Roman Konik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Roman Konik (ur. 1968) – polski filozof, historyk idei, estetyk, pisarz i publicysta,

Profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, kieruje Zakładem Estetyki w Instytucie Filozofii. Współzałożyciel i redaktor kwartalnika filozoficznego Studia Philosophica Wratislaviensia, prezes stowarzyszenia Polskie Forum Filozoficzne.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • W obronie Świętej Inkwizycji, Warszawa 2002, „Te Deum”, Wrocław 2004, „Wektory”.
  • Bitwa o umysł, wyd. Wektory, 2003 (współautor).
  • Eco-logia kultury masowej, Oficyna Wydawnicza Arboretum, Wrocław 2003, ISBN 83-86308-83-4.
  • Pod Włos, wyd. Ostoja, Krzeszowice 2005.
  • Czarna legenda generała, wyd. Ostoja, Krzeszowice 2005.
  • Matematyka, filozofia, sztuka, Oficyna Wydawnicza „Atut”, Wrocław 2009 (red.).
  • Chinlandia, wyd. Wektory, Wrocław 2010 (z Damianem Leszczyńskim).
  • Ischariot (powieść), wyd. Wektory, Wrocław 2010.
  • Percepcja. Między estetyką a epistemologią, Wrocław 2010, Oficyna Wydawnicza „Atut” (z Damianem Leszczyńskim).
  • Znamię na potylicy. Opowieść o rotmistrzu Pileckim, Warszawa 2013, Poznań 2013, Zysk i S-ka.
  • Między przedmiotem i przedstawieniem, Wrocław 2013, Oficyna Wydawnicza „Atut”.
  • Myślenie kamieniem. Stanisław Horno-Popławski,Wrocław 2015, Oficyna Wydawnicza „Atut”
  • Łowca światła. Rzecz o Leonie Wyczółkowskim (II tomy), Bydgoszcz 2019, Wydawnictwo Take Care[potrzebny przypis]
  • Wstęga Möbiusa, Poznań 2020, Wydawnictwo Replika,

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]