Rogožarski IK-3
|
||
 Grupa pilotów jugosłowiańskich przy samolocie IK-3 |
||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo | Jugosławia | |
| Producent | Rogožarski | |
| Typ | samolot myśliwski | |
| Konstrukcja | drewniana | |
| Załoga | jedna osoba | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1938 | |
| Lata produkcji | 1938-1939 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 12-cylindrowy silnik widlasty Avia (Hispano-Suiza) 12Ycrs | |
| Moc | 731 kW (980 KM) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 10,3 m | |
| Długość | 8 m | |
| Wysokość | 3,25 m | |
| Powierzchnia nośna | 16,6 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 2068 kg | |
| Startowa | 2630 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 527 km/h | |
| Prędkość wznoszenia | na wysokość 5000 m: 7 min | |
| Pułap | 9460 m | |
| Zasięg | 785 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| - działko Hispano-Suiza typ 404 kal. 20 mm w silniku - dwa karabiny maszynowe 7,92 mm w górnej przedniej części kadłuba |
||
Rogožarski IK-3 - jednomiejscowy samolot myśliwski produkcji jugosłowiańskiej z czasów II wojny światowej. Uznawany za najlepszy jugosłowiański myśliwiec tego okresu.
Historia[edytuj]
Maszyna IK-3, opracowana jako następca myśliwskiego górnopłatu ze skrzydłami typu M - samolotu Ikarus IK-2. Była pierwszym „nowoczesnym” myśliwcem, dolnopłatem z zakrytą kabiną i chowanym podwoziem. Prototyp powstał ze środków prywatnych inwestorów, oblatano go zaś wiosną 1938 roku. Pomimo katastrofy tej maszyny typ został skierowany do produkcji. W pierwszych 12 egzemplarzach wprowadzono znaczne zmiany w budowie owiewki kabiny i podwozia, zwiększono nieco moc silnika i wzmocniono konstrukcję kadłuba. Wszystkie maszyny dostarczono do lipca 1939 roku. Wykorzystywano je w 161. i 162. Eskadrila (51. Grupa) stacjonujących w Zemunie. Po niemieckiej napaści w kwietniu 1941 roku samoloty te odniosły pewne sukcesy, strąciwszy 11 samolotów nieprzyjaciela. Ocalałe maszyny zniszczono na lotnisku zapasowym w Weliki Radnici, by nie wpadły w ręce Niemców.
Wersje[edytuj]
- IK-3 - jedyna wersja samolotu z modernizacjami
