Roman Korban
 Roman Korban na pikniku w Sydney w 2011 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1927 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 stycznia 2024 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
171 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Roman Korban (ur. 23 maja 1927 w Nadwórnej[1], zm. 15 stycznia 2024 w Sydney[2]) – polski lekkoatleta, średniodystansowiec i trener lekkoatletyczny, mistrz i rekordzista Polski, olimpijczyk.
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
Na Akademickich Mistrzostwach Świata (UIE) w 1951 w Berlinie zdobył srebrny medal w biegu na 800 metrów oraz brązowy w sztafecie 4 × 400 metrów[3]. Sztafeta ta w składzie Gerard Mach, Bogdan Lipski, Zygmunt Buhl i Korban ustanowiła wówczas rekord Polski czasem 3:17,2[4].
Startował na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 800 metrów[1].
Był trzykrotnym mistrzem Polski: w biegu na 800 metrów i na 1500 metrów w 1951 oraz na 800 metrów w 1952. Poza tym czterokrotnie był wicemistrzem[5]. Zdobył również mistrzostwo Polski w hali w biegu na 800 metrów w 1950 oraz dwa srebrne medale[6]. Oprócz rekordu Polski w sztafecie 4 × 400 metrów był także rekordzistą kraju w biegu na 1000 metrów (2:27,0 27 lipca 1953 w Zabrzu).
W latach 1949–1953 dziewięć razy startował w meczach reprezentacji Polski, odnosząc 4 zwycięstwa indywidualne.
Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]
Źródło:[7]
| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| bieg na 400 metrów | 29 września 1953, Warszawa | 50,1 |
| bieg na 800 metrów | 15 lipca 1951, Moskwa | 1:51,8 |
| bieg na 1000 metrów | 12 lipca 1953, Zabrze | 2:27,0 |
| bieg na 1500 metrów | 18 lipca 1953, Warszawa | 3:55,8 |
Był zawodnikiem OMTUR Gdynia (1947), Zrywu Gdańsk (1948) i Spójni Gdańsk (1949-1953).
Osiągnięcia trenerskie[edytuj | edytuj kod]
Ukończył AWF w Warszawie w 1956, a w 1981 uzyskał stopień doktora na AWF w Poznaniu[8].
Pracował jako trener w Gdańsku i Warszawie. W latach 1965-1968 był przewodniczącym Centralnej Rady Trenerów PZLA. W latach 1972-1975 przybywał w Stanach Zjednoczonych, a od 1981 w Sydney w Australii, gdzie ukończył rehabilitację ze specjalnością „kontuzje kręgosłupa”. Pracował do emerytury w klinice rehabilitacji w Sydney.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Był autorem kilku książek:
- 35 lat chwały sportu olimpijskiego (1976)
- Sport wśród Polonii amerykańskiej (1980)
- 40 lat Klubu Sportowego Polonia-Sydney: sukcesy i wpadki (1994)
- Witajcie w Australii (2000)
- Australia. Ziemia obiecana czy pułapka? (2006)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Roman Korban [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-02] (ang.).
- ↑ Maciej Petruczenko, Nie żyje Roman Korban. Był najstarszym żyjącym olimpijczykiem [online], przegladsportowy.onet.pl, 15 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-15] (pol.).
- ↑ World Student Games (UIE) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-02] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 183.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 40–41, 40–41 i 260. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 54 i 89. ISBN 978-83-64544-00-2.
- ↑ Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-05-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-30] (pol.).
- ↑ Tytuł rozprawy doktorskiej: Dzieje gimnastyki i sportu polonijnego w Chicago (USA) w latach 1887 – 1974
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki : 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
- Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 383. ISBN 83-7407-050-1.
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 445. ISBN 978-83-86320-10-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie dra Romana Korbana na pikniku świątecznym w Sydney w 2011. aldonakmiec.photoshelter.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-17)].
- Polski Komitet Olimpijski: Roman Korban – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
- Polacy na Antypodach Dr Roman Korban – olimpijczyk, społecznik, pisarz.... [dostęp 2010-09-11]. (pol.).
