museum

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Magda Huzarska-Szumiec, Splątanie korzenie: Robert Makłowicz, 29 kwietnia 2008 [zarchiwizowane z adresu 2014-07-26].
  2. ↑ „Bake Off – Ale ciacho!” 2 w TVP2 i TVP Rozrywka | Nowe programy – SATKurier.pl, „SATKurier.pl” [dostęp 2018-05-06] (pol.).
  3. ↑ Edyta Bryła: TVP odwołuje program Makłowicza po 20 latach. To odwet za krytykę. wyborcza.pl, 2017-03-17. [dostęp 2017-03-18].
  4. ↑ Robert Makłowicz przeszedł do TVN. Tylko u nas zdradza szczegóły nowego programu (pol.). plejada.pl. [dostęp 2017-08-01].
  5. ↑ Robert Makłowicz w FOOD NETWORK!, TVN [dostęp 2017-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-07].
  6. ↑ „Makłowicz w drodze” od 11 listopada w Food Network. „Jest to nie tylko program o gotowaniu, ale i również o historii i kulturze” [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  7. ↑ Książka: Lubię swoje wady: Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie. biblionetka.pl. [dostęp 2017-10-19].
  8. ↑ Makłowicz nagrodzony Srebrnym Kałamarzem 2010 – Gazeta Krakowska.
  9. ↑ Robert Makłowicz rusza z własnym kanałem na YouTube. 'To moja prywatna inicjatywa’, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-04-05] (pol.).
  10. ↑ Robert Makłowicz uruchomił kanał na YouTube. Zdradził, co szykuje dla widzów, Wprost, 27 marca 2020 [dostęp 2020-04-05] (pol.).
  11. ↑ Robert Makłowicz dołączy do Newonce.radio, www.wirtualnemedia.pl, 25 września 2020 [dostęp 2021-01-23].
  12. ↑ Od Punk Rocka Do Bartóka ft. Robert Makłowicz, newonce.net [dostęp 2021-01-23].
  13. ↑ MIKOŁAJ TYTUS MAKŁOWICZ (’92) – Internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy, www.imsig.pl [dostęp 2017-09-07].
  14. ↑ Apetycik.pl – pyszne strony życia (2006-05-10).
  15. ↑ Dzieci urządzają świat na nowo, „kobieta.dziennik.pl” [dostęp 2017-09-07].
  16. ↑ Wirtualna Polska Media S.A., Robert Makłowicz, „ksiazki.wp.pl”, 14 kwietnia 2010 [dostęp 2017-09-07] (pol.).
  17. ↑ WINO MAKŁOWICZ, winomaklowicz.com [dostęp 2020-08-14].
  18. ↑ Marek Jakubów, Alles Österreicher? Galizier-Figuren bei Joseph Roth und Andrzej Stasiuk, Berlin, Boston: DE GRUYTER, DOI: 10.1515/9783110287318.139, ISBN 978-3-11-028731-8 [dostęp 2020-08-14].
  19. ↑ Marek Bartosik: Makłowicz: żyję pomiędzy Krakowem a Adriatykiem. Polska Press Sp. z o.o., 2010-12-27. [dostęp 2015-11-18].
  20. ↑ IWO – Być jak Robert Makłowicz, www.maklowicz.pl [dostęp 2020-08-16].
  21. ↑ Minimax – Debiuty – minimax pl II, web.archive.org, 6 marca 2016 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
  22. ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu 3, Topu Wszech Czasów i Polskiego Topu Wszech Czasów, listatrojki.pl, 25 lutego 2005 [dostęp 2020-08-16].
  23. ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu 3, Topu Wszech Czasów i Polskiego Topu Wszech Czasów, listatrojki.pl, 15 kwietnia 2005 [dostęp 2020-08-16].
  24. ↑ Dzień Dobry TVN, Robert Makłowicz o podbijaniu Internetu i memach na swój temat. "Jestem tylko skromnym pasem transmisyjnym, który świat pokazuje", dziendobry.tvn.pl, 27 listopada 2020 [dostęp 2020-12-10] (pol.).
  25. ↑ WPROST.pl, Makłowicz śmieje się z psa jedzącego koperek. Ten filmik stał się hitem, Wprost, 2 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-10] (pol.).
  26. ↑ Kalendarz znaleziony w brytfannie, www.maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  27. ↑ C.k kuchnia – wydanie odświeżone, www.maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  28. ↑ Dalmacja. Książka kucharska, www.maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  29. ↑ a b Robert Makłowicz w bazie Filmweb
  30. ↑ M.P. z 2004 r. nr 56, poz. 949.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Makłowicz&oldid=62431040”