Robert Makłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Robert Makłowicz
Ilustracja
Robert Makłowicz (2014)
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1963
Kraków

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz, publicysta, krytyk kulinarny

Miejsce zamieszkania

Kraków, Pelješac

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Wyznanie

katolik obrządku ormiańskiego

Rodzice

Włodzimierz, Beata z domu Preiss

Małżeństwo

Agnieszka z d. Pogoda

Dzieci

Mikołaj, Ferdynand

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Węgierski Krzyż Zasługi (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Robert Makłowicz na Malcie podczas zdjęć do programu TVP (2014)
Robert Makłowicz (2014)

Robert Witold Makłowicz (ur. 12 sierpnia 1963 w Krakowie) – polski dziennikarz i krytyk kulinarny, pisarz, publicysta, podróżnik i wideobloger.

Życiorys

Jest synem marynarza Włodzimierza Makłowicza i Beaty z domu Preiss. Ma młodszą siostrę Dominikę. Pochodzi z rodziny o korzeniach polskich, ukraińskich, ormiańskich, węgierskich i austriackich[1].

Jest absolwentem V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. W latach 1982–1989 studiował prawo, a następnie historię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Na przełomie 1989 i 1990 mieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie przez kilka miesięcy pracował jako robotnik w Kingston upon Thames[2]. Podczas pobytu na emigracji poznawał różne kuchnie świata, co po powrocie do Polski w 1990 skłoniło go do tego, by zostać krytykiem kulinarnym[2].

W 1993 został publicystą „Gazety Wyborczej”, dla której przez kolejne lata pisał felietony. W 1998 został gospodarzem niedzielnego cyklu reportaży Podróże kulinarne Roberta Makłowicza emitowanych na antenach Telewizji Polskiej[3][4]. W programie docierał do miejsc egzotycznych z całego świata[3][4]. W latach 2002–2005 współpracował z tygodnikiem „Wprost”, po czym nawiązał współpracę z czasopismem „Newsweek Polska”, ponadto pisał dla „Przekroju”. Swoje felietony i książki wielokrotnie pisał wspólnie z Piotrem Bikontem. W styczniu 2008 zakończył realizację Podróży kulinarnych... dla TVP. W miejsce tego cyklu nagrywał program Makłowicz w podróży, który w marcu 2008 pojawił się na antenie TVP2. Ponadto był przewodnikiem po świecie kulinarnym w pierwszych dwóch edycjach programu Bake Off – Ale ciacho![5]. 16 marca 2017 TVP zerwała współpracę z Makłowiczem[6].

Pod koniec lipca 2017 potwierdził, że będzie prowadzić program Makłowicz w drodze emitowany na kanale Food Network[7], którego premiera odbyła się 11 listopada 2017[8][9], wówczas wyemitowane zostały trzy odcinki programu (jeden po drugim).

Jego wspomnienie o Marku Eminowiczu znalazło się w wydanej w 2009 książce, Lubię swoje wady. Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie[10]. 20 października 2010 wydał książkę pt. Cafe Museum, za którą otrzymał Nagrodę Literacką Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej[11].

W marcu 2020 uruchomił autorski kanał w serwisie YouTube, na którym publikowane są filmy o tematyce kulinarnej i historycznej[12][13]. W latach 2020-2021 prowadził w internetowej rozgłośni newonce.radio swoją autorską audycję muzyczną Od Punk Rocka do Bartóka[14][15].

W 2022 został ambasadorem Wrocławskiego Roku Dobrych Relacji, akcji mającej na celu zwrócenie uwagi na narastający problem samotności[16].

Życie prywatne

Należy do Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. W 1991 poślubił producentkę filmową, Agnieszkę Pogodę. Mają dwóch synów: Mikołaja (ur. 1992[17]) i Ferdynanda[18] (ur. 1996[19][20]).

Interesuje się historią, zwłaszcza dziejami Europy Środkowej, za czasów panowania dynastii Habsburgów[21]. Jego ulubionymi autorami są Joseph Roth i Andrzej Bobkowski[22].

Mieszka w Krakowie, posiada dom na półwyspie Pelješac w chorwackiej Dalmacji, gdzie spędza kilka miesięcy w roku[23].

