Roman Węgrzyn

Roman Węgrzyn

Roman Węgrzyn
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1928 Lwów
Typ głosu	tenor
Gatunki	opera i operetka
Zawód	solista operowy i operetkowy
Aktywność	od 1953
Odznaczenia
Strona internetowa

Roman Węgrzyn (ur. 27 lipca 1928 we Lwowie) – polski śpiewak operowy i operetkowy, tenor.

Edukacja

W czasie okupacji niemieckiej w 1943 roku rozpoczyna prywatnie naukę śpiewu u profesor Tamary Krówczyńskiej we Lwowie. Po wojnie przybywa w 1945 roku do Wrocławia gdzie kontynuuje w dalszym ciągu naukę w Średniej i Wyższej Szkole Muzycznej. Równocześnie studiuje na Politechnice Wrocławskiej i uzyskuje tytuł magistra inżyniera nauk technicznych. W 1951 roku przybywa do Krakowa, gdzie spotyka tenora Anatola Wrońskiego, ucznia słynnego włoskiego śpiewaka Giuseppe Anzelmiego. Kilkuletnia praca z profesorem owocuje wreszcie wymarzonym włoskim „belcantem”.

Operetka

W latach 1953-1960 jest czołowym amantem w krakowskiej operetce debiutując w partii Księcia Sou Czonga w operetce „Kraina uśmiechu” Franza Lehára. Na scenie stworzył kilka znakomitych kreacji wokalnych:

• Książę Sou Czong w „Krainie uśmiechu”
• Kamil w „Wesołej wdówce”
• Mister X w „Księżniczce cyrkówce”
• Książę Urbino w „Nocy w Wenecji”
• Koltay w „Wiktorii i jej huzarze”
• Schubert w „Domku trzech dziewcząt”
• Eisenstein w „Zemście nietoperza”
• Juan Domingo w „Clivii”
• Edwin w „Księżniczce czardasza”

W tym okresie łącznie śpiewał w ponad 800 spektaklach operetkowych.

Opera

Kraków

Od debiutu w partii Jontka w „Halce” 1960 roku, Roman Węgrzyn zaczyna wycofywać się z operetki w kierunku opery. W 1961 z powodzeniem wykonuje partię Alfreda w „Traviacie”, a od 1962 roku pracuje tylko w operze rezygnując z pracy w operetce. Na krakowskiej scenie operowej, na której pozostał do 1966 roku z ogromnym powodzeniem wykonywał partie:

• Jontka w „Halce”
• Alfreda w „Traviacie”
• Geralda w „Lakmé”
• Rinuccia w „Gianni Schicchi”
• Cavaradossiego w „Tosce”
• Starego Króla w „Hagith”
• Don Jose w „Carmen”
• Hermana w „Damie pikowej”.

Poznań

W 1966 roku został zaangażowany przez Roberta Satanowskiego do Poznania i jako solista pozostał tam przez dwa sezony. W poznańskim okresie, śpiewał między innymi Wagnerowskiego „Tannhäusera”, który stał się jedną z najświetniejszych partii w jego dorobku scenicznym. Na scenie poznańskiej śpiewał Jontka, Siergieja w „Katarzynie Izmajłowej” Szostakowicza, Pinkertona, Cavaradossiego i Hermana w „Damie pikowej” Czajkowskiego. Poznańskie sukcesy w Tannhäuserze doprowadziły do występów w RFN w Bonn, Solingen i Karlsruhe w partii „Tannhäusera”. Tylko w 1968 w RFN Roman Węgrzyn wykonał prawie 40 spektakli „Tannhäusera”.

Warszawa

W 1969 roku rozpoczyna się okres pracy artysty w Teatrze Wielkim w Warszawie. Zadebiutował interpretacją partii „Otella” w operze Verdiego. Za tę rolę zdobył entuzjastyczne recenzje. Swój repertuar rozszerzył o następujące opery:

• „Don Carlos” Giuseppe Verdiego
• „Bal maskowy” Giuseppe Verdiego
• „Diabły z Loudun” Krzysztofa Pendereckiego
• „Edyp” George Enescu
• „Wozzeck” Albana Berga
• „Holender tułacz” Richarda Wagnera
• „Turandot” Giacomo Pucciniego
• „Fidelio” Ludwiga van Beethovena
• „Aida” Giuseppe Verdiego
• „Czarna maska” Krzysztofa Pendereckiego
• „Salome” Richarda Straussa.

W sumie w repertuarze artysty znajdują się 43 partie operowe. W Teatrze Wielkim w Warszawie przez 25 sezonów wykonał ponad 600 przedstawień operowych.

Praca pedagogiczna

Od 1978 roku artysta prowadzi również intensywną działalność pedagogiczną. Ponad 20 lat pracy w Akademii Muzycznej im.Fr. Chopina w Warszawie i ponad 12 lat w szkołach muzycznych II stopnia. Do jego wychowanków należą tenorzy Adam Zdunikowski i Tadeusz Szlenkier, barytony Ryszard Cieśla, Zenon Kowalski i Witold Żołądkiewicz oraz bas Jacek Janiszewski.

Współpraca artystyczna

Współpracował z dyrygentami: Zygmunt Latoszewski, Jerzy Semkow, Jan Krenz, Bogusław Madey, Kazimierz Kord, Antoni Wicherek, i reżyserami: Aleksander Bardini, Kazimierz Dejmek, Maria Fołtyn, Lew Michajłow - główny reżyser Teatru Muzycznego im. Stanisławskiego i Niemirowicza-Danczenki w Moskwie, Laco Adamik i inni.

Ordery i odznaczenia

Roman Węgrzyn otrzymał między innymi następujące ordery i odznaczenia:

• 1979 – Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Odznaka Zasłużony Działacz Kultury
• 1986 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 2016 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Bibliografia

Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1424

• Roman Węgrzyn w bazie e-teatr.pl
• Gdańsk. Benefis Romana Węgrzyna w Operze Bałtyckiej w bazie e-teatr.pl
• Portret artysty w wortalu teatralnym Dziennik Teatralny
• Wspomnienia artysty - jednego z pierwszych absolwentów Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej na portalu absolwentów Politechniki Wrocławskiej
• Biografia artysty na portalu operowym maestro.net.pl
• Utwory artysty w kolekcji Narodowego Instytutu Audiowizualnego ninateka.pl