Roman Jaroszyński
 plutonowy
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1932 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa, |
Roman Jaroszyński ps. „Roman” (ur. 7 października 1915 w Bychawie, zm. 24 maja 1946) – plutonowy, żołnierz AK.
Okres przedwojenny[edytuj | edytuj kod]
Syn Piotra i Heleny z Adamczyków. Mieszkał w Lublinie. W latach 1932–1939 służył w WP, jako zawodowy wojskowy w stopniu plutonowego. W okresie okupacji w AK.
Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
We wrześniu 1944 aresztowany przez NKWD i osadzony w Zamku Lubelskim, skąd zdołał zbiec. Od marca 1945 dowodził oddziałem leśnym PAS w Okręgu Lubelskim NSZ i NZW, Aresztowany w 1945 i sądzony w tzw. "procesie 23" (Okręgu Lubelskiego NSZ i NZW), oskarżony przez NKWD oraz MBP o udział w pacyfikacji ukraińskiej wsi Wierzchowiny 6 czerwca 1945. 19 marca 1946 Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie pod przewodnictwem ppłk A. Janowskiego, nr sprawy W.1692/46[1] skazał go z 1 Dekr. wraz z sześcioma innymi oskarżonymi na karę śmierci[2]. Stracony 24 maja 1946.
Dokładne miejsce jego pochówku jest nieznane[3]. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze "na Łączce".
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Swat: Niewinnie Straceni 1945-56. Wyd. Fundacja Ochrony Zabytków, Warszawa 1991., zob także Straceni w Więzieniu mokotowskim.
- Małgorzata Szejnert: Śród żywych duchów. Wyd. ANEKS, Londyn 1990.
- AIPN, Teczki więźniów 1946, Jaroszyński Roman
- AWL, WSR w Warszawie, 117/91/1718
- H. Pająk, Oni..., według indeksu
- Ł. Socha (M. Turlejska), Te pokolenia żałobami czarne..., s. 159–160
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Księga najwyższego wymiaru kary" w Krzysztof Szwagrzyk: Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955. Wyd. ABC Future, Warszawa, 2000.
- ↑ Sprawiedliwości staje się zadość. Kara śmierci dla bratobójców z NSZ. Ogłoszenie wyroku w procesie warszawskim. „Trybuna Robotnicza”, s. 1, Nr 78 z 20 marca 1946.
- ↑ zob. Zygmunt Wolanin