Roch Brzosko

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roch Brzosko
Ilustracja
pułkownik lekarz pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1891
Brzóski-Markowizna, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1913–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Centrum Wyszkolenia Sanitarnego

Stanowiska

kierownik Oddziału Usznego Szpitala Szkolnego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Roch Józef Brzosko (ur. 15 sierpnia 1891 w Brzóskach Markowiźnie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – doktor medycyny, laryngolog, pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1913 ukończył Cesarską Wojskową Akademię Medyczną w Petersburgu. Z dniem 13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego[1], a 30 grudnia 1918 otrzymał przydział do Dywizji Litewsko-Białoruskiej[2]. Uczestnik wojny 1918–1921 jako lekarz Mińskiego pułku strzelców, a następnie 3 pułku Ułanów Śląskich, pozostając na ewidencji kompanii zapasowej sanitarnej nr I[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 70. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[4]. Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie[5]. 1 grudnia 1924 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 14. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W 1928 pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr 1 w Warszawie, a od 1930 ponownie w Szpitalu Ujazdowskim, który wówczas był Szpitalem Szkolnym Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 16. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[6]. W 1936 zajmował stanowisko kierownika Oddziału Usznego. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Szopena 19[7]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[8] (?). 27 kwietnia 1937 przeprowadził operację usunięcia migdałków podniebiennych Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza[9].

Po agresji ZSRR na Polskę w czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[10](?).

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[11]. Oba awanse zostały ogłoszone 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

 Osobny artykuł: Awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r., poz. 89, s. 54.
  2. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 r., poz. 187, s. 109.
  3. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 425, 570.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 1113, 1124, 1201.
  5. ↑ Szpital Ujazdowski do sierpnia 1921 funkcjonował jako Główny Szpital Wojskowy, a następnie jako Szpital Okręgowy Nr I. W kwietniu 1925 został przekształcony w Szpital Szkolny Oficerskiej Szkoły Sanitarnej (od 1928 - Szkoła Podchorążych Sanitarnych), a 1 kwietnia 1930 Szpital Szkolny Centrum Wyszkolenia Sanitarnego.
  6. ↑ Rocznik oficerski 1932 s. 323, 826.
  7. ↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ..., s. 1161, 1247.
  8. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 367, 492.
  9. ↑ Operacja Marszałka Śmigłego-Rydza. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 101 z 8 maja 1937. 
  10. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  11. ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  12. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Jędrzeja Tucholskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roch_Brzosko&oldid=73602856”