Odniesienia w kulturze

Wypowiedzi Roberta Makłowicza stanowią źródło dla wielu dzieł kultury, głównie remiksów. Utwór twórcy I_W_O „Być jak Robert Makłowicz”[24] ukazał się w 2004 na płycie Piotra Kaczkowskiego Minimax.pl 2[25] oraz był notowany na Liście Przebojów Programu III, gdzie doszedł do miejsca 15.[26], utrzymując się w zestawieniu przez 15 tygodni[27].

Styl wypowiedzi Roberta Makłowicza, cytaty i zamieszczane przez niego filmiki stały się obiektem wielu popularnych memów internetowych i parodii[28][29].

Publikacje

Na fotografii widoczny jest Robert Makłowicz siedzący przy małym drewnianym okrągłym stole. W tle rośliny doniczkowe
Makłowicz podczas spotkania autorskiego (2015)
Makłowicz podczas spotkania autorskiego (2017)
  • C.K. Kuchnia (1995)
  • Listy pieczętowane sosem, czyli gdzie karmią najlepiej w Polsce (2001; współautor z Piotrem Bikontem)
  • Zjeść Kraków. Przewodnik subiektywny (2001; współautor ze Stanisławem Mancewiczem)
  • Dialogi języka z podniebieniem (2003; współautor z Piotrem Bikontem)
  • Prosto z pipy (2003; współautor z Piotrem Bikontem, Ziemowitem Fałatem, Pawłem Plintą, Dariuszem Wojtałą)
  • Czy wierzyć platynowym blondynkom? Rzecz o restauracjach i nie tylko (2004)
  • Kalendarz znaleziony w brytfannie (2005; rysunki wykonał Andrzej Zaręba)[30]
  • Podróże kulinarne Roberta Makłowicza. Smak Węgier (Wydawnictwo Znak, Kraków 2006)
  • Stół z niepowyłamywanymi nogami (2007; współautor z Piotrem Bikontem)
  • Fuzja Smaków. Podróże kulinarne Roberta Makłowicza (Wydawnictwo Znak, Kraków 2007)
  • Cafe Museum (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2010)
  • C.K. Kuchnia wydanie odświeżone (2015)[31]
  • Dalmacja. Książka kucharska (2016)[32]

Filmografia

aktor

dubbing

Nagrody i odznaczenia

Odznaczenia

Nagrody

  • 2004: Wiktor
  • 2004: Złoty Chmiel
  • 2004: Oskar Kulinarny
  • 2005: Oskar Kulinarny
  • 2011: Nagroda Literacka Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej za Cafe Museum

