Robert Makłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Robert Makłowicz
Ilustracja
Robert Makłowicz (2017)
Data i miejsce urodzenia 12 sierpnia 1963
Kraków
Zawód dziennikarz, pisarz, publicysta, krytyk kulinarny
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Robert Makłowicz (ur. 12 sierpnia 1963 w Krakowie) – polski dziennikarz, pisarz, publicysta, krytyk kulinarny i podróżnik.

Życiorys[edytuj]

Pochodzi z rodziny o korzeniach polskich, ukraińskich, ormiańskich, węgierskich i austriackich[1]. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. W latach 1982–1989 studiował prawo, a następnie historię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1993–2004 był publicystą Gazety Wyborczej. Współpracował też z tygodnikami Wprost (2002–2005), Newsweek Polska (od 2005) i Przekrój. Swoje felietony i książki pisał zazwyczaj wspólnie z Piotrem Bikontem.

W latach 1998–2008 w TVP był gospodarzem popularnego niedzielnego cyklu reportaży Podróże kulinarne Roberta Makłowicza. Od marca 2008 do marca 2017 prowadził w TVP2 program telewizyjny Makłowicz w podróży. 16 marca 2017 roku TVP zerwała współpracę z Makłowiczem[2]. Pod koniec lipca potwierdził, że będzie prowadzić program Makłowicz w drodze emitowany na kanale Food Network[3]. Premiera jest przewidziana na listopad 2017[4].

Jego wspomnienie o Marku Eminowiczu znalazło się w wydanej w 2009 roku książce Lubię swoje wady. Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie[5].

20 października 2010 ukazała się książka Roberta Makłowicza pt. Cafe Museum, za którą autor otrzymał Nagrodę Literacką Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej[6].

Życie prywatne[edytuj]

Jest synem marynarza Włodzimierza Makłowicza i Beaty z domu Preiss. Ma młodszą siostrę Dominikę.

Należy do Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. Od 1991 roku żonaty z producentką filmową, Agnieszką Makłowicz z domu Pogoda. Ma dwóch synów: Mikołaja (ur. w 1992[7]) i Ferdynanda[8] (ur. w 1996[9][10]).

Mieszka w Krakowie i w jednej z wiosek na półwyspie Pelješac w chorwackiej Dalmacji[11].

Nagrody i odznaczenia[edytuj]

Odznaczenia

Nagrody

  • 2004 Wiktor
  • 2004 Złoty Chmiel
  • 2004 Oskar Kulinarny
  • 2005 Oskar Kulinarny
  • 2011 Nagroda Literacka Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej za Cafe Museum

Publikacje[edytuj]

Robert Makłowicz ze swoją książką, 2015
  • C.K. Kuchnia (1995)
  • Listy pieczętowane sosem, czyli gdzie karmią najlepiej w Polsce (2001) (współautor z Piotrem Bikontem)
  • Zjeść Kraków. Przewodnik subiektywny (2001) (współautor ze Stanisławem Mancewiczem)
  • Dialogi języka z podniebieniem (2003) (współautor z Piotrem Bikontem)
  • Prosto z pipy (2003) (współautor z Piotrem Bikontem, Ziemowitem Fałatem, Pawłem Plintą, Dariuszem Wojtałą)
  • Czy wierzyć platynowym blondynkom? Rzecz o restauracjach i nie tylko (2004)
  • Kalendarz znaleziony w brytfannie (2005) (rysunki wykonał Andrzej Zaręba)[13]
  • Podróże kulinarne Roberta Makłowicza. Smak Węgier (Wydawnictwo Znak, Kraków 2006)
  • Stół z niepowyłamywanymi nogami (2007) (współautor z Piotrem Bikontem)
  • Fuzja Smaków. Podróże kulinarne Roberta Makłowicza (Wydawnictwo Znak, Kraków 2007)
  • Cafe Museum (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2010)
  • C.K. Kuchnia wydanie odświeżone (2015)[14]
  • Dalmacja. Książka kucharska. (2016)[15]

i in.

Filmografia[edytuj]

aktor

dubbing

Przypisy

  1. ↑ Magda Huzarska-Szumiec: Splątanie korzenie: Robert Makłowicz. 29 kwietnia 2008. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)].
  2. ↑ Edyta Bryła: TVP odwołuje program Makłowicza po 20 latach. To odwet za krytykę. wyborcza.pl, 2017-03-17. [dostęp 2017-03-18].
  3. ↑ Robert Makłowicz przeszedł do TVN. Tylko u nas zdradza szczegóły nowego programu (pol.). plejada.pl. [dostęp 2017-08-01].
  4. ↑ l, Robert Makłowicz w FOOD NETWORK!, www.tvn.pl [dostęp 2017-09-07].
  5. ↑ Książka: Lubię swoje wady: Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie. biblionetka.pl. [dostęp 2017-10-19].
  6. ↑ Makłowicz nagrodzony Srebrnym Kałamarzem 2010 – Gazeta Krakowska
  7. ↑ MIKOŁAJ TYTUS MAKŁOWICZ (’92) - Internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy, www.imsig.pl [dostęp 2017-09-07].
  8. ↑ Apetycik.pl – pyszne strony życia (2006-05-10)
  9. ↑ Dzieci urządzają świat na nowo, „kobieta.dziennik.pl” [dostęp 2017-09-07].
  10. ↑ Wirtualna Polska Media S.A., Robert Makłowicz, „ksiazki.wp.pl”, 14 kwietnia 2010 [dostęp 2017-09-07] (pol.).
  11. ↑ Marek Bartosik: Makłowicz: żyję pomiędzy Krakowem a Adriatykiem. Polska Press Sp. z o.o., 2010-12-27. [dostęp 2015-11-18].
  12. ↑ M.P. z 2004 r. Nr 56, poz. 949
  13. ↑ Kalendarz znaleziony w brytfannie, www.maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  14. ↑ C.k kuchnia – wydanie odświeżone, www.maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  15. ↑ Dalmacja. Książka kucharska, www.maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  16. ↑ a b Robert Makłowicz w bazie Filmweb

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Makłowicz&oldid=50646013”