Roman Fąfara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Fąfara
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1920
Warzyce

Data śmierci

24 marca 1987

profesor doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: budowa maszyn
Doktorat

1951 – elektronika
Politechnika Wrocławska

Habilitacja

1954

Profesura

ndzw. 1969, zw. 1972

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy
Grób Romana Fąfary na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Roman Fąfara (ur. 6 kwietnia 1920 w Warzycach, zm. 24 marca 1987) – polski inżynier mechanik, specjalista w zakresie maszyn rolniczych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu gimnazjum w Jaśle rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, naukę przerwał wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji radzieckiej pracował fizycznie na wsi i uczestniczył w tajnych kompletach, a następnie wstąpił w szeregi Armii Ludowej. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Krakowie, gdzie kontynuował studia na Akademii Górniczo-Hutniczej. W 1948 uzyskał dyplom magistra inżyniera mechanika, a następnie pozostał rozpoczynając pracę naukową jako asystent w Katedrze Pojazdów Mechanicznych. W tym samym roku przeprowadził się do Wrocławia zatrudnił się w Katedrze Konstrukcji Maszyn Rolniczych Politechniki Wrocławskiej, początkowo jako asystent, a następnie jako adiunkt[1]. W 1951 objął funkcję kierownika naukowego Stacji Doświadczalnej i kierownika Zakładu Zbioru Zbóż, Zielonek i Kultur Technicznych Instytutu Elektryfikacji i Mechanizacji Rolnictwa w Kłudzienku. W 1954 habilitował się, w 1958 został zastępcą dyrektora do spraw naukowych. W 1966 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a trzy lata później objął stanowisko dyrektora naczelnego Instytutu Elektryfikacji i Mechanizacji Rolnictwa[2]. W 1972 został profesorem zwyczajnym, w 1980 przeszedł na emeryturę[3]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera K-6-30)[4].

Członkostwo[edytuj | edytuj kod]

  • Centralna Komisja Kwalifikacyjna ds. Pracowników Naukowych;
  • Rada Główna w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki;
  • Komisja Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej PZPR;
  • Komisja Nagród Państwowych.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
  • Złoty Krzyż Zasługi;
  • Order Sztandaru Pracy I kl.;
  • Order Sztandaru Pracy II kl.;
  • cztery złote i dwie srebrne Odznaki Honorowe NOT.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]