Przypisy

  1. ↑ Magda Huzarska-Szumiec, Splątanie korzenie: Robert Makłowicz, 29 kwietnia 2008 [dostęp 2014-08-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-26].
  2. ↑ a b Sylwia Milan, Wszystko na jedną kartę, Poznań: Publicat, 2008, s. 62, ISBN 978-83-245-1503-5.
  3. ↑ a b Olga Goździewska, Robert Makłowicz u Tatarów. Mistrz gotował na Podlasiu. Jeden z odcinków nakręcił w Kruszynianach (ZDJĘCIA, WIDEO), wspolczesna.pl, 25 kwietnia 2021.
  4. ↑ a b TVP, Makłowicz w podróży – Vod.tvp.pl – Telewizja Polska S.A.
  5. ↑ „Bake Off – Ale ciacho!” 2 w TVP2 i TVP Rozrywka, „SATKurier.pl” [dostęp 2018-05-06] (pol.).
  6. ↑ Edyta Bryła, TVP odwołuje program Makłowicza po 20 latach. To odwet za krytykę, wyborcza.pl, 17 marca 2017 [dostęp 2017-03-18].
  7. ↑ Robert Makłowicz przeszedł do TVN. Tylko u nas zdradza szczegóły nowego programu, plejada.pl [dostęp 2017-08-01] (pol.).
  8. ↑ Robert Makłowicz w FOOD NETWORK!, TVN [dostęp 2017-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-07].
  9. ↑ „Makłowicz w drodze” od 11 listopada w Food Network. „Jest to nie tylko program o gotowaniu, ale i również o historii i kulturze” [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  10. ↑ Książka: Lubię swoje wady: Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie, biblionetka.pl [dostęp 2017-10-19].
  11. ↑ Makłowicz nagrodzony Srebrnym Kałamarzem 2010 – Gazeta Krakowska. gazetakrakowska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]..
  12. ↑ Robert Makłowicz rusza z własnym kanałem na YouTube. 'To moja prywatna inicjatywa’, wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-04-05] (pol.).
  13. ↑ Robert Makłowicz uruchomił kanał na YouTube. Zdradził, co szykuje dla widzów, Wprost, 27 marca 2020 [dostęp 2020-04-05] (pol.).
  14. ↑ Robert Makłowicz dołączy do Newonce.radio, wirtualnemedia.pl, 25 września 2020 [dostęp 2021-01-23].
  15. ↑ Od Punk Rocka Do Bartóka ft. Robert Makłowicz, newonce.net [dostęp 2021-01-23].
  16. ↑ Ambasadorzy Roku Dobrych Relacji, www.wroclaw.pl [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  17. ↑ MIKOŁAJ TYTUS MAKŁOWICZ (’92) – Internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy, imsig.pl [dostęp 2017-09-07].
  18. ↑ Apetycik.pl – pyszne strony życia. apetycik.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-10)]. (2006-05-10).
  19. ↑ Dzieci urządzają świat na nowo, „kobieta.dziennik.pl” [dostęp 2017-09-07].
  20. ↑ Wirtualna Polska Media S.A., Robert Makłowicz, „ksiazki.wp.pl”, 14 kwietnia 2010 [dostęp 2017-09-07] (pol.).
  21. ↑ WINO MAKŁOWICZ, winomaklowicz.com [dostęp 2020-08-14].
  22. ↑ Marek Jakubów, Alles Österreicher? Galizier-Figuren bei Joseph Roth und Andrzej Stasiuk, Berlin, Boston: DE GRUYTER, DOI: 10.1515/9783110287318.139, ISBN 978-3-11-028731-8 [dostęp 2020-08-14].
  23. ↑ Marek Bartosik, Makłowicz: żyję pomiędzy Krakowem a Adriatykiem, Polska Press Sp. z o.o., 27 grudnia 2010 [dostęp 2015-11-18].
  24. ↑ IWO – Być jak Robert Makłowicz, maklowicz.pl [dostęp 2020-08-16].
  25. ↑ Minimax – Debiuty – minimax pl II, web.archive.org, 6 marca 2016 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
  26. ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu 3, Topu Wszech Czasów i Polskiego Topu Wszech Czasów, listatrojki.pl, 25 lutego 2005 [dostęp 2020-08-16].
  27. ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu 3, Topu Wszech Czasów i Polskiego Topu Wszech Czasów, listatrojki.pl, 15 kwietnia 2005 [dostęp 2020-08-16].
  28. ↑ Dzień Dobry TVN, Robert Makłowicz o podbijaniu Internetu i memach na swój temat. "Jestem tylko skromnym pasem transmisyjnym, który świat pokazuje", dziendobry.tvn.pl, 27 listopada 2020 [dostęp 2020-12-10] (pol.).
  29. ↑ WPROST.pl, Makłowicz śmieje się z psa jedzącego koperek. Ten filmik stał się hitem, Wprost, 2 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-10] (pol.).
  30. ↑ Kalendarz znaleziony w brytfannie, maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  31. ↑ C.k kuchnia – wydanie odświeżone, maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  32. ↑ Dalmacja. Książka kucharska, maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  33. ↑ a b Robert Makłowicz w bazie Filmweb
  34. ↑ M.P. z 2004 r. nr 56, poz. 949.
  35. ↑ Dzień święta narodowego Węgier. Odznaczono Polaków i działaczy polonijnych, PolskieRadio24.pl [dostęp 2021-03-18].
  36. ↑ Węgierskie państwowe odznaczenie dla Roberta Makłowicza, culture.hu [dostęp 2021-03-18].

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Makłowicz&oldid=68715